Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια: George Fiorakis
Φωτογραφίες: Advart
Η οδός Σολωμού για τους περισσότερους θαμώνες του γαλατικού χωριού συνδέεται με ιδρωμένες νύχτες στο υπόγειο του Αν club, υπό τις νότες των αγαπημένων μας μουσικών. Στο πέρασμα της όμως η γειτονιά που ενώνει την Εξαρχειώτικη φαβέλα με το γκρίζο κέντρο της Αθήνας, φιλοξενεί κάποια από τα πιο αγαπημένα λόκαλ στέκια. Ο Σαλίγκαρος το ρακάδικο- εστιατόριο, που έγινε αρχικά γνωστό για την θυμαρίσια τσικουδιά του και το ελληνικό πρωινό φραπές - τσιγάρα - ασπιρίνη, καθιερώθηκε πια για τα νόστιμα και προσεγμένα πιατα του και τη φιλόξενη ομάδα του, μεγάλωσε και ωρίμασε παρέα μας.
>Για την ιστορία: στην αρχή της Σολωμού, εκεί που συναντιέται με την Θεμιστοκλέους, υπήρχε στα μέσα του 19ου αιώνα το παντοπωλείο του ηπειρώτη Έξαρχου από το οποίο πήρε αργότερα το τοπωνύμιο της όλη η περιοχή.
Το αεράκι που φυσάει δυνατά στο στενό δρόμο θυμίζει μελτέμι και στα πράσινα τραπεζακια στο μεγάλο πεζοδρόμιο νομίζεις για λίγο πως είσαι διακοπές. Μακριά από τις γνωστές οδούς που μαζεύεται η μαρίδα των Εξαρχείων, ανάμεσα σε ένα ροκ εν ρολ μικρό δισκάδικο και μαγαζιά με είδη ντεκόρ και με θέα ένα πάρκινγκ το σκηνικό μόνο με νησί δε μοιάζει. Και όμως! Η αίσθηση εδώ είναι χαλαρή και φιλόξενη και μετατρέπει τη αστική χαοτική δυστοπία σε ένα από τα ωραιότερα σημεία συνάντησης, για τίμιο και νόστιμο φαγητό και παρεϊστικα αράγματα στην περιοχή. “Η φύση θα βρει τον τρόπο” διαβάζουμε στο σύνθημα στον δίπλα τοίχο, όπως ακριβώς έχει βρει τον τρόπο της και η ομάδα του Σαλίγκαρου να εδραιωθεί στη γειτονιά και στην Αθήνα με την άνεση και την φιλικότητα που τη διακατέχει.
Εικόνα
*να αναφέρουμε ότι η επίσκεψή μας έγινε λίγο καιρό πριν το lockdown. Τώρα η ομάδα μας προσφέρει το φαγητό με μάσκες και γάντια, τηρώντας φυσικά τις αποστάσεις και τους κανόνες ασφαλείας
Εικόνα
“Είμαστε το σύνορο των Εξαρχείων, φυλάμε τα μπόσικα! Όταν ανοίξαμε, αντιμετωπίσαμε όλοι μαζί με την γειτονιά και τη στηριξη του κόσμου ό,τι μυστήριο προκύπτει στη Σολωμού”
Συναντήσαμε ξανά τον Ρήγα (διαβάστε το παλαιότερο αφιέρωμα στον Σαλίγκαρο εδώ) τον άνθρωπο που (μαζί με το πρώην συνεργάτη του Νίκο του, που πλέον αφιέρωσε την ζωή του στη μουσική), άνοιξε το μαγαζί και το μεγαλώνει σαν παιδί του, ο ίδιος άλλωστε είναι πατέρας τεσσάρων πιτσιρικίων που απέκτησε με την γυναίκα του την Καρίμα, αφού η αγάπη τους γεννήθηκε και φούντωσε πάνω από τις φωτιές και τις γεύσεις του μαγαζιού. Μαζί μοιράζονται την γονεϊκότητα αλλά και την επιμέλεια του Σαλίγκαρου. Αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι πρόκειται για έναν τύπο ασταμάτητο, που δεν σταματά να βελτιώνει και να εμπλουτίζει αυτό που αγαπά να κάνει: την προσφορα μέσα από την μαγειρική και τον κόσμο της κουζίνας.
“Η κουζίνα έχει την δική της πραγματικότητα, συναντάς κάθε άνθρωπο που απαρτίζει την κοινωνία, είναι αληθινή όπως ακριβώς και η ζωή μας”
Εικόνα
//Διαβάστε ακόμη: Που θα βγεις, που θα πιείς και που θα την ακούσεις.. την μουσική. Και όχι μόνο. ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ - GO OUT
Εικόνα
Εικόνα
Ο Σαλίγκαρος είναι Κρητικός και Εξαρχειώτης, όπως και ο Ρήγας ο σεφ του, που μας μιλάει για τις ρίζες του, που σχετίζονταν πάντα με το φαγητό και αποτελούν κομμάτι του γευστικών συνδυασμών που δοκιμάσαμε εδώ: Κρήτη, Καλάβρυτα, Μικρασία, Αιγαίο, ο ένας παππούς αλλαντοποιός, ο άλλος οινόποιος. Κάθε τόπος της ελληνικής γής αποτελεί ένα πεδίο εξερεύνησης για τοπικά διαλεχτά προϊόντα που θα χρησιμοποιηθούν μετά, για να συνθέσουν τα πιάτα του Σαλίγκαρου. Πολλές από τις προμήθειες έρχονται από το Καστέλι του νομού Χανίων (τόπος καταγωγής του σεφ): από τα στράφυλλα που παράγεται το κρασί Μαρουβάς της περιοχής, και το θυμάρι που αρωματίζει την τσικουδιά της οικογένειας που προσφέρεται στο μαγαζί έως ελιές, βιολογικό ελαιόλαδο, πατάτες ακόμα και κρέας όπως η “αειφόρος” προβατίνα (που όταν δεν είναι κρητική, έρχεται μαζί με το χοιρινό και άλλα καλά κρέατα από φάρμες στην Κλειτορία Καλαβρύτων έτερη πατρίδα του μάγειρα) που ο κιμάς της έχει γίνει το μπεστ σέλερ μπέργκερ προβατίνας και το βασικό υλικό του “Προβατίνα Πρότζεκτ” που δεν είναι άλλο από τα τσιμπούσια που στήνονται επί της Σολωμού Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι με ψησιμάτα και γευστικούς πειραματισμούς.
Όσο μιλάμε η ρακή ρέει άφθονη και τα πιάτα με τα αρμονικά μπλεγμένα διαλεγμένα υλικά γεμίζουν το τραπέζι μας: Κρητικός ντάκος με ανάμεικτο αλεύρι ρεβυθιού στο εφτάζυμο αφράτο παξιμάδι, φάβα με σάλτσα ντομάτας, σέλινο και ξινομυζήθρα κρητικιά (το σέλινο και το λεμονάκι είναι απαραίτητα για την απορρόφηση των καλών συστατικών των οσπρίων), το διάσημο μπιφτέκι προβατίνας, η συκαμιά δηλάδη σύκο με σταμνοτύρι από το τυροκομείο του Καϊδατζή, πέστο ρόκα και αγγουράκι τουρσί στα πρώτα που δοκιμάζουμε! Η φιλοξενία είναι κιμπάρικη και στις παύσεις της ρακοκατάνυξης παρατηρούμε το περιβάλλον, το βλέμμα πέφτει στο ποστεράκι “ΑΓΑΠΗ” στα δεξιά , στο tshirt “Σαλίγκαρος- Εξάρχεια” και στις φιγούρες του θεάτρου σκιών, όπως τις σχεδίασε ο Salvador Dali, και τις ανατυπώνουν τα παιδιά από το Prelab. Στην πρόσοψη το χοχλιός ή κοχλιός γκραφίτι (σαλιγκάρι στα κρητικά) είναι δουλειά του street artist Αλεξ Κατάρα. Πολλά μαζεμένα κομμάτια από το παζλ της αθηναϊκης δημιουργικής κουλτούρας, ανάμεικτα με μουσικά όργανα και προσωπικές αναφορές.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Επιστρέφοντας στην συζήτηση μας ο Ρήγας μας μιλάει με πολύ αγάπη για το festival yellow days και τις μαγειρικές που κάνει ο Σαλίγκαρος για πρόσφυγες, επίσης για την συνειδητοποιημένη πολιτική του μαγαζιού που προτιμά τα προϊόντα που είναι αειφόρα για το περιβάλλον από τα κρέατα βιολογικής παραγωγής έως τους τοπικούς παραγωγούς. Θέλει να μας προτρέψει να στηρίξουμε τις μικρές παραγωγές και τα μικρά καταστήματα. Μας μιλάει για τις προσπάθειες του ίδιου και άλλων αθηναίων επιχειρηματιών της εστίασης για την προώθηση της ορθής διαλογής των αποβλήτων της εστίασης και την σωστή ανακύκλωση.
Για κάποιον που θέλει να φτιάξει το δικό του εστιατόριο υποστηρίζει πως το μυστικό είναι η αγάπη για το φαγητό και τη φιλοξενία, η ανοιχτομυαλιά και η μόρφωση, όχι μόνο γύρω από το αντικείμενο αλλά συνολικά.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
“Το ταξίδι και η εμπειρία του είναι το φάρμακο σε όλες τις φασιστο-ρατσιστικές τάσεις των ανθρώπων”
Δείτε ακόμη
Βουτάμε και σταματάμε να μιλάμε τα πιρούνια μας στο ταρτάρ καβουρμά από βουβαλίσιο κρέας από τις Σέρρες, χοιρινό και μοσχάρι ανάμεικτο με μυρωδικά και γαλομυζήθρα, χταποδάκι μαρινάτο και ταλιατέλες με πέστο ρόκας- τρία είδη μανιτάρια- σταμνοτύρι και λάδι τρούφας. Πιάτα που ενω κρατάνε την απλότητα τους, ο συνδυασμός των υλικών και η ποιότητα θα μπορούσαν άνετα να ανήκουν σε κάποιο φάνσυ εστιατόριο, και ας βρίσκονται ανάμεσα σε σουρεάλ τίτλους στο μενού όπως μπουγιουρντι μολότοφ, ζυμαρικά κρότου λάμψης κ.α
Το καζάνεμα της θυμαρίσιας ρακής: Η τσικουδιά (που σαν σωστοί κρήτες σου προσφέρουν μόλις κάτσεις) παρασκευάζεται από την οικογένεια στα παραδοσιακά καζανέματα: το ρωμέϊκο σταφύλι της ποικιλίας ΠΟΠ Μαρουβας, αφού πατηθεί για το κρασί τοποθετείται για 20 με 30 ημέρες σε βαρέλια για να βράσει μόνο του, στη συνέχεια βράζει στα καζάνια όπου στον πάτο τους τοποθετείται θυμάρι βουνίσιο και θαλασσινό και έτσι απόκτα το μοναδικό της άρωμα.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Είναι αλήθεια πως η επίσκεψη ξανά στον Σαλίγκαρο μας έκανε να καταλάβουμε για άλλη μια φορά ότι σε αυτή τη γωνιά της Αθήνας, άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα και δοτικό χαρακτήρα βρίσκουν τον τόπο και τον χώρο να δημιουργήσουν. Ο Ρήγας η παρέα και η οικογένεια του κάνουν αυτο που αγαπούν και ο σκοπός τους να εφραίνουν κάθε μας αίσθηση με γεύσεις, μουσικές, υφές, ομορφιές έχει πετύχει! Εδώ θα φας καλά, θα καλοπεράσεις και θα γυρίσεις με γεμάτο στομάχι και γεμάτη ψυχή. Τα στέκια είναι άλλωστε αυτά που φτιάχνουν την ιδιοσυγκρασία και την ταυτότητα μιας γειτονιάς, και ο Σαλίγκαρος έχει καθιερωθεί σαν τοπικό στέκι αδιαμφισβήτητα. Εις υγείαν και εις το επανιδείν.
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια: George Fiorakis
Φωτογραφίες: Advart
