Μικρός Ερωτικός στην Καλλιδρομίου, μια στάση για επανεκκίνηση συναισθημάτων στο αγαπημένο δισκοπωλείο-ρετροπωλείο

Συντάκτης: Κλέλια Α. / Eπιμέλεια: George Fiorakis 
Φωτογραφίες: Advart

Ο χειμωνιάτικος ήλιος μας βρήκε ένα μεσημέρι μέσα από τις βιτρίνες του “Μικρού Ερωτικού”, του γωνιακού δισκοπωλείου και ρετροπωλείου των Εξαρχείων που επιμελείται ο Σπύρος Χώλης, ένας άνθρωπος που έκανε την γενναία επιλογή να ακολουθήσει επαγγελματικά την αγάπη του για την μουσική ανοίγοντας αρχικά τον “Μικρό Ερωτικό” ως δισκάδικο στην Αραχώβης το 2000.

Το 2009 στο ισόγειο κτίριο της δεκαετίας του ‘20 που άλλοτε στέγαζε γνωστό εστιατόριο της περιοχής “Μοναστήρι” μεταφέρεται το δισκοπωλείο και εμπλουτίζεται με την συλλογή ρετρό παιχνιδιών και αντικειμένων. Το "ένστικτο και η αισθητική” του ιδιοκτήτη είναι οι δύο κινητήριες δυνάμεις πίσω από την σύνθεση μιας εικόνας ορόσημου για τον δρόμο της Καλλιδρομίου, μιας εικόνας που δένει με τους εκδοτικούς, τον Λυκαβηττό και την Μουριά σε ένα καλαίσθητο αστικό παζλ. Στην χρονομηχανή του “ερωτικού” η αφήγηση της ελληνικής κουλτούρας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα μπλέκεται με την προσωπική ιστορία του ιδιοκτήτη, τις μουσικές του αδυναμίες και την σπιτίσια αίσθηση του χώρου. Τα βινύλια αποτελούν τα κύρια αντικείμενα σε μεγάλη ποικιλία και σε πολύ χαμηλές τιμές (συνήθως κάτω των 10 ευρώ) και είναι εστιασμένα κυρίως στην ελληνική δισκογραφία.

Σε αυτή μας την επίσκεψη διαλέγουμε πέντε αντικείμενα που μας τράβηξαν την προσοχή και πυροδότησαν τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου μας (σσ. εκεί που αναπαριστάται το παρελθόν και οι αναμνησεις μας) και αναβιώνουμε την ιστορία τους.

 

Εικόνα

1.
Μπορείς να ψάξεις ανάμεσα στις δεκαετίες της ιστορίας της ελληνικής μουσικής από την Φλέρυ Νταντωνάκη και τους Ζωντανούς στο Κύτταρο έως τους Κόρε Ύδρο, τις Τρύπες, τους Bazooka και τους Callas. Ο “Μικρός Ερωτικός” επιμελείται και την παραγωγή δίσκων για σύγχρονους μουσικούς όπως οι αγαπημένοι Usurum.
Ανάμεσα στα πρώτα βινύλια που τραβάμε το “Ψυχραιμία Παιδιά” του Λουκιανού Κηλαηδόνη, μας πάει πίσω στα παιδικά μας χρόνια μας αφηγείται την ενήλικη ζωή των γονιών μας και σκαρώνει τις πρώτες μουσικές μας μνήμες μέσα από το νανούρισμα του “Τζιν,Τζιν, Τζιν” , του Διακογιάννη τη φωνή και τις αναφορές στην επικαιρότητα της εποχής. Πάντα θα ζηλεύουμε το πάρτυ στην Βουλιαγμένη. 

Εικόνα

 

2.
Σηκώνουμε το βλέμμα και ανακαλύπτουμε παλιές ζωγραφισμένες κινηματογραφικές αφίσες του ελληνικού κινηματογράφου ανάμεσα σε καδράρισμένα εξώφυλλα δίσκων και διακοσμητικά από blues κουλτούρα και μουσικές μόδες που πέρασαν από τις προηγούμενες γενιές. Μία τέχνη που σήμερα διατηρείται μόνο σε γνωστό κινηματογράφο των Αμπελοκήπων άλλα κάποτε αποτελούσε πεδίο δράσης για τους πιο αξιόλογους έλληνες ζωγράφους με γνωστότερο τον Βακιρτζή. Μια τέχνη που θα ήταν ευχής έργο να αναβιώσει και να στολίσει και πάλι τις ελληνικές αίθουσες. 

Εικόνα

 

3.
Η ελληνική τυπογραφία επανέρχεται σήμερα στον κόσμο του design και των γραφικών τεχνών και αυτές εδώ οι χάρτινες καλοδιατηρημένες διαφημιστικές ταμπέλες της δεκαετίας του 60 αποτελούν την πρώτη ύλη αυτού του revival. Χαρακτηριστική αναβίωση αυτών των fonts το Στέλλα project και η τάση για επιγραφές όπως αυτές στην Στοά Εμπορίου. Αναγνωρίζουμε μέρος της και στη δουλειά από street artist όπως οι blaqk. 

Εικόνα

 


4.
Ανάμεσα στα παιχνίδια που μας συγκινούν ξεχωρίζουμε τα μοντέλα των αγγλικών παιχνιδιών Matchbox ταξινομημένα όμορφα και συμμετρικά στις ραφιέρες. Εδώ θα βρεις από τα πιο διαδεδομένα και προσιτά μοντέλα έως τα πιο συλλεκτικά και δυσεύρετα.
Το νουμερο 68 που αριθμεί το φορτηγάκι της φωτογραφίας  αντιστοιχεί στην πρώτη αρίθμηση μοντέλων της Lesney από τρία το 1953 έως 75 το 1960. Όταν κυκλοφορούσε ένα νέο μοντέλο  ένα υπάρχον μοντέλο έπρεπε να καταργηθεί και ο αριθμός του να ανακατανεμηθεί. Το εύρος "1-75" παρέμεινε στα 75 μοντέλα για σχεδόν 40 χρόνια. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και άλλες σειρες μοντελων το 1999, 2001 εως και το 2016.

Εικόνα

Για την ιστορία:

“Αγαπώ τους ανθρώπους και τα συναισθήματα, δεν αγαπώ τα αντικείμενα αλλά με συγκινούν” μας λέει ο κος Χώλης και μας οδηγεί στο αντικείμενο που τον συγκίνησε τελευταία, ένα παιχνιδάκι της δεκαετίας του ‘60 με ένα μικρό σπάσιμο που κουβαλάει τόσες ιστορίες και ώρες παιχνιδιού”.

Εικόνα

5.
Λίγο πριν αφήσουμε το ταξίδι μας στο χρόνο αγκαλιάζουμε με συγκίνηση ένα μικρό πόνυ και γινόμαστε αμέσως εφτά χρονών. Υπάρχει μια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από ελληνικά μικρά πόνυ: Τα πρώτα “Μικρά μου Πόνυ” σχεδιάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80 από την αμερικανίδα γραφίστρια Μπόνι Ζάκερλε, στην Ελλάδα όμως η εταιρεία παιχνιδιών El greco κυκλοφόρησε την δική της σειρά από τα λατρεμένα αλογάκια, σήμερα τα ελληνικά “Μικρά Πόνυ” θεωρούνται παγκοσμίως συλλεκτικά και ανάλογα το υλικό κατασκευής η τιμή τους διαφέρει. Μάλλον πρέπει να τα βρούμε στις ντουλάπες των πατρικών μας, αλλά με τι καρδιά θα τα δίναμε;

Εικόνα

 

Ξεφυλλίζουμε παλιά περιοδικά και την πλούσια συλλογή από κόμικ και εικονογραφημένα, ξετρυπώνουμε Βαβούρες και Λούκυ Λουκ και κρυφοδιαβάζουμε μερικές σελίδες κλασικής λογοτεχνίας και Ιούλιο Βερν, από παλιές εκδόσεις με σκληρό εξώφυλλο. Ανάμεσα στην συλλογή από κασέτες ξεχωρίζει το soundtrack του “Άγγελου” μίας από τις πρώτες ελληνικές ταινίες με queer/ lgbtq περιεχόμενο. Τα ζεστά χρώματα από τα παλιά επιτραπέζια και παζλ και οι νάνοι στα ράφια μας δημιουργούν μια αίσθηση από ταινία του Jean-Pierre Jeunet, τους φανταζόμαστε τυπωμένους στα καρτ ποστάλ και τις ευχετήριες vintage κάρτες που διαλέγουμε να στείλουμε στους φίλους μας στο εξωτερικό. Retro pins και τσίγκινα κουτιά, μπρελόκ , μπίλιες, vintage teletubbies και star wars φιγουρες το μάτι δε σταματά να επεξεργάζεται την πληροφορία.  

Στη ψηφιακή μας εποχή, κάποια από αυτά τα μικρά ενθυμήματα ίσως να τα βρίσκαμε και στο διαδίκτυο αλλά αν αφαιρέσουμε την επιμέλεια, τη διατήρηση, τη δουλειά, την γνώση και το μεράκι ενός ρετρόπωλείου, αφαιρούμε την αξία και την ανθρώπινη ενέργεια που τα χαρακτηρίζει. Αφαιρούμε και από τους εαυτούς μας την ευκαιρία για αποσυμπίεση και αναβίωση της νεανικότητας μας.

Στον “Μικρό Ερωτικό” ο χρόνος διαστέλλεται, σταματάς να σκέφτεσαι και αφήνεσαι... σαν τους στίχους του Αγγελάκα που ακούστηκαν από τα ηχεία "ακούς την αγάπη και δεν ακούς πια τις σκέψεις σου".

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube 

Συντάκτης: Κλέλια Α. / Eπιμέλεια: George Fiorakis 
Φωτογραφίες: Advart