Εικόνα
συνέντευξη: Nancy Angelopoulou
φωτογραφίες: George Fiorakis, Philip Gavrilakis
Πρώτη συζήτηση στο χώρο του inExarchia, σε μία κοινή συνέντευξη Night Knight & Moa Bones. Συζητήθηκαν πολλά, ξέφυγε πολλές φορές η κουβέντα και έτσι γνωρίσαμε καλύτερα δύο φίλους, δύο μουσικούς! Αν και δε μπορούμε να μεταφέρουμε την κουλ ατμόσφαιρα της νύχτας της Δευτέρας στο χώρο του inExacrhia, μπορούμε να μεταφέρουμε τα όσα μάθαμε για τα δύο άλμπουμ, για το κοινό live, για τις δημιουργικές τους συζητήσεις, για τον τρόπο που γράφουν...
Οι "Night knight" είναι το προσωπικό project του Σεραφείμ Γιαννακόπουλου, drummer των Planet of Zeus και για χρόνια ενεργού και υπερδραστήριου μέλους της ελληνικής underground rock μουσικής κοινότητας της Ελλάδας και όχι μόνο. Ο Μoa Bones (Δημήτρης Αρώνης) είναι τραγουδοποιός και πολυοργανίστας, γεννημένος στην Αθήνα το Μάιο του 1981.
#update: Θα ακούσουμε τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο, σε ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, με τον Βαγγέλη Στεφανόπουλο στους 5 Δρόμους! Τρίτη 13 Φεβρουαρίου, με ελεύθερη είσοδο!
Η Συζήτηση με τα παιδιά
Μιλώντας ο ένας για τον άλλο και τους νέους δίσκους
Νάνσυ: Διπλή παρουσίαση στο Αν, κυκλοφορία των δίσκων με λίγες μέρες διαφορά, συζητήσεις των δυο σας κατά τη δημιουργική διαδικασία...τελικά τι μπορεί να μας πει ο ένας για το δίσκο του άλλου;
Σεραφείμ: Το Spun, είναι ένα άλμπουμ το οποίο εγώ περίμενα πάρα πολύ καιρό. Όταν είχε βγάλει το ντεμπούτο του ο Δημήτρης (μια λέξη που μου φαίνεται αστεία για έναν άνθρωπο που παίζει από μικρός), πριν σχεδόν 4 χρόνια, παίζοντας και μαζί του στους Modrec, διψούσα να βλέπω τη solo του πλευρά γιατί φαινόταν πιο ελεύθερος συναισθηματικά στο songwriting και όλα κυλούσαν αβίαστα. Τελικά πέρασαν 4 χρόνια και έτυχε να ζούμε αυτή την παράλληλη διαδικασία όπου και οι δύο γράφουμε τα προσωπικά μας άλμπουμ και το βράδυ βρισκόμαστε στα μπαρ και συζητάμε. Για τον έναν ήταν ξεκάθαρο τι πρέπει να κάνει ο άλλος και το αντίστροφο, ήταν μία πολύ ζωντανή διαδικασία. Είχε μια υγιή κόντρα η όλη διαδικασία. Ο Δημήτρης πχ μου έλεγε ότι μπαίνει για mastering κι έτρεχα να προλάβω κι εγώ. Όταν μου έστειλε τελικά ολοκληρωμένο το άλμπουμ να το ακούσω είπα "ωραία πάμε για το τρίτο" (γέλια). Μου αρέσει πολύ η μουσική που γράφει ο Δημήτρης, οι στίχοι του που δε θα μπορούσα να γράψω γιατί γράφουμε με τελείως διαφορετικό τρόπο. Οι στίχοι του είναι πιο ποιητικοί, όσο κι αν αυτό ακούγεται cheesy, ενώ εγώ είμαι το αντίθετο. Ο Δημήτρης γράφει προτάσεις που σου παίρνει και λίγη ώρα να αποκωδικοποιήσεις.
Δημήτρης: Μου αρέσει πολύ το God is a motherfucker, για ντεμπούτο καλό είναι! (γέλια) Αυτό που είναι ωραίο με το Σεραφείμ, απ' όταν είχε έρθει να παίξει με τους Modrec και είχαμε γνωριστεί, είναι ότι λέει την άποψή του κατευθείαν όπως την πιστεύει. Αντίστοιχα μου έχει κάνει εντύπωση -παίζοντας κάποια κομμάτια του κι έχοντας εκείνος παίξει πολλά ή σχεδόν όλα τα κομμάτια που υπάρχουν στο δίσκο μου- το πως για ένα χρόνο μπορεί να σου λέει ότι θα μπει να γράψει δίσκο και ξαφνικά μπαίνει για ένα μήνα στο στούντιο και τον έχει έτοιμο. Επίσης, οι στίχοι - κι αυτό πάει αμφίδρομα- μπορεί να είναι αρκετά απλοϊκοί για τα δικά μου γούστα αλλά κάποιοι είναι αφοπλιστικά απλοί, πράγμα που το ζηλεύω πολλές φορές.
Σεραφείμ: Όταν παίζεις μουσική από μικρός κι ας πούμε ότι το κάνεις και καλά, κάποια στιγμή όταν αρχίσεις όντως να "ενηλικιώνεσαι" στον τρόπο που σκέφτεσαι, στο πόσο ανοιχτός θέλεις να είσαι σε εμπειρίες ή στο συναίσθημα, αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις καμία ιδέα πάνω σε αυτό που λέγεται songwriting. Μπορεί να έχεις γράψει ωραία jingles ή riffs, τα οποία σε μία προσπάθεια να πρωτοτυπήσεις καταλήγουν σχεδόν να μη σε εκφράζουν. Για να φτάσεις σε ένα τέτοιο συμπέρασμα πρέπει να περάσουν τα χρόνια και ο ίδιος να αρχίσεις να απελευθερώνεσαι μπροστά σε αυτή τη διαδικασία και να τα βάλεις κάτω και να πεις "θέλω να πάω τη μουσική μπροστά;" "θέλω να γράψω ένα κομμάτι που να μιλάει σε έναν-δυο ανθρώπους και να εκφράζει αυτό που ένιωθα εγώ εκείνη τη στιγμή;"
Δημήτρης: Ή "να πω αυτό που νιώθω τώρα;", γιατί είναι πολύ σημαντικό τη στιγμή που βιώνεις το συναίσθημα να το κάνεις κάτι μέσω της μουσικής.
Σεραφείμ: Το πιο ωραίο του να είμαστε κολλητοί και να συμβαίνει παράλληλα χρονικά αυτή η διαδικασία έχει να κάνει με ένα κοινό μας χαρακτηριστικό, ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας βαθιά άσχετους. Με την έννοια ότι αφορίζεις υγιώς ό,τι κάνεις γιατί νιώθεις ότι δεν έχεις δώσει αυτό που έχεις μέσα στην καρδιά σου ακόμη και μάλιστα δεν έχεις βρει το μέσο ή τον τρόπο, που είναι το songwriting, για να το κάνεις. Οπότε είχαμε κάποιες τεράστιες φιλοσοφικές κουβέντες μες την παραζάλη μας. Συζητήσαμε πολύ για τους στίχους και του έλεγα ότι θέλω να προσπαθήσω να πετύχω αυτό που γινόταν στο παλιό ελληνικό λαϊκό τραγούδι ή στο ρεμπέτικο που μπορεί μία κυρία/ένας κύριος να πει τον πολύ απλό στίχο "ήμουν ο πασατέμπος σου για να περνάς την ώρα", ένας στίχος που μπορεί να μιλήσει σε όλους, να πει κάτι που το έχουν νιώσει όλοι πιθανότατα, είναι τόσο αληθινό. Οπότε συνεχίζουμε, προσπαθούμε να το ψάχνουμε, να το σκαλίζουμε, να προκαλεί ο ένας τον άλλο.
Δημήτρης: Ένα μεγάλο ζήτημα που μπαίνει είναι το να ξεπεράσεις την αυτολογοκρισία και να απελευθερωθείς. Αυτό που είπε ο Σεραφείμ, το να παραδεχθείς ότι είσαι άσχετος σε απελευθερώνει και νομίζω προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι κουβέντες μας δεν είναι απ' αυτές που καταγράφεις τα όσα ειπώθηκαν όταν γυρίζεις σπίτι. Συζητάς πράγματα, τα βγάζεις από μέσα σου κι με ένα τρόπο καλλιεργείσαι, με έναν υποχθόνιο τρόπο, και οδηγείσαι εκεί που θέλεις χωρίς να το ορίζεις ακριβώς.
Σεραφείμ: Δεν είναι εσωτερική αδυναμία το να παραδεχθείς ότι θεωρείς τον εαυτό σου άσχετο, δεν είναι μία παραδοχή στην αναζήτηση του credit, ψευτο-μετριοφροσύνη, είναι το να νιώθεις υγιώς ότι έχεις να κυνηγήσεις εμπειρίες, ταξίδια..τα πάντα.
Εικόνα
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Νάνσυ: Δημήτρη, συγκεκριμένα για τους στίχους και όχι για τη συνολική αίσθηση που μου έβγαλε το Spun, υπάρχουν έντονες αναφορές στο χρόνο, αναπολείς αλλά σκέφτεσαι και το μέλλον..
Δημήτρης: Παλιότερα όταν έγραφα στίχους δε μπορούσα να κάνω ανάλυση και να δω σε τι βάθος φτάνουν. Μια καλή μου φίλη όμως, μου είχε πει ότι έχω θέμα με το χρόνο παρελθόν, παρόν, μέλλον, τι έγινε πριν, τι μετά. Τα παλιότερά μου τραγούδια είχαν θέμα τη νοσταλγία ή ήταν εμπνευσμένα από την ανεπάρκεια ή από μία επάρκεια του παρελθόντος που δεν είχα ας πούμε στο παρόν. Σε αυτό το δίσκο είναι όλο λίγο πιο roller coaster, δηλαδή έχει τη θέληση για το μέλλον, για την απελευθέρωση, νοσταλγεί το παρελθόν, γουστάρει το παρόν. Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι, έχει ανοίξει κάπως μουσικά αλλά και στη ζωή μου, πάνε μαζί αυτά.
Νάνσυ: Σεραφείμ, σειρά σου, οι στίχοι των κομματιών του God is a motherfucker μου έφεραν στο μυαλό τις λέξεις αφορισμοί, αντίθεση...πως γράφεις στίχους;
Σεραφείμ: Το να γράφεις στίχους μου φαίνεται ωραίο ακόμα και σαν παιχνίδι. Αυτό που μας έλεγαν στο μάθημα της λογοτεχνίας, που σου μάθαιναν ότι πχ εδώ ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το σχήμα του οξύμωρου. Γενικά στη ζωή μου με γοητεύει το σχήμα του οξύμωρου, οι αντιθέσεις, όχι μόνο βαρύγδουπα, καλλιτεχνικά αλλά και απλά σαν παιχνίδι. Γράφω στίχους γρήγορα, και όταν γράφω ξέρω ήδη τι θέλω να πω. Πάντως ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα με το στίχο και με το να με αντιπροσωπεύει, όχι μόνο με την έννοια του βιωματικού, με την έννοια ότι πρέπει να το μοιραστώ.
Εικόνα
Μιλώντας για το An Club και τις μουσικές σκηνές στην Αθήνα
Νάνσυ: Διπλή Συναυλία στον Αν live music club, την Πέμπτη 28 Μαΐου, με Moa Bones - Night Knight..τι θα θέλατε να ξέρουμε πριν;
Σεραφείμ: Θα ήθελα να σταθώ αρχικά στην επιλογή του Αν, σα χώρο. Εμείς σα γενιά, είμαστε παιδιά του Αν, το Ρόδον το προλάβαμε αλλά δε το χαρήκαμε πάρα πολύ.
Δημήτρης.: Μικρό Μουσικό Θέατρο επίσης.
Σεραφείμ: Όταν πρωτοάνοιγε το Gagarin ήμασταν λίγο διστακτικοί με την έννοια ότι ήταν κάτι καινούργιο, γυαλισμένο. Τελικά μεγαλώνοντας διαπιστώνεις ότι έχουν ανοίξει πολλά λαϊβάδικα και για ορισμένους ανθρώπους που παίζουν μουσική με ένα συγκεκριμένο τρόπο και βλέπουν τις συναυλίες με έναν άλλο τρόπο, ίσως πιο ρομαντικό, όλα είναι κάπως απρόσωπα. Έχοντας ξεκινήσει απ' το Αν, πέρα από την ιστορία του χώρου, έχει να κάνει και με τη διαρρύθμιση, είναι πολύ απλό, ο κόσμος περικλείει τη μπάντα είναι πάρα πολύ άμεσο το live. Έχουμε βρεθεί όλοι μάλιστα, μικρότεροι, ακροατές σε μπάντες που θαυμάζαμε κι είναι πολύ διαφορετικό ένα live σ' έναν καλογυαλισμένο χώρο κι όλα να είναι απόμακρα. Για όσους αντιμετωπίζουν αυτό το πράγμα με έναν υγιή ρομαντισμό είναι άσπρο-μαύρο οι διαφορές. Η επιλογή μας έχει να κάνει με την ιστορία, με τον ιδρώτα που έχει χυθεί, με το πόσο άμεσο είναι σαν εμπειρία.
Δημήτρης: Μια εμπειρία live για σένα, για μένα, για όλα τα παιδιά που παίζουν μουσική και εμφανίζονται σε διάφορους χώρους, ξεκινάει από το sound check, έχουμε δει τους χώρους άδειους κι αυτό μας κάνει να τους βιώνουμε διαφορετικά.
Σεραφείμ: Ο Moa θα ανοίξει τη βραδιά γιατί είναι λιγότερο γνωστός από μένα [περιμένει να δει την αντίδραση του Δημήτρη}. Σοβαρά τώρα, ο Δημήτρης θα παίξει πρώτος, όπως είπε θα παίξει όρθιος, θα έχουμε επιτέλους μπλουζάκια Moa Bones, τα cd και των δύο θα είναι εκεί. Στη συνέχεια, θα παίξουμε εμείς οι Night Knight, δηλαδή η μπάντα, ο Μανώλης Γιαννίκιος από τους Whereswilder στα τύμπανα, o Στέλιος Προβής που στους Planet of Zeus παίζει κιθάρα εδώ παίζει μπάσο και ο Μηνάς Λιάκος, ο πιο παλιός μου κολλητός που έλειπε στην Αμερική και πριν παίζαμε μαζί στους Fingers Crossed και σε ένα Jazz trio που είχαμε, παίζει κιθάρα. Εγώ παίζω κιθάρα και τραγουδάω. Ενώ τον δίσκο τον ηχογράφησα μόνος μου γιατί είχα ανάγκη αυτή τη διαδικασία, τώρα δεν την έχω τόσο και θέλω οι Night Knight να είναι μπάντα.
Εικόνα
Η καρέκλα του Δημήτρη τρίζει κι εκείνος γελάει προκαταβολικά για το πόσο ενοχλητικό θα είναι αυτό όταν θα ακούμε την ηχογράφηση, οι μπύρες "χαλάνε" τα κάδρα για τις φωτογραφίες, τα κουνούπια κόβουν βόλτες και τα γατιά τα κυνήγάνε. Κάπως ξεχνάμε ότι πρόκειται για συνέντευξη και απλά μας λύνουν τις απορίες που τους εκτοξεύουμε.
George: Γιατί Night Knight;
Σεραφείμ: Αρχικά είχα στο μυαλό μου ένα άλλο όνομα. Σε κάποια φάση, ενώ οδηγούσα σκεφτόμουν ομόηχες λέξεις που όμως έχουν διαφορετικό νόημα μεταξύ τους, όχι για να βγάλω όνομα, είχα βρει άλλο, όχι τόσο καλό όσο το Night Knight βέβαια (γέλια) λεγόμουν Friction Powered Atom Robot. Το σκεφτόμουν λοιπόν σαν παιχνίδι, όταν όμως μου ήρθε το Night Knight ήταν σαν αποκάλυψη. Γιατί ήταν σαν περσόνα, ένας ιππότης της νύχτας, αγνός δονκιχωτισμός, ένας τύπος βαθιά ρομαντικός που προσπαθεί να κάνει blend in, βάζει τα πέτσινά του, αλλά παραμένει ιππότης. Έρχεται από το παρελθόν γιατί τα πράγματα έχουν πια φτάσει σε ένα τέλμα, για να τα πάρει όλα πίσω.
Εικόνα
George: Σεραφείμ είσαι χρόνια στο χώρο. Το όνειρο του παιδιού να γεμίσει ένα Gagarin έγινε, τα μαλλιά και τα γένια κόπηκαν και ήρθε νέο προσωπικό άλμπουμ με άλλο ήχο. Πως προέκυψε η αλλαγή;
Σεραφείμ: Είναι ξεκάθαρα συμπληρωματικό, εξ' ορισμού και μόνο, βγαίνω μπροστά και τραγουδάω και δε παίζω ντραμς, ήταν μια ανάγκη που είχα επειδή παίζοντας από μικρός σε πολλές μπάντες και γράφοντας κομμάτια ένιωθα ότι δεν είχα διέξοδο για κάποια πράγματα που εμένα μου άρεσαν και ήθελα να τα επικοινωνήσω, δεν ήθελα να τα κρατήσω για μένα. Συν του ότι μεγαλώνοντας, ας ακούγεται αστείο, αρχίζεις να κυνηγάς τη συγκίνηση με την έννοια του θρύλου, όπως λένε οι Αμερικάνοι, και γενικά να βάζεις τρικλοποδιές στον εαυτό σου. Ψάχνεις την πρόκληση για να μένεις ζωντανός και δραστήριος γιατί θεωρητικά αυτή τη στιγμή όλοι οι Planet θα μπορούσαμε να πουλάμε ένα παραμύθι ότι γεμίσαμε την Ιερά Οδό, αλλά στην πραγματικότητα την κάθε μέρα που ξυπνάει αυτή η ομάδα νιώθει ότι έχει πετύχει κάποια πράγματα αλλά όχι και τόσο πολλά. Έτσι βρίσκεις τρόπους να ανατροφοδοτείσαι συνέχεια. Δεν είναι μόνο φιλοσοφικό αλλά και θέμα χρόνου, αν έχω ελεύθερο χρόνο, το μυαλό μου θα αρχίσει να κάνει παιχνίδια, θα κάνω ανασκοπήσεις, ενώ όταν είσαι σε δράση όλα πάνε λίγο καλύτερα.
Δείτε ακόμη
Νάνσυ: Επόμενες εμφανίσεις, σε ποια άλλα μέρη θα ακούσουμε ζωντανά τα άλμπουμ σύντομα;
Δημήτρης: Έχω το Up Festival στις 18 Ιουλίου, το Saristra στην Κεφαλλονιά, 17 Αυγούστου στην Ικαρία παρέα με Whereswilder και Night Knight, τέλος Αυγούστου θα εμφανιστώ στη Δονούσα, και ενδιάμεσα μπορεί να γίνουν κι άλλες εμφανίσεις.
Σεραφείμ: Θα παίξω στο φεστιβάλ Αναιρέσεις στις 14 Ιουνίου, στην Ικαρία, δε ξέρω ακόμα για άλλα.
George: Tι γίνεται τελευταία με τη νεο-ψυχεδέλεια..;
Δημήτρης: Νομίζω ότι είναι στη φάση του revival. Νιώθω και λίγο οικεία με αυτό. Μου είχε φανεί λίγο κουλό το revival με τα 80's, παρόλο που μπορεί και να ενταχθεί σ' ένα dance μοτίβο. Επειδή μ' αρέσουν σαν μπάντα οι Beatles, όταν άρχισα να νιώθω ότι παίζει αυτή η φάση, ένιωσα κάπως σα να κουμπώνω. Είναι λίγο περίεργο να μπεις στη διαδικασία να δεις αν κάποιος αποφάσισε να ασχοληθεί μ' αυτό παίρνοντας αυτά τα ερεθίσματα ή αν είδε ότι επειδή αυτό ρολλάρει μπορεί κι αυτός να αρπάξει κάτι, δεν έχει και νόημα. Όπως στα 60's και στα 70's, όταν είχε γίνει η έκρηξη με το soul, είναι φοβερό το πόσες μπάντες έβγαιναν και παίζανε το ίδιο. Άφησαν και πάρα πολύ υλικό βέβαια.
Σεραφείμ: Έχουν υπάρξει πολλά revivals γενικά. Στο κομμάτι της ψυχεδέλειας από τους Beatles κ.λπ. αυτή τη στιγμή είναι το πιο ακραίο revival σαν επιλογή, χωρίς να μπορώ να το ερμηνεύσω.
Εικόνα
Εικόνα
George: Τι ακούτε και σας αρέσει το τελευταίο διάστημα, από την ελληνική σκηνή; Μιας και ανήκετε κι εσείς σ' αυτή, ποια είναι η γνώμη σας για την εξέλιξή της;
Δημήτρης: Κάποια στιγμή γύρω στο 2009-2010 που βάζαμε τους Modrec στο ψυγείο είχα συνειδητοποιήσει ότι ένα δυο χρόνια απείχα από τα πράγματα που γίνονται στη σκηνή, είτε γιατί μπορεί να μην έβρισκα ερέθισμα είτε οτιδήποτε άλλο. Τώρα είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που συνειδητοποιώ ότι συμβαίνουν πάρα πολλά, κάποια από αυτά είναι οι Whereswilder, η Nefeli Walking Undercover, οι Spectralfire, η Δεσποινίς Τρίχρωμη, οι Baby Guru, οι Planet of Zeus, οι Night Knight (γέλια). Κάποιους από τους παλιότερους τους σέβομαι πάρα πολύ αλλά μουσικά δεν είναι στο γούστο μου, δε θα τους ακούσω σπίτι μου..
Σεραφείμ: Πολλές από τις μπάντες που είπε ο Δημήτρης μου αρέσουν κι εμένα πολύ, αλλά κάθε φορά φοβάμαι να απαντήσω γιατί θα ξεχάσω κάποιον. Πολλοί είναι φίλοι μου, όπως οι Vodka Juniors που ανέφερες, και είναι προσωπικό. Σαν μπάντα αν ήταν σε μια άλλη χώρα, θα είχαν μεγαλύτερη συμβολική αξία, γιατί είναι οι άνθρωποι που τα κάνουν όλα σωστά, είναι συνεπείς είναι παρέα, έφτιαξαν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι αυτού που ζούμε τώρα, που οι Vodka, οι Planet, οι 1000mods γεμίζουν αυτά τα μέρη, έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Το μόνο που έχω παράπονο από τους παλιούς, γιατί πλέον μεγαλώνω και έχω ένα κύρος άρα μπορώ να το πω, αν δεν τους συγχωρώ κάτι είναι ότι όσα έκαναν σε πολύ δύσκολες εποχές και με πολύ προσωπικό μόχθο και κόπο σε όλα τα επίπεδα, από τις ηχογραφήσεις μέχρι τα live ή το word of mouth, φαινόταν σαν όλα να αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις. Δεν άφηναν δηλαδή μία παράδοση ομαδικής δουλειάς για να υπάρξει ως τεχνογνωσία για τους επόμενους. Εγώ δε μπορούσα μικρός να δω κάποιον σε ένα μπαρ και να τον ρωτήσω για να με συμβουλεύσει. Θα ήθελα πχ στα 19 μου να δω από κάτω σε ένα live μου κάποιον από τους παλιότερους, που έχει έρθει να με ακούσει, το οποίο δε συνέβη ποτέ. Σήμερα, αντίθετα, έχεις μεταλάδες με ψυχεδελάδες να κάνουν πρόβες στον ίδιο χώρο, έχει αλλάξει και το μυαλό μας βέβαια γιατί υπάρχει και απομυθοποίηση στο rockstarιλίκι.
Δημήτρης: Παλιότερα υπήρχαν λιγότερες ευκαιρίες να κάνεις live, πισώπλατες μαχαιριές, γκρίνια και ξαφνικά τώρα ζούμε μια εποχή που γνωριζόμαστε, δανειζόμαστε ο ένας τα όργανα του άλλου, βοηθάμε, είναι φανταστικό. Μπορεί να είμαστε σε μία προνομιούχο γενιά που έχουμε δει και το πριν και το μετά. Προσωπικά το πριν μουσικά μπορεί να με αφήνει πιο αδιάφορο αλλά έχει μια αλητεία και η νέα γενιά ίσως στα δικά μου μάτια έχει λιγότερη αλητεία -εκτός αν το θέλεις όντως-. Η έντονη ζωή είναι έμπνευση, το να κλειστείς στο σπίτι, προσωπικά θα με ευνούχιζε.
Εικόνα
Εικόνα
//
Event:
28.05.15 An Club
Night Knight-Moa Bones
Doors: 20.00
Tickets: 8 €
Πληροφορίες για το live εδώ
Το God is a motherfucker και το Spun μπορείτε να τα ακούσετε και να τα παραγγείλετε εδώ και εδώ.
Θενκς παιδιά, περάσαμε ωραία.
\m/
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter
