Γράφουν

Συζήτηση σε τρία δισκάδικα στα Εξάρχεια για τον Bowie, την εμπορικότητα και την αυθεντικότητα

Βολτάραμε και ανοίξαμε συζήτηση για τον David Bowie και την μουσική με αυτούς που το κατέχουν καλύτερα. Σε τρία διαφορετικά, σε αισθητική και ακούσματα, δισκάδικα στα Εξάρχεια.

Συνεντεύξεις-φωτογραφίες: George Fiorakis 

Επισκεφτήκαμε τρία δισκάδικα στα Εξάρχεια. Στο Music Machine στην Διδότου που μετράει 34 χρόνια λειτουργίας μιλήσαμε με τον Δημήτρη, ανάμεσα στη συλλογή δίσκων και vintage αντικειμένων του μαγαζιού. Στο Music Machine θα βρείς από blues και jazz μέχρι classic rock. Στη συνέχεια προχωρήσαμε λίγο πιο κάτω στο Spindle Records επίσης στην Διδότου που φέρνει επιλεγμένους δίσκους -μεταχειρισμένους και original- σε indie, new wave, post punk και ψυχεδέλεια. Και τέλος μιλήσαμε με τον Αλέξη στο Purple Haze στην Ανδρέα Μεταξά, ένα ολίγον cult δισκάδικο που στην psychedelic βιτρίνα έχει τρεις σπάνιους δίσκους με τα πρώτα εξώφυλλα του Bowie και ανάμεσα σε άλλα αφίσα της Βουγιουκλάκη. Η συλλογή του μαγαζιού με '60s-'70s ψυχεδέλεια, garage, rock, metal, progressive και άλλα.
 

Τρια δισκάδικα, όλα στα Εξάρχεια, με διαφορετικά ακούσματα και αισθητική. Ευχαριστώ και τους τρεις για τον χρόνο τους και την ωραία ενδιαφέρουσα συζήτηση. Παρακάτω η συζήτηση είναι χωρισμένη σε 4 θέματα με τις απαντήσεις. Σόρυ για τα πολλά λινκς, είναι όμως προς wikipedia και youtube, για να ακολουθήσετε καλύτερα τις απαντήσεις και να ακούτε και τις κατάλληλες μουσικές: 


[*1} Διαβάσαμε Χαμαιλέων, σταρ, θρύλος, idol.. Γενικότερα αυτές τις ημέρες διαβάσαμε "Bowie ο πρίγκηπας" αν το μέσο ήταν πιο ροκ, ροκ-ποπ idol αν το μέσο ήταν πιο ποπ και τα λοιπά. Τελικά τι ήταν, τι είναι ο Bowie και τι αντιπροσωπεύει για εσάς; 

[1*} Δημήτρης | Music Machine:  Ακούω που λένε όλοι «Χαμαιλέων». Δεν είναι αυτό. Ο Bowie ανακάλυπτε. Ήταν κατασκευαστής στυλ. Ντυσίματος, image, τρόπου ζωής, τα πάντα. Τον Iggy και τον Lou Reed αυτός τους υποστήριξε στις παραγωγές. Η δουλειά που έκανε στο ροκ ήταν απίστευτη. Έβαλε ''βολιά'', έβαζε το ένα, έβαζε το άλλο και ήταν Ροκ. Είχα δει συναυλία του David Gilmour με Robert Wyatt από τους Soft Machine, κάποια στιγμη βγηκε ο Graham Nash, βγήκε βγήκε βγήκε κόσμος, μεγάλα ονόματα σαν guests, και τελευταίο είχαν αφήσει τον Bowie. Κόντεψε να πέσει το κτήριο. Είναι και η προσωπικότητα που λέμε. Το ίδιο και ο Dylan ας πούμε. Να δεις το Last Waltz, ντοκιμαντέρ του ’76 του Σκωρτσέζε για την τελευταία συναυλία του γκρουπ που επίσης βγαίνει επίσης τελευταίος ο Dylan, μετά από σπουδαίους μουσικούς όπως είπα και o Bowie παραπάνω. Ο Lou Reed ο οποίος ήταν απίστευτος ας πούμε δεν το είχε αυτό. Ο Bοwie το είχε στο cult, στη μάζα, στους underground.. ελάχιστοι το έχουν καταφέρει αυτό.



Εικόνα
Μια κουβέντα για τον Bowie και τη μουσική

O Δημήτρης στο Music Machine, Διδότου 16 στα Εξάρχεια


Εικόνα
Μια συζήτηση στα Εξάρχεια για τον Bowie την εμπορικότητα και την αυθεντικότητα

Music Machine 
 

[1*} Μάκης | Spindle Records: Οι ετικέτες που κολλάμε είναι για εμάς. Δεν ξέρω τι θα απαντούσε ο Bowie για το τι είδος μουσικής αντιπροσωπεύει. Άνθρωποι σαν τον Bowie την πλουτίζουν πολύ τη ζωή μας. O Bowie κάλυπτε τα πάντα και γέμιζε την μουσική. Όλοι τον άκουγαν αλλά στον καθένα έχει διαφορετικό impact. Στα πιο mainstream χόρευε κόσμος σε ντισκοτέκ, άλλοι σε φάση αναζήτησης, άλλοι γκλαμ. Σχετικά με το διαχωρισμό ειδών μουσικής: δεν άρεσε ούτε στον Lemmy όπως είχε πει και ο Johnny Rotten από Sex Pistols σε δημοσιογράφο «Έχεις τόση πολύ ανάγκη να κατατάσσεις σε κατηγορίες τη μουσική σε progressive rock, punk, postpunk, classic. Τι είναι αυτά; Δεν σε καταλαβαίνω. Είναι μουσική.». Πόσο μάλλον ο Bowie. Πόσοι μπορεί να έχουν κλάψει στο ίδιο τραγούδι για διαφορετικό λόγο ακούγοντας ας πούμε το Starman. To Station to Station για παράδειγμα ή το Scary Monsters.. αυτά ειναι μνημεία.  Αν τον είχες μπροστά σου θα του έλεγες μόνο ευχαριστώ. Τι να του πεις.


[1*} Αλέξης | Purple Haze Records: Μεγάλος μουσικός, μεγάλος περφόρμερ που επηρέασε και τις μετέπειτα γενιές δηλαδή το new wave, dark wave. Μην ξεχνάς ότι οι Bauhaus ξεκίνησαν την καριέρα τους με κομμάτι του Bowie. Πάντα καινοτόμος και εντυπωσίασε πολλές φορές. Εγώ στο μαγαζί έχω τους πρώτους σπάνιους δίσκους με τα αυθεντικά εξώφυλλα και πολλούς δίσκους από την συλλογή αλλά μέχρι το Scary Monsters. Αυτός έπαιξε μετά άλλα πράγματα. Σου λέω την προσωπική μου άποψη. Τα μετέπειτα ήταν για την κονόμα. Guest στο Zoolander και μαλακίες. Επηρέασε πολλά γκρουπ την δεκαετία του 80 η αλήθεια είναι αλλά σε σχέση με την πρώτερη καριέρα... καμία σχέση. Ας πούμε στην συνεργασία με τους Tin Machine γέλαγα..



[2*} Αυθεντικότητα / εμπορικότητα. Πρόσφατο και του Lemmy και πολλοί συγκρίνουν. Ένα από αυτά που ακούγονται είναι ότι ο Lemmy ίσως ήταν πιο αυθεντικός με το σταθερό βρώμικο στυλ. Και επίσης γιατί πιστευεις ότι είχε αυτες τις αλλαγές ο Bowie, το ανδρόγυνο στυλ, τις μεταλλαξεις; Kαι γενικότερα όπως είχε πει ο ίδιος ότι θέλει να είναι κάτι περισσότερο από άνθρωπος. Όλα αυτά ήταν προσωπική ανάγκη ή εμπορικά παιχνίδια; Ή και τα δύο;  

 

[2*} Δημήτρης | Music Machine: Άλλη κουλτούρα ο ένας με τον άλλο. Ο Lemmy ήταν thrash. Ο Bowie έμπαινε στον υπόνομο και μετά έμπαινε στη βασίλισσα που λέει ο λόγος. Ο Lemmy ήταν thrasher. Αυτό δεν τον κάνει πιστεύω πιο αυθεντικό ή αγνό αναγκαστικά. O αυτοκαταστροφισμός δεν σημαίνει ότι σε κάνει περισσότερο original από τον άλλο. Δεν είναι κακό να γίνει κάτι εμπορικό αν είναι καταπληκτικό. Επειδή το γουστάρει όλη η γη είναι μαλακία ας πούμε; Δεν έχει καμία λογική αυτό. Άλλωστε ο Bowie ήταν πολυγαμικός. Στα πάντα. Υπάρχει ας πούμε το στυλ του Chuck Berry ο οποίος εκεί Johhny b. Goode ντούπου ντούπου στο δωδεκάμετρο που δεν αλλάζει. Του Bowie δεν του εφτανε αυτό. Το έβλεπε σαν να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαγητό. 

 

Εικόνα
Purple Haze

Purple Haze, Ανδρέα Μεταξά 4 στα Εξάρχεια
 


Εικόνα
Purple Haze

The Man Who Sold the World και Space Oddity στα πρώτα original εξώφυλλα και Hawnwind του Lemmy προ Motörhead 


[2*} Μάκης | Spindle Records: Λίγο και από τα δύο. Ίσως στα δικά μου μάτια.. εε με αιφνιδιάζεις.. Ίσως να ήταν μια από τις καλές περιπτώσεις ενός σταρ. Ανατρεπτικός, γνήσια ανατρεπτικός, όχι παπάρια που κάνουν όλοι αυτοί οι mainstream μαλάκες ας πούμε που είναι κενοί περιεχομένου εντελώς. Εδώ μιλάμε για ένα ταλέντο φοβερό, μια περσόνα που δεν ήξερες αν ήταν άνδρας, αν ήταν γυναίκα. Ήταν ο Bowie. Σ’αρέσει δεν σ’αρέσει. Δεν μπορώ να σου πω ότι εγώ είμαι λάτρης του Bowie, η περίοδος που μου αρέσει είναι συγκεκριμένη. Μικρός άλλοι ακούγανε ξέρεις Doors, Janis Joplin και Lynyrd Skynyrd (γελώντας), άλλοι heavy metal και εγώ από τη στιγμή που άκουσα David Bowie και Brian Eno με έστειλε στην αντιπερα οχθη, στο new wave.  Εμπορικές επιτυχίες τέτοιου επιπέδου στην τελική.. καλά κάνουνε που υπάρχουνε, υπάρχουν και άνθρωποι που πρέπει να ζήσουνε από αυτό το πράγμα. Είναι και αυτό δουλειά, δεν είναι μόνο για να πουλήσουμε μούρη! Μακάρι να αγαπάμε όλοι μας αυτό που κάνουμε για να βγαίνει αυτό στον υπερθετικό βαθμό. 


Εικόνα
Spindle Records Διδότου

Καρτποστάλ από επίσκεψη στο Λονδίνο που είναι εκεί από το άνοιγμα του Spindle στην Διδότου 49 στα Εξάρχεια


-----------

Δείτε ακόμη:  

- Ο Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Μάγος του Merlin's: "Ευλογία να ζούμε μέσα σε συλλογικότητες και ομάδες ανθρώπων"
 

- Ο Leonard Cohen: O λογοτέχνης και οραματιστής της ροκ μουσικής

-----------  


Εικόνα
Μια συζήτηση στα Εξάρχεια για τον Bowie την εμπορικότητα και την αυθεντικότητα


Spindle Records 
 

 

[2*} Αλέξης | Purple Haze Records: Μεγάλος showman. Όλα αυτά έγιναν επίτηδες - θέμα marketing. Έπρεπε να κάνει κάτι για να ξεχωρίσει γιατί τότε υπήρχαν μεγαθήρια. Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτοι δίσκοι δεν πούλησαν. Τότε υπήρχαν μεγαθήρια από Floyd μέχρι Hawkwind και Marc Bolan. Ο Lemmy επίσης ξεκίνησε από δύσκολες καλές μπάντες. Sam Gopal, Hawkwind που είπα και παραπάνω. Και μετέπειτα με Motorhead δεν μου άρεσε αλλά υπηρέτησε το hard rock και το metal. O Bowie μετά το 80 τι υπηρέτησε να πουμε; Τη φανκ κουλτούρα της κιτσαρίας; Με το Lets dance και disco dance. Έλα τώρα. Τα είχε ανάγκη αυτά;  Ή τις τελευταίες συνεργασίες του και συμμετοχές σε κάτι αμερικανικες ταινίες; Τα είχε ανάγκη όλα αυτά μετά από τους πρώτους φοβερούς δίσκους; 
 
 

Εικόνα
Μια συζήτηση στα Εξάρχεια για τον Bowie την εμπορικότητα και την αυθεντικότητα



Purple Haze  
 

------

Άσχετο: Ακολουθήστε το inExarchia | facebook - instagram - twitter - youtube

------  


Εικόνα
Μια συζήτηση στα Εξάρχεια για τον Bowie την εμπορικότητα και την αυθεντικότητα


Purple Haze 
 

[3*} Τελικά γιατί ο Bowie είχε τέτοια διάρκεια; Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει και τι τον βοήθησε σε αυτήν την πορεία;  


 

[3*} Δημήτρης | Music Machine: Ναι είναι απίστευτος. Βέβαια βοήθησε και η Αγγλία σε αυτό. Στην Βρετανία προσέχουν και προστατεύουν τους ήρωες τους. Τους υποστηρίζουν. Στα υπόλοιπα κράτη ψιλοχάνονται πόσο μάλλον στην Αμερική. Το Blues έπρεπε να έρθει στην Ευρώπη για να γίνει γνωστό για παράδειγμα. Εκεί ήταν μόνο στα υπόγεια. Ή για παράδειγμα ο Jimmy Hendrix. Γύριζε γύριζε γύριζε παντού και ήταν γνωστός σαν τον ξάδερφο μου που λέει ο λόγος. Μόλις πήγε στην Αγγλία έγινε νούμερο ένα στον κόσμο.

Επίσης ο Bowie δημιούργησε στυλ. Σπουδαίος είναι ο μουσικός που ανακαλύπτει κάτι που φτιάχνει στυλ. Όπως οι Joy Division παρουσίασαν καινούργιο στυλ, οι Nirvana στο ίδιο. Δεν μιλάω για προσωπικά γούστα μιλάω για αυτούς που άνοιξαν δρόμο για κάτι. Για παράδειγμα το ’75-76 πήγαν στην Αγγλία Patty Smith, Ramones και Talking Heads και έπαιξαν στο Λονδινο. Τα κομμάτια τους μπουμ μπουμ, πέμπτες και τέτοια τίποτα το ιδιαίτερο – όχι ότι μπορεί να το κάνει ο καθένας φυσικά- αλλά τον επόμενο καιρό έγιναν δύο χιλιάδες γκρουπ ας πούμε στο Λονδινο. Δημιούργησαν στυλ και γεννήθηκε το εγγλέζικο πανκ.    
 

[3*} Spindle Records: O Bowie όπως λένε ήταν φοβερός επαγγελματίας και συνεργάσιμος από τα πρώτα του βήματα. Και τι επίπεδο τώρα έτσι.. Και η Αγγλία γεννουσε μουσική από τα τέλη του ‘40 μέχρι τέλη ’90 και το είχε σαν το κύριο εξαγώγιμο προιόν.

[4*} Και τέλος, ποιόν επηρέασε και από ποιόν επηρεάστηκε ο Bowie; 
 

[4*} Δημήτρης | Music Machine: Έχει επηρεάσει όλα τα είδη μουσικής. Βέβαια. Από τη φωνή του, το στυλ. Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι ο Bowie έχει επηρεαστεί από τον Dylan και το έχει παραδεχτεί. Και ο Lou Reed τον είχε επηρεάσει πολύ.

[4*} Μάκης | Spindle Records: O Bowie έχει μεγάλος μέρος ευθύνης για τις μουσικές μου προτιμήσεις. Μια ακόμη απώλεια. Ο Bowie σε όποιο ταμπλό και να έπαιξε ήταν τοπ. Βέβαια εμένα σαν μουσική προτίμηση με ενδιαφέρει η περίοδος του ‘80 περισσότερο. Ξέρεις όμως είναι πάρα πολύ obscure τα σχήματα που είχε παίξει πριν κάνει τη Solo καριέρα. Διάβασα σε ένα Record Collector για μια από τις πρώτες μπάντες το 65 (The Manish Boys) που είχανε βγάλει το I Pity The Fool. Ήταν b-side σε ένα σιγκλ που είχε βγάλει με αυτή τη μπάντα. E μετά το 69 ήταν ήδη γνωστός. 
 

[4*} Αλέξης | Purple Haze Records: Αν δεν είχε τις υπόλοιπες μπάντες από πίσω δεν θα ήταν το ίδιο. Αυτές έθεσαν τις βάσεις Πιστεύω ότι η ιστορία άλλαξε από το πρώτο δίσκο των Floyd. Οι Velvet Underground με την μπανάνα από την Αμερική και και οι Pink Floyd από εδώ το 66. Ο Andy Warhol με τη μάζωξη αυτή που έκανε σαν μάνατζερ στου Velvet άλλαξε την ιστορία. Lou Reed, John Cale… και από εδώ Syd Barrett από τους Pink Floyd. Οι μόνοι που δεν επηρεάστηκαν από Velvet αφού ήταν μαζί. Το Space oddity και έχει στηριχθεί πάνω στο πρώτο Floyd όπως έχει πει και ο ίδιος: "Αυτό που είμαι σήμερα και αυτό που πρόκειται να γίνω το οφείλω στο Syd Barret." Δηλαδή όλο αυτό το στιλάκι τη πρώτης περιόδου πάντα, δεν μιλάμε για την μαύρη περίοδο που είναι το young america και μετά με το Station to Station και τα φανκ που επαιξε. Η πρώτη περίοδος , όλο αυτό το στυλάκι μέχρι και το Low είναι στηριγμένο σε Floyd.  


//


Τέλος ένα κομμάτι για την μουσική και την εμπορικότητα από την συζήτηση με τον Spindle Records, άσχετα με τον Bowie απλά το βρήκαμε ενδιαφέρον: 



Συνεχίζοντας μιλώντας για την εμπορικότητα και την αναβίωση του βινυλίου

Μάκης | Spindle Records: Γιώργο με ενοχλεί ακόμη το γεγονός ότι μου λένε «έχετε το τάδε βινύλιο;». Αυτό είναι ένας δίσκος. Βινύλιο είναι ένα υλικό που χρησιμοποιείται για οτιδήποτε. Αυτό είναι ένας δίσκος... Βινύλια...  Έχουμε τις παραξενιές μας!

Δεν σου αρέσει που αναβιώνει όμως; 

Μάκης | Spindle Records: Μου αρέσει που υπάρχει. Αυτός που αγόραζε δίσκους δεν σταμάτησε ποτέ. Δεν αναβιώνει τίποτα, αυτό είναι λίγο μύθος. Εμένα το να μπει κάποιος στο δισκάδικο να πάρει ένα δίσκο είναι τόσο απλό όσο είναι να σταματήσει στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα. Είναι κάτι φυσικό για μένα. Είναι δύσκολα με το μισθό αλλά ο συλλέκτης πάντα βάζει στην άκρη. Δεν ξέρω γιατί το βλέπω έτσι εγώ ίσως επειδή όταν μεγάλωσα εγώ ο δίσκος ήταν από το μοναδικό μέσον για μουσική. Ήθελες ένα καλό σύστημα να σου αποδώσει τον ηχο καλα. Ενώ βλέπεις τα παιδιά σήμερα, είναι πολύ οκ να ακούν από downloads είναι σαν να εχουν καταδικασει τον εαυτο τους να ακούνε μουσικη απο τρανζιστοράκι. Αυτό το back to vinyl, η χιπστεριά έχει φέρει διάφορα. Θα άλλος βγάζει μια παπαριά και καλά ρετρό – βεβαιως αυτό θα οδηγήσει το κόσμο να αγοράσει δίσκους που είναι καλό- από την άλλη όμως πάει ένα παιδί και δίνει 100-150 ευρώ για για μαλακία. Θέλει φροντίδα αυτό δεν είναι γρήγορο.

Ειναι δύσκολη βέβαια σήμερα η καθημερινότητα.
Ειναι πολύ γρήγορη για να ακούσεις σωστά μουσική. 

 
 


 
Συνεντεύξεις-φωτογραφίες: George Fiorakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebookinstagramtwitteryoutube

Ο οδηγός της πιο ζωντανής και ανήσυχης περιοχής της Αθήνας.

Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube

Στην ίδια κατηγορία

Το Διεθνές Ανεξάρτητο Φεστιβάλ Κινηματογράφου KINO Athens, ένα φεστιβάλ που αποτελεί "σπίτι" εννοιολογικά προκλητικών μικρού και μεγάλου μήκους ταινιών, προβάλλει για πρώτη φορά στη χώρα μας την ταινία "Το Σώμα...

think

H πολυμεσική συλλογή προσωπικών αφηγήσεων θηλυκοτήτων από διαφορετικές χώρες, μονοπάτια ζωής και ηλικίες, φιλοξενείται στο Μπάγκειον της Ομόνοιας, παράλληλα με τις προβολές του Positively Different Short Film...

think

Η γκαλερί Genesis μας υποδέχεται στο νέο της χώρο στην οδό Ιπποκράτους, με την έκθεση έργων του Λουδοβίκου των Ανωγείων, υπό τον τίτλο "Ιχνηλατώντας στο φως".

think

Πρόσφατα Άρθρα

Newsletter