Εικόνα
Εννέα ώρες, Εννέα ιστορίες.
Μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας.
Τα Εξάρχεια φωνάζουν, συζητούν, σωπαίνουν. Διαφορετικές φωνές, κοινός τόπος. Μέσα από προσωπογραφίες και εξομολογήσεις, ο γείτονας και
ο περαστικός συστήνονται στον αναγνώστη, σχηματίζοντας
ένα μωσαϊκό εικόνων και συναισθημάτων.
Το συλλογικό αυτό έργο είναι η διαδρομή εννέα ξένων
που ανέβηκαν στο ίδιο λεωφορείο.
Διηγήματα
Μαρουσώ Αθανασίου, Τζούλια Γκανάσου, Χρήστος Δασκαλάκης, Αλέξανδρος Διονυσόπουλος, Τάσος Ελένας, Αλέξανδρος Κεφαλάς, Νέστορας Πουλάκος, Βαγγέλης Προβιάς, Βαγγέλης Σωτήρης
Επιμέλεια
Αρετή Βανά
Εκδόσεις Λέμβος 2016
Που θα το βρω
Το βιβλίο «9 ώρες στα Εξάρχεια» μπορείτε να το αποκτήσετε και από το φιλικό Apples to Zebras. Σε περίπτωση που βρίσκεστε στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων μπορείτε να καλέσετε στο 210 3634512 (ώρες 11.00-20.00) για να γίνει η παράδοση στο χώρο σας, χωρίς έξοδα αποστολής.
Εικόνα
Γράφει η φίλη και κάτοικος Εξαρχείων Αρετή Βανά που επιμελήθηκε του βιβλίου:
"Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο αποτελείται από εννιά διαφορετικές ιστορίες, τόσο από θεματολογική άποψη όσο και από τρόπο γραφής. Έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή και αυτός είναι ο τόπος, τα Εξάρχεια.
Δεν ξέρω αν κάποιος έχει διαβάσει ολόκληρη τη συλλογή, καθώς κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, υποθέτω όμως ότι έχουν διαβαστεί διαφορετικές ιστορίες από διαφορετικούς αναγνώστες.
Όπως λοιπόν κάποιοι έχετε καταλάβει, και οι υπόλοιποι θα δείτε στην πορεία, οι ιστορίες δεν αποτελούν έναν αναμενόμενο ή προβλέψιμο συνειρμό που έρχεται αυτοματοποιημένος σε κάποιον στο άκουσμα της λέξης «Εξάρχεια». Δεν μετράνε βόμβες, δεν αναφέρονται σε εγκληματικότητα, δεν εξιστορούν ανθρωποκυνηγητά, δεν προάγουν ψευτοκουλτούρα και σε καμία σελίδα δεν συναντάμε τη λέξη «Άβατο».
Η καθεμία ιστορία θα μπορούσε να διαδραματίζεται, με μικρότερη ίσως ευκολία και έκταση, σε κάποια άλλη περιοχή. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλες οι ιστορίες μαζι, ταυτόχρονα ή όχι, αλλά σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, θα μπορούσαν να συμβαίνουν μόνο εδώ.
Και αυτό είναι το ωραίο με τα Εξάρχεια.
Η παράξενη «φιλοξενία» ή αλλιώς οικειότητα για τους περαστικούς. Η αίσθηση της γειτονιάς, που έχει εκλείψει. Μια ανεξήγητη αισιοδοξία και μια ανεξάντλητη ενέργεια. Η αίσθηση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και αυτή της ισότητας. Το μέρος όπου η αλληλεγγύη βρίσκει τον ορισμό της σε μικρές καθημερινές πράξεις, αλλά και σε μεγαλύτερες, με κοινωνικές εκφάνσεις. Το αυθεντικό και το αληθινό για τους μόνιμους και μια προσιτή απόδραση για τους επισκέπτες.
Και το στημένο ή το παρεξηγημένο δεν μας ανησυχεί. Γιατί έρχεται και παρέρχεται, αλλάζει μορφές και τελικά δεν αντέχει. Το αυθεντικό και το τίμιο όμως υπάρχει σταθερά, πιο διακριτικά, αλλά και πιο γερά. Και αυτό έχει αποδειχθεί επειδή αντέχει στον χρόνο. Και μένει όχι ανεπηρέαστο αλλά αναλλοίωτο.
Και μπορεί να τα βλέπω ρομαντικά, αλλά είναι και αυτό κομμάτι της γειτονιάς μου, το ονειρικό, που ας ελπίσουμε δεν δημιουργεί αυταπάτες."
Αρετή Βάνα
-----------
Δείτε ακόμη:
- Πρώτος Τόμος: H ιστορία του graffiti στην Ελλάδα 1984-1994 [Συνέντευξη & φωτογραφίες}
- Ποστεράκι, χάρτης των Εξαρχείων, για τους τοίχους σας - inExarchia Map Vol.1 - Go Out
-----------
Εικόνα
Εικόνα
φωτογραφίες: George Fiorakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
