Εικόνα
Passport project 2. Μια μουσικοθεατρική παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο θέατρο, την αφήγηση και τη μουσική, πραγματεύεται τη σχέση μας με το ξένο, το «άλλο», το διαφορετικό. Μέσα απο το λόγο, τη σκηνική δράση, τη μουσική και 20 διασκευασμένα τραγούδια - σύγχρονα, παραδοσιακά και ethnic - βλέπουμε τα πάθη ενος μετανάστη, αναζητώντας τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας.
"Η ιστορία αφηγείται το ταξίδι του ενός - αλλά και όλων μας. Γιατί όλοι ξένοι είμαστε και μέσα κι έξω απ’ τις πατρίδες."
Δείτε το πρόγραμμα των παραστάσεων.
To Passport project παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2013 στο χώρο του Zp87, στα Εξάρχεια, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θερμή και απο τότε έχει πάρει αλλεπάλληλες παρατάσεις. Πολύ σημαντική, όλο αυτό τον καιρό, είναι και η ενεργή συμμετοχή εξαιρετικών guests, που προσδίδουν το δικό τους στίγμα, αυτοσχεδιάζοντας, παίζοντας και τραγουδώντας.
Εμείς είδαμε απο κοντά και μιλήσαμε με τον Γιώργο Κοντραφούρη, κορυφαίο πιανίστα της τζαζ, με διεθνή αναγνώριση, πλούσια δισκογραφία και αναρίθμητες συνεργασίες, τον Γιάννη Κωσταρή, εμπευστή του καλλιτεχνικού χώρου Zp87 αλλά και της παράστασης που είδαμε και με τον Απόστολο Καλτσά, που γνωρίσαμε από τα Υπόγεια Ρεύματα. Λίγα λόγια λοιπόν, τους βασικούς συντελεστές της παράστασης.
//
Γιώργος Κοντραφούρης
Εικόνα
Κορυφαίος πιανίστας, έχετε γυρίσει όλο τον κόσμο και τώρα σας βλέπουμε στο χώρο του Zp87. Τι αποκομίσατε απο τη συμμετοχή σας στο Passport project 2;
Αρχικά, βρίσκομαι σε ενα χώρο, που είναι μικρός σε μέγεθος, αλλά αυτό που κάνει είναι πολύ μεγάλο. Πάντα πίστευα οτι μπορούμε να ενώσουμε τις διαφορετικές τέχνες..και η Βαλεντίνη με τον Γιάννη και τον Απόστολο, το έχουν αποδώσει πολύ καλά στο Passport project 2. Οι τέχνες πρέπει να είναι ενωμένες γιατί στο φινάλε είναι ενα μέσο και οχι ο σκοπός.
Επειδή σαν καλλιτέχνης είμαι πιο απομονωμένος, η μουσική είναι λίγο πιο απομονωμένη απο τις άλλες τέχνες, θεώρησα πολύ μεγάλη πρόκληση τη συμμετοχή μου σε αυτή την παράσταση, με τόσο εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που έπαιζαν, αλλα και με τον τρόπο που εγώ λειτούργησα σε αυτήν. Το χώρο γενικά τον θεωρώ πολύ “μεγάλο” και το ευχαριστήθηκα πολύ!
//
Γιάννης Κωσταρής
Εικόνα
Στην παράσταση είδαμε το βίαιο ταξίδι και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας μετανάστης. Ποιά μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα απο αυτό;
Η παράσταση περιγράφει το βίαιο ταξίδι του μετανάστη με όλες τις πολιτικές και υπαρξιακές προεκτάσεις του λεπτού αυτού θέματος. Το βασικό μήνυμα αν μπορούμε να το πούμε έτσι, είναι η αρχετυπική ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία, η αντίσταση στην καταστολή και την βία της εξουσίας.
"Το βασικό μήνυμα αν μπορούμε να το πούμε έτσι, είναι η αρχετυπική ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία, η αντίσταση στην καταστολή και την βία της εξουσίας"
Το passport project 2 μιλάει για όλους εμάς “που είμαστε μέσα και έξω απο τις πατρίδες”, όπως λέγεται και στην παράσταση. Θεωρείτε οτι η τέχνη είναι ικανή να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για θέματα όπως τις απάνθρωπες πρακτικές κατά των μεταναστών;
Ναι. Σαφώς η τέχνη μπορεί να ευαισθητοποιήσει, να θέσει ζητήματα, να ανοίξει ορίζοντες. Δείτε πόσα έχει δώσει παγκοσμίως η τέχνη και πόσο έχει συμβάλλει στην ίδια την ιστορική εξέλιξη όλων των λαών. Απo την άλλη βέβαια, δεν είναι πανάκεια ούτε μπορεί απο μόνη της να φέρει την σωτηρία αν δεν υπάρχουν και οι ανάλογες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.
Είδαμε οτι η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στο θέατρο, την αφήγηση και τη μουσική. Αν έπρεπε να διαλέξει ενα απο τα 2, θα προτιμούσες να εκφραστείς μέσω της μουσικής ή της υποκριτικής;
Πράγματι η παράσταση είναι μια μίξη θεάτρου και τραγουδιού κι εκεί είναι η ομορφιά της αλλά και η δυσκολία της. Δε θα μπορούσα να διαλέξω μιας και τα δυο τα έχω σπουδάσει (Εθνικό θέατρο & Εθνικό ωδείο) και τα αγαπώ εξίσου, απλά επιλέγω πώς θα εκφραστώ ανάλογα με το τι θέλω να πω κάθε φορά.
Η επιτυχία του passport project 2 φαίνεται απο τις συνεχιζόμενες παρατάσεις της, αν και παίζεται για 3 χρονιά. Θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά ή ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
Έχουμε φτάσει αισίως στον τρίτο χρόνο χάρη στην συγκινητική ανταπόκριση του κόσμου αλλά είναι πια καιρός να ολοκληρώσουμε αυτόν τον μακρύ δημιουργικό κύκλο και να παρουσιάσουμε τις νέες μας παραγωγές. Να ευχαριστήσω επι της ευκαιρίας όλους τους συντελεστές και κυρίως την Βαλεντίνη Σιόβα που το σκηνοθέτησε με τόση φροντίδα και αγάπη, τον Απόστολο Καλτσά, τον εξαίρετο αυτόν μπασίστα, που το στήριξε σαν να ήταν δική του δουλειά κι επίσης τον Πάνο Καραδήμα για τις φωτογραφίες, τα βίντεο και όλη την τόσο επιμελημένη εικόνα της δουλειάς μας προς τα έξω..Ήδη ξεκίνησε το νεο μου project που είναι η μουσική παράσταση "Η Μεσόγειος είναι η γη", με εμένα στην φωνή και 3 δεξιοτέχνες μουσικούς και παράλληλα ετοιμάζω την έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής με τον τίτλο "Εθεάθην μισός'' που κατα πάσα πιθανότητα θα παραστασιοποιηθεί κιόλας.
Τι διαφορετικό έχουν τα Εξάρχεια, ώστε ο χώρος του Zp87 να βρίσκεται σε αυτή τη γειτονιά;
Τα Εξάρχεια ειναι η πιο ζωντανή, η πιο πολιτικοποιημένη και εναλλακτική γειτονιά της Αθήνας με την έννοια οτι ανέχεται την διαφορετικότητα και ενθαρρύνει το καινούργιο απ όπου κι αν προέρχεται. Γι' αυτό είμαι χαρούμενος που το Zp87 βρίσκεται στα Εξάρχεια και έχει αγκαλιαστεί τόσο πολύ απο τον κόσμο και τους καλλιτέχνες, άλλωστε κι εγω εδω και χρόνια εχω επιλέξει να ζω στα Εξάρχεια που τα αγαπώ και τα σέβομαι ως μια όαση σκέψης και ουσιαστικού πολιτισμού μέσα στην Αθήνα.
"Τα Εξάρχεια ειναι η πιο ζωντανή, η πιο πολιτικοποιημένη και εναλλακτική γειτονιά της Αθήνας με την έννοια οτι ανέχεται την διαφορετικότητα και ενθαρρύνει το καινούργιο απ όπου κι αν προέρχεται"
Ποιός ο σκοπός του εγχειρήματος..και αλήθεια πως προέκυψε το όνομα Zp87;
Ο σκοπός του χώρου αυτού που φτιάξαμε μαζί με την σκηνοθέτιδα Βαλεντίνη Σιόβα το 2011, είναι να εκφραζόμαστε όμορφα, απλά και δημιουργικά εμείς ως καλλιτεχνική ομάδα και παράλληλα να φιλοξενούμε πράγματα που εκτιμάμε και με τα οποία έχουμε εναν κοινό αισθητικί κώδικα. Επίσης να δίνουμε βήμα σε συλλογικότητες και σε νέες ομάδες. Το όνομα του χώρου μας δεν ειναι τίποτα άλλο απο την διεύθυνση του: Ζp87 σημαίνει Ζωοδόχου Πηγής 87, τόσο απλά..
//
Απόστολος Καλτσάς
Εικόνα
Σε γνωρίσαμε απο τα Υπόγεια Ρεύματα. Τώρα σε βρίσκουμε σε μια παράσταση με εντελώς διαφορετικό concept. Τι σε οδήγησε να κάνεις τόσο διαφορετικά μουσικά πράγματα;
Κατα κύριο λόγο το βλέπω συνολικά και όχι μεμονωμένα. Για εμένα δεν ίσχυε ποτέ ο διαχωρισμός μεταξύ rock, reggae, jazz.. Ακούω τα πάντα και δεν υποτιμώ κανένα είδος μουσικής. Για εμένα σημασία έχει να εκφράζεις τα συναισθήματά σου στη μουσική, με οποιοδήποτε τρόπο.
Στη συνείδηση του κόσμου, έχω μείνει σαν rock μπασίστας απο τα Υπόγεια Ρεύματα. Πάντα όμως ήθελα να απεγκλωβιστώ απο αυτή την ταμπέλα. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Έχω σπουδάσει θεατρολογία και έκανα πάντα κάποια πράγματα με το θέατρο.
"Στη συνείδηση του κόσμου, έχω μείνει σαν rock μπασίστας απο τα Υπόγεια Ρεύματα. Πάντα όμως ήθελα να απεγκλωβιστώ απο αυτή την ταμπέλα. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες"
Δείτε ακόμη
Γενικά, το Passport project 2 είναι μια συνεργασία που με έχει ευχαριστήσει προσωπικά πάρα πολύ, ειδικά όταν παίζω με τόσο μεγάλους μουσικούς όπως τον Γιώργο Κοντραφούρη.
Όταν έφυγα απο τα Υπόγεια Ρεύματα άρχισα να εξελήσω την τεχνική μου πάνω στο όργανο. Προσπάθησα να μιμούμαι με το μπάσο άλλα όργανα, γιατί θεωρώ οτι το μπάσο είναι απο μόνο του πλήρες. Το είδα σα μια θαυμάσια ευκαιρία να υπερβώ κάποια όρια. Αυτό βέβαια κλείδωσε πολύ και με τις ανάγκες της παράστασης, για να υποστηριχθεί όλο το τραγουδιστικό και θεατρικό κομμάτι.
Σημασία έχει αυτό που κάνεις να λειτουργεί για το καλό της παράστασης, να μπορέσεις δηλαδή να βγάλεις “καθαρό” το μήνυμα που θέλεις να περάσεις. Το μήνυμα όμως δεν είναι μόνο η παράσταση, αλλά είναι και η “φόρμα”. Δηλαδή το οτι με πενιχρά μέσα μπορείς να πετύχεις ενα πλήρες καλλιτεχνικό αποτέλεσμα...είναι μια πρόταση, είναι μια θέση. Αυτή είναι γενικά και μια απο τις αρχές μου στη μουσική.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Τέλος, να πούμε ενα τεράστιο μπράβο σε όλα τα παιδία που είναι πίσω απο την παράσταση. Με ελάχιστα μέσα - ενα ηλεκτρικό μπάσο και μια φωνή - μας παρουσιάζουν ενα κόσμο που πολλοί ξεχνάμε οτι υπάρχει, μέσα στην καθημερινότητά μας και στην "απομόνωση" που μας διακατέχει. Αυτό που καταλάβαμε, είναι οτι κανένα διαβατήριο - καμια “κοινωνική ταμπέλα” και κανένα “εθνικό όριο” δεν είναι ικανά να ορίσουν την προσωπικότητα του ατόμου.
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter
