Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά
Ο Τάσος Γερακίνης και οι συνεργάτες του έφτιαξαν, με πολλή αγάπη και επιμονή, την ταινία «'Ενας ήσυχος άνθρωπος» που πρόσφατα πολλοί από εμάς παρακολουθήσαμε στις διαδικτυακές προβολές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μια σκληρή ματιά στα μυστικά της ελληνικής επαρχίας και μία σειρά από αλληγορικές αναπαραστάσεις των καθημερινών παθολογιών των απομονωμένων κοινωνιών και των οικογενειακών δεσμών, χωρίς τον εξωραϊσμό και το ρομαντικό βλέμμα της αστικής αντίληψης. Μια ομαδική δουλειά που αξίζει να σταθεί κανείς στην ατμόσφαιρα αλλά και τη διαφορετική γυναικεία ερμηνεία της Κατερίνας Παπαναστασάτου.
Η ιστορία: O Μάκης, ένας φιλήσυχος οινοποιός, ζει απομονωμένος σ’ ένα ακριτικό νησί με την τριαντάχρονη κόρη του Σοφία, όταν πέφτει θύμα ομηρίας από έναν επικίνδυνο δραπέτη. Προσπαθώντας να εμποδίσει την σχέση της κόρης του με τον κακοποιό, ξεπερνάει τα όριά του και υπομένει στωικά τις συνέπειες.
Εικόνα
Συνέντευξη με τον Τάσο Γερακίνη:
Η ταινία πραγματεύεται την έννοια του κακού, με μία διαφορετική ματιά, αντιστρέφοντας στην ουσία τους ρόλους του θύτη και του θύματος. Kατά μία έννοια παρουσιάζει την σκοτεινή πλευρά του “νοικοκυραίου” αλλά και τις παθολογίες του “ήσυχου ανθρώπου”. Είναι ένα σημείο που ήθελες να θίξεις ή είναι μία αλληγορία απέναντι στη σκοτεινιά που κρύβει η “ησυχία”;
Τάσος Γ: Νομίζω ότι η έκφραση κλειδί, εδώ, είναι «η σκοτεινή πλευρά των νοικοκυραίων». Αυτό που με ιντρίγκαρε και αυτό που έψαχνα στην ιστορία ήταν η σκοτεινή πλευρά πίσω από τα καθημερινά πρόσωπα που συναντάμε. Πίσω από κάθε έναν από αυτούς τους ανθρώπους κρύβονται μοναδικές ιστορίες, προσωπικά δράματα και αδικίες που μας διαφεύγουν. Πολύ περισσότερο στην επαρχία, στην οποία έχω ζήσει, και αντίθετα με την ωραιοποιημένη και συχνά αγιοποιήμενη εικόνα που μπορεί να έχουμε στην πόλη για την ζωή εκεί, υπάρχουν πολλά σκοτεινά μυστικά. Στην ουσία, θα έλεγα ότι η ταινία έχει μία «ανθρωπολογική κατεύθυνση». Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μια ιστορία που αξίζει να αφηγηθεί κανείς. Θέλω επίσης ν' αντιταχθώ στο ότι δεν στεκόμαστε σε αυτές τις ιστορίες, που μπορεί να είναι διδακτικές, και στο ότι οι άνθρωποι όπως ο Μάκης (σσ. Τάκης Σακελλαρίου), πολλές φορές είναι αόρατοι ή απλώς αριθμοί. Σίγουρα στην επαρχία κρύβεται ένας συντηρητισμός και μία περιχαράκωση στην εστία, στην προσωπική στέγη, και σε μεγάλο βαθμό μια αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει έξω από αυτή. Στην ταινία τα παραπάνω είναι φανερά στον χαρακτήρα του Μάκη ο οποίος προτιμά, όπως συμβαίνει συχνά και ευρέως στην ελληνική κοινωνία, «να θάβει πράγματα κάτω από το χαλί» και να αποφεύγει την σύγκρουση. Με αποτέλεσμα όλο αυτό, τελικά, να έχει χειρότερο αντίκτυπο στη ζωή του.
Η Σοφία (σσ Κατερίνα Παπαναστασάτου) ενσαρκώνει μία δυναμική θηλυκή φιγούρα, η οποία φαίνεται ότι ενώ προσπαθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και παλεύει να ξεφύγει από τα στερεότυπα και τις εξουσίες της πατριαρχικής κοινωνίας, πέφτει πάλι στην εξάρτηση από μία δυνατή αντρική φιγούρα, αυτή του κατάδικου (ενώ θεωρείται ίσως μια κοινωνική κατάσταση ξεπερασμένη, από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι εύκολο να αντιληφθούμε τον συντηρητισμό και την καταπίεση της ελληνικής επαρχιακής κοινωνίας σε σχέση με τις γυναίκες). Ποια η ματιά σου σε σχέση με αυτό;
Τάσος Γ. Είναι γεγονός ότι η ζωή των γυναικών στην ελληνική επαρχία είναι πιο συντηρητική. Κάθε ανάγνωση της ταινίας είναι μοναδική και διαφορετική. Η αλήθεια είναι ότι συνειδητά δεν είχα την πρόθεση να διαβαστεί με αυτόν τον τρόπο ο χαρακτήρας της Σοφίας, αν και τον βρίσκω εξίσου εύστοχο. Από την δική μου,- ίσως τελικά, όπως τώρα καταλαβαίνω-, «πιο αντρική ματιά», η σχέση της Σοφίας με τον Μιχάλη στην ουσία αποτελεί τον τρόπο να διαρρήξει την σχέση με τον πατέρα της, να κάνει κάτι ακραίο μέσα από το πώς είχε διαμορφωθεί (σ.σ. η σχέση), να φέρει κάθετη ρήξη και να φύγει τελικά από το νησί. Η Σοφία στην ουσία ακροβατεί.. ενσαρκώνει έναν πολύ ευαίσθητο άνθρωπο. Από τη μία βλέπουμε ότι έχει αποδώσει στον Μάκη όλη την ευθύνη για τον θάνατο της μητέρας της, αλλά και για τη στάση του απέναντι στον γάμο της, από την άλλη δεν μπορεί να ξεφύγει από την συναισθηματική σχέση πατέρα - κόρης μέχρις ότου η εξέλιξη των γεγονότων που διαδραματίζονται την οδηγήσουν στην προσωπική της απελευθέρωση και στην κάθαρση.
Εικόνα
Εικόνα
στιγμιότυπα από τα γυρίσματα
Τα τοπία και η απεικόνιση της ελληνικής επαρχίας είναι από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της ταινίας. Πιστεύεις ότι η μη εξιδανικευμένη, «τουριστική εικόνα» της ελληνικής υπαίθρου ασκεί μία διαφορετική κινηματογραφική γοητεία; Πόσο βιωματική ήταν για σένα η τοποθέτηση της αφήγησής σου σε αυτό το τοπίο;
Τάσος Γ. Όταν ξεκινάς να δουλεύεις μία ιστορία δεν συνειδητοποιείς ότι υποσυνείδητα συνδέεσαι με αυτή. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι φυσικά και με έχει καθορίσει το γεγονός ότι μεγάλωσα στην επαρχία. Η αντίληψη μου για την επαρχία συνεπώς, είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων που μεγαλώνουν στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα. Το βλέμμα μου, όταν βρίσκομαι στην επαρχία, δεν είναι το βλέμμα ενός τουρίστα ή ενός ανθρώπου που βλέπει αυτήν την καλλιέπεια στο τοπίο. Για μένα είναι βίωμα. Ως παιδί έπαιξα πετροπόλεμο, μεγάλωσα στις αλάνες και στη σκληρότητα που κρύβεται στις επαρχιακές πόλεις. Το ότι η ταινία διαδραματίστηκε στην ύπαιθρο υπήρξε κάτι για μένα πολύ οικείο και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Είναι ένα περιβάλλον οικείο και ξένο ταυτόχρονα, όμως παρ'όλο που δεν μπορώ να δω την επαρχία με την τρυφερότητα ενός εξωτερικού παρατηρητή, δεν επηρεάζομαι πια από παλαιότερες αρνητικές φορτίσεις που προέρχονται από τα βιώματά μου αλλά -προσπαθώ να στέκομαι αντικειμενικά απέναντι στη σχέση μου μαζί της.-
Εικόνα
Εικόνα
Σε αντίθεση με τον πρωταγωνιστή σας, ξέρουμε ότι είσαι ένας μάλλον ανήσυχος άνθρωπος, δεδομένης της παράλληλης δουλειάς σου ως υπεύθυνος στο εξαρχειώτικο καλλιτεχνικό στέκι Ραραού αλλά και της καλλιτεχνικής σου δράσης ως σκηνοθέτη. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις μία ταινία σήμερα και ποια είναι τα στοιχεία αυτά, ανθρώπινα και μη, που θεωρείς απαραίτητα για την ολοκλήρωσή της;
Τάσος Γ. Ούτως ή άλλως, το να επιλέξεις να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα δεν είναι μία εύκολη επιλογή, δεδομένου ότι το σινεμά είναι μια βιομηχανική παραγωγή που χρειάζεται κεφάλαια και σίγουρα ο απαιτούμενος χρόνος εύρεσης της απαραίτητης χρηματοδότησης είναι πολύ ψυχοφθόρος. Οι άνθρωποι του σινεμά στηριζόμαστε σε μία «αρρώστια» και ένα πάθος για το σινεμά. Αυτή η ταινία έχει στηριχθεί στην αγάπη, την ανάγκη και το πάθος όλων των παιδιών που δουλέψαμε μαζί. Δεδομένου του μπάτζετ και της φύσης της ταινίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό γυρίστηκε εκτός έδρας, δεν θα είχε ολοκληρωθεί αν δεν υπήρχε αυτό το πάθος της ομάδας. Αυτή η «ανησυχία» και η αγάπη των συντελεστών αποτέλεσαν τα απαραίτητα στοιχεία για την πραγματοποίησή της.
Δεδομένης της τωρινής κατάστασης, πόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για μία εγχώρια παραγωγή να βρει διανομή και να προβληθεί μετά την φεστιβαλική της πορεία; Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας για το ταξίδι του «'Ησυχου ανθρώπου»;
Τάσος Γ. Αν όλα πάνε καλά, τον Ιανουάριο θα βρεθούμε στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ της Γκόα στην Ινδία (το μακροβιότερο ασιατικό κινηματογραφικό φεστιβάλ) για την ασιατική πρεμιέρα της ταινίας. Βρίσκω πολύ σωστό ότι τα φεστιβάλ διατηρούν την παρουσία τους διαδικτυακά, κακά τα ψέματα όμως το φυσικό περιβάλλον μιας ταινίας είναι η αίθουσα. Η ταινία (εκτός από την προ covid προβολή της στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) συνεχίζει προς το παρόν την φεστιβαλική της πορεία. Το Φεστιβάλ της Γκόα, θα είναι το πρώτο φεστιβάλ που θα καταφέρουμε να την δούμε σε αίθουσα και ελπίζω να το καταφέρουμε. Σε ό,τι αφορά τη διανομή, δυστυχώς, με τους κινηματογράφους κλειστούς και τις τωρινές συνθήκες ακόμα δεν έχουμε κάτι. Πρώτα, επομένως, θα θέλαμε να ολοκληρωθεί το ταξίδι της στα φεστιβάλ.
Δείτε ακόμη
Εικόνα
Είναι στα πλάνα σου κάποια επόμενη ταινία;
Τάσος Γ. Ναι. Βρίσκομαι στο στάδιο της ανάπτυξης για την επόμενη ταινία μου έχοντας δίπλα μου έναν πολύ υποστηρικτικό παραγωγό (και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό) και συν-σεναριογράφο την Κατερίνα Παπαναστασάτου. Παράλληλα, πάλι με την Κατερίνα, δουλεύουμε κι ένα σχέδιο για σειρά. Δεν μπορώ να πω περισσότερες λεπτομέρειες αυτή την στιγμή. Μόνο ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
//
Η ταινία έκανε ελληνική πρεμιέρα και προβλήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της Bad Crowd, με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ, την Arctos, την Faliro House και την Arizona Productions με παραγωγούς τον Νίκο Μουστάκα και τη Νάνσυ Κοκολάκη και πρωταγωνιστές τους Τάκη Σακελαρίου, Κατερίνα Παπαναστασάτου, Χρήστο Στρέπκο, Γώργο Σουξέ και Νικόλα Κασάπη.
*Περισσότερες πληροφορίες και νέα σχετικά με την ταινια, εδώ.
Εικόνα
Συντάκτης Κλέλια Α.
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
