Η ποίηση ως νησίδα ανακούφισης. Μια συνέντευξη με τη νεαρή ποιήτρια Γωγώ Λιανού για την τέχνη και το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς

Συντάκτης: Κλέλια Α. 

Ανακαλύπτουμε το φρέσκο αίμα στην σύγχρονη ποίηση μέσα από τα μικρά ανεξάρτητα εκδοτικά εγχειρήματα που ανθίζουν στην Αθήνα: στις μικρές εκδοτικές, τις αυτοεκδόσεις αλλά και τα βιβλιοπωλεία που βρίσκουν τόπο και βήμα στην πόλη, στα Εξάρχεια και στην Αθήνα. Όλοι εμείς που αναζητούμε πνευματικά διαλείμματα ξεφυλλίζοντας και διαβάζοντας φανζίν, νεαρούς συγγραφείς, ποιητές και βιβλία με ανεξάρτητο χαρακτήρα, ανακαλύπτουμε ανάμεσά τους καλλιτέχνες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι προσπάθειες νέων ανθρώπων που εμπνέονται από τους καταραμένους ποιητές και συγγραφείς που μας μεγάλωσαν και εμπεριέχουν αναφορές στους “αγίους” των Εξαρχείων (όπως η Κατερίνα Γώγου ή ο Παύλος Σιδηροπουλος και ο Νικόλας Άσιμος) ή τους μπιτ συγγραφείς, έως τις χιπ χοπ ρίμες που βγαίνουν από τα βάθη των πόλεων και των πολυκατοικιών, αποτελούν υλικό για σκέψη και αναστοχασμό. 

Η Γωγώ Λιανού, παιδί πια της Αθήνας και των ανήσυχων γειτονιών της, είναι μία τέτοια ανακάλυψη. Κυκλοφορεί από τις συνεργατικές εκδόσεις Red n Noir τα τελευταία βιβλία με τα ποιήματα της. Στους στίχους της καταθέτει και επικοινωνεί τη δική της αλήθεια μέσα και από το βίωμα της ψυχικής ασθένειας και την αντίσταση στους ρυθμούς μιας εποχής που το συναίσθημα κινδυνεύει να πνιγεί στις ανέραστες ταχύτητες της οθόνης του κινητού μας. 

Η Γωγώ Λιανού λοιπόν είναι συντηρήτρια έργων τέχνης και ποιήτρια. Στα 15 της έγραψε το πρώτο της ποίημα και από τότε δεν σταμάτησε να γράφει. Έχουν εκδοθεί από τότε πέντε βιβλία με τα ποιήματά της με πιο πρόσφατο, το “Σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς και άλλα κρακ” από τις εκδόσεις Red n’ noir. Όπως αναφέρει η ίδια “Το “Σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς και άλλα κρακ”, όπως και τα άλλα μου βιβλία, αγγίζουν ζητήματα ψυχής, μοναξιάς και κατάθλιψης. Όντας και η ίδια παθούσα, θέλω να περνάω μηνύματα σχετικά με αυτό. Το μήνυμα ότι, ''θα τα καταφέρουμε''. 

Εικόνα

όμοιες λήξεις / θλίψη καιρική / το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς / κάτι κόκκινο
 

Διαβάζουμε στην περιγραφή της δουλειάς της Γωγώ Λιανού: Παρότι το βιβλίο εν γένει απειλείται εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχουν νέοι, οι οποίοι μέσα από την πένα τους καταφέρνουν με τα βιβλία τους να αγγίζουν ένα ευρύ κοινό και οι ποιητικές τους συλλογές να βρίσκονται ανάμεσα στα πιο ευπώλητα βιβλία. Η τελευταία ποιητική συλλογή της Γωγώς Λιανού, είναι ένα από αυτά τα βιβλία.

Η ποιήτρια καταφέρνει μέσα από τις γλαφυρές περιγραφές της να μας ταρακουνήσει, να μας περάσει μέσα από τα βιώματά της και να μας φέρει στο σήμερα προβληματισμένους. Μέσα από τους προσωπικούς της αγώνες με την κατάθλιψη, δίνει το δικό της μήνυμα απέναντι στο στιγματισμό των νοσούντων από ψυχικές ασθένειες, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους.

Συνέντευξη: 

Πώς η ποίηση μπορεί να γίνει το έδαφος για την ανακούφιση συλλογικών τραυμάτων και μεταξύ των ανθρώπων; 

Η ποίηση λειτουργεί ως θεραπευτικό μέσο. Η τέχνη γενικότερα. Μας απαλύνει τον πόνο, μας ανακουφίζει. Ηρεμεί το μέσα μας, το τιθασεύει. Δεν ξεχνάει κανείς τα τραύματά του με την ποίηση. Αλλά πιστεύω τα κατευνάζει. Ηρεμεί ακόμη και το πιο άγριο ζώο. Πάσχω από χρόνια κατάθλιψη και οριακή διαταραχή. Το γράψιμο και η ποίηση γενικότερα, με έχει βοηθήσει να εκφράζομαι. Να εκφράζω τη θλίψη μου, την οργή μου, τον έρωτά μου, μέσω της γραφής. Δε θα πω ότι οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά με την ποίηση, σίγουρα όμως δε μας απομακρύνει καθώς όλοι μας έχουμε πολλά κοινά βιώματα και μπορούμε να ταυτιστούμε.

Οι επιρροές ποιών ποιητριών/ποιητών εντάσσονται στην ποίηση σου; 

Για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο διαβάζω φιλοσοφία, παρά ποίηση. Ενδεικτικά όμως κάποιοι ποιητές είναι ο Λειβαδίτης, ο Μπουκόφσκι, η Σύλβια Πλάθ και η Κατερίνα Γώγου. 

Είναι τα ποιήματά σου μια προσπάθεια να εκφραστεί η φωνή των ανθρώπων που καταπιέζονται από την συναισθηματική ταχύτητα της εποχής; 

Είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια εποχή που όλα κινούνται όλο και πιο γρήγορα από πριν. Το ίδιο και τα συναισθήματα. Και βέβαια θέλω οι άνθρωποι που με διαβάζουν να εκφράζονται και να ξεσπούν, ίσως, μ’ αυτό τον τρόπο. Επιδιώκω με τα ποιήματά μου, να σταματώ για λίγο τον χρόνο. Κι όλη αυτή την απάνθρωπη ταχύτητα της εποχής. Ελπίζω να το πετυχαίνω. Ελπίζω όσοι με διαβάζουν, να νιώθουν αυτή την παύση του χρόνου.

Εικόνα

 

Λέγεται πως είμαστε οι γενιές που ξεπερνάμε το ταμπού της ψυχικής ασθένειας. Πώς το βίωμα μιας ποιήτριας ή ενός ποιητή συμβάλει στην περαιτέρω κατανόηση και αντιμετώπισή τους; 

Δεν θεωρώ πως έχει ξεπεραστεί το ταμπού με τις ψυχικές ασθένειες. Επειδή είμαι παθούσα, έχω αντιμετωπίσει και θετικές αντιδράσεις αλλά και αρνητικές. Ο κόσμος ακόμη φοβάται γιατί δεν το καταλαβαίνει. Κάθε άνθρωπος, όπως κι εγώ τώρα που έχω τον λόγο και το βήμα, πρέπει να μιλάει για τα βιώματά του για να απενοχοποιήσουμε επιτέλους αυτή την κατάσταση. Είναι σημαντικό να μιλάς γι’ αυτό, να το επικοινωνείς. Για να έρθει και η κατανόηση από τον απέναντι. Δεν είναι κακό να ζητάς βοήθεια, να πας στον γιατρό, να πάρεις φάρμακα. Κακό είναι να το αφήνεις να σε τρώει, γιατί δεν έχεις ενημερωθεί. Κακό είναι να μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου, πάνω απ’ όλα, να μη κοιτάζεις μέσα σου. 

Γιατί τα συλλογικά συνεργατικα εγχειρήματα στον τομέα των εκδόσεων όπως το Red n’ Noir είναι απαραίτητα; 

Με τις εκδόσεις Red n’ noir, έχουμε την τέλεια συνεργασία. Οι ‘’μικρές’’ εκδόσεις, σε αντιμετωπίζουν πιο ανθρώπινα. Σέβονται πρώτα εσένα και μετά το έργο σου. Στην εποχή που ζούμε, τα συνεργατικά εγχειρήματα είναι πιο φιλικά και πιο προσιτά. Βέβαια αυτό δεν είναι κανόνας. Λέω απλά πως το βιώνω εγώ. Με εμπιστεύτηκαν από την αρχή και πίστεψαν σε ‘μένα. Γι΄αυτό έχω και μια στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir, που βγαίνει κάθε Πέμπτη. Τις ιστορίες απ’ τον ακάλυπτο. Μάλιστα τώρα ετοιμάζω και το επόμενο βιβλίο μου, που θα είναι ένα αυτοτελές ποίημα. Ότι και να χρειαστώ, τα παιδιά είναι πάντα εκεί. Κι αυτό τους τιμάει. 

 

*Περισσότερες πληροφορίες για τις ποιητικές συλλογές της Γωγώς Λιανού “Κάτι Κόκκινο” (εκδόσεις Ars Poetica), “Σύνδρομο”, “Θλίψη καιρική” “Ομοιες Λήξεις”, “ Το Σύνδρομο της Ραγισμένης Καρδιάς και άλλα κρακ”  βρίσκονται στο βιβλιοπωλείο-καφέ των εκδόσεων Red n’ Noir, στην οδό Δροσοπούλου 52 στην γειτονική μας Κυψέλη. 

Άλλα κείμενα, “Τύπου χρονογραφήματα” και ποιήματα της Γωγώς Λιανού μπορείς να βρεις στην στήλη της στο περιοδικό του Red n Noir “Ιστορίες από τον ακάλυπτο” κάθε Πέμπτη.

Εικόνα

Συντάκτης: Κλέλια Α. 
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube