Εικόνα
Η "Πανούκλα" του Καμύ γίνεται αφορμή για να μιλήσουμε για την πανούκλα του σήμερα. Το έργο γραμμένο το 1947, αναφέρεται στην ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στον παραλογισμό μιας μάστιγας, την οποία δεν μπορεί κανείς να πολεμήσει. Αυτοί που μάχονται, διασώζουν και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η σκηνοθέτις Πηνελόπη Φλουρή μετά τον "Ξένο" καταπιάνεται με το επόμενο κείμενο της τριλογίας του Καμύ, την "Πανούκλα" και το παρουσιάζει στο Θέατρο Εμπρός. Η παράσταση φωτογραφίζει έναν κοινά αποδεχτό αλλά ταυτόχρονα παράλογο κόσμο στον οποίο ζούμε. Κάθε πλάσμα πασχίζει για την προσωπική του ελευθερία, όμως "κανείς δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος όσο υπάρχουν μάστιγες".
"Η Πανούκλα ως μια κατάσταση επιδημίας που εξαπλώνεται παντού.
Πανούκλα είναι η Πειραιώς μποτιλιαρισμένη τα Σαββατόβραδα. Πανούκλα είναι οι άστεγοι δίπλα σε χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Πανούκλα είναι οι αυτόχειρες για τους οποίους δεν ακούμε τίποτα.
Η Πανούκλα γύρω μας. Η Πανούκλα μέσα μας.
Το αίσθημα κενού που κουβαλάμε μετά από ένα μεγάλο ξενύχτι ή μετά από ένα χρόνο αναμονής για κάτι το οποίο δεν θα έρθει ποτέ. Ένας μεγάλος έρωτας, μια καλοπληρωμένη δουλειά, μια εύκολη ζωή. Η πανούκλα που μας κάνει να τρέχουμε σαν τρελοί. Να κυνηγάμε Σωτήρες, Δασκάλους και Πεφωτισμένους. Να αναζητάμε μανιωδώς τρόπους να ξεφύγουμε. Να ξεφύγουμε από αυτό που είναι έτσι κι αλλιώς προδιαγραμμένο, τον θάνατο."
Η υπόθεση του έργου
Το εμβληματικό αυτό κείμενο του Καμύ, έρχεται να συναντήσει την Ελλάδα του σήμερα και το "παράλογο" ξεκινά. Ο κεντρικός ήρωας αφηγείται τα γεγονότα που συνέβησαν σε μια πόλη που έπεσε επιδημία πανούκλας, και σε δεύτερο επίπεδο παρακολουθούμε τους ήρωες-αντιήρωες μέσα στη διαδικασία ενός μαθήματος που περιλαμβάνει σωματικές ασκήσεις και αναπνοές. Οι μαθητές εξαντλούνται σωματικά για να βρεθούν στο αιώνιο Παρόν με σκοπό να αποδεχτούν το θάνατο τους.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα δυστοπικό περιβάλλον. Οι ήρωες-αντιήρωες θα τραγουδήσουν, θα χορέψουν, θα γελάσουν μέχρι θανάτου. Θα καταρρεύσουν, θα ξανασηκωθούν, θα ζήσουν το παράλογο, θα το αποδεχτούν, θα μείνουν στην άκρη παρατηρώντας το, θα περιμένουν.... ως το τέλος.
"Από τη στιγμή που θα γεννηθούμε είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε" Αλμπέρ Καμύ
Σημείωμα σκηνοθέτη:
Το σώμα αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο και μέσο για να ειπωθεί αυτή η ιστορία. Το σώμα ως κίνηση, ως δόνηση, ως παλμός. Το σώμα που καταρρέει. Το σώμα που ουρλιάζει. Το σώμα που στέκεται. Το σώμα που φθείρεται. Το σώμα που περιμένει…
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-Διασκευή Κειμένου: Πηνελόπη Φλουρή
Μουσική Σύνθεση/Μουσικός επί σκηνής: Απόστολος Λαγαρίας
Κίνηση: Εριφύλη Δαφέρμου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης
Υπεύθυνη Ενδυματολογίας: Δάφνη Ηλιοπούλου
Φωτογραφία/Βίντεο: Meghdad Fadaeenia
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τίνα Παπακωνσταντίνου / Γιάννης Παπαθύμνιος
Παίζουν: Τάσος Ράπτης, Γεράσιμος Παύλου, Τίνα Παπακωνσταντίνου, Πηνελόπη Φλουρή, Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος
//
Ινφο
Που
Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή
Πότε
Τρίτη 11 Ιουνίου, Τετάρτη 12 Ιουνίου, στις 21.15
Παρασκευή 14 Ιουνίου, στις 00.00 (μεταμεσονύχτια)
Διάρκεια παράστασης: 70'
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
*Κράτηση θέσεων στη σελίδα της ομάδας Abnormal και περισσότερες πληροφορίες στο fb κάλεσμα.
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
