συντάκτης: Διονύσης Ρόκος
Τα αίτια της τραγωδίας στο 24όροφο κτίριο του δυτικού Λονδίνου ακόμα ερευνώνται, αλλά όλοι συμφωνούν πως η ταχύτατη εξάπλωση οφείλεται σε πολύ συγκεκριμένους λόγους. Αρχικά, η εξωτερική τσίγκινη επένδυση που τοποθετήθηκε στην ανακαίνιση του 2016, αποδείχθηκε ιδιαιτέρως εύφλεκτη. Ο λόγος που τοποθετήθηκε ήταν για να αποτελεί καλύτερη θέα για τις απέναντι πολυτελείς ιδιωτικές κατοικίες. Αυτόπτες μάρτυρες κάνουν λόγο για αρχική εμφάνιση της φωτιάς στον τέταρτο όροφο και σε μια πλευρά του κτιρίου αλλά λόγω της εύφλεκτης επένδυσης γρήγορα οι φλόγες τύλιξαν ολόκληρο το κτίριο. Γιατί χρησιμοποιήθηκαν τα συγκεκριμένα υλικά; Για λόγους οικονομίας και επειδή υπολογίζεται πως ήταν φτηνότερα, από άλλα λιγότερο εύφλεκτα υλικά, κατά 6.500 ευρώ.
Επίσης, δεν υπήρχε σύστημα ψεκασμού ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό του κτιρίου, δεν υπήρχε δεύτερη σκάλα διαφυγής και οι έξοδοι κινδύνου δεν ήταν αρκετές σε περίπτωση ανάγκης. Όλα αυτά βέβαια δεν θα συνέβαιναν εάν υπήρχε νόμος που να υποχρεώνει τις κατασκευάστριες εταιρίες και τις εταιρίες διαχείρισης ως προς τα μέσα πυροπροστασίας. Τέτοιος νόμος υπήρχε (London Building Acts) μέχρι το 1986 όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ τον αντικατέστησε με έναν άλλο (National Buildings Regulation) που στην ουσία δεν υποχρέωνε τις εταιρίες να χρησιμοποιούν μη εύφλεκτα υλικά στα κτίρια. Η υπέρμαχος της πιο άγριας, νεοφιλελεύθερης πολιτικής, κατάφερε να επηρεάσει ανθρώπινες ζωές πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της.
Οι κάτοικοι της περιοχής κάνουν λόγω για εσκεμμένη παράβλεψη των μέτρων ασφαλειας από την εταιρεία διαχείρισης του κτιρίου (Kensington & Chelsea Tenant Management Organisation), για να εκδιώξουν τους ένοικους σε μια προσπάθεια ‘αναβάθμισης’ της περιοχής. Ο πολεοδομικός αυτός ‘εξευγενισμός’ (gentrification αγγλιστί) συντελείται επανειλλημμένα στα μεγάλα αστικά κέντρα εδώ και αρκετές δεκαετίες, ειδικά σε πόλεις στις οποίες η αξία της αγοράς ακινήτων αυξάνεται συνεχώς και είναι ένας κύριος λόγος αδικίας και διάκρισης αφού πλήττονται κατά βάση χαμηλότερα στρώματα, η εργατική τάξη και οι μετανάστες.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η τραγωδία του Grenfell Tower δεν θα συνέβαινε ποτέ σε κάποιο πολυτελή ουρανοξύστη του Σίτι -λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα- καθώς μια ζωή εκεί κοστίζει πολύ περισσότερο από μερικές εκατοντάδες ευρώ.
Και αυτό δεν συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Το κλασικό παράδειγμα, στο ναυάγιο του Τιτανικού υπολογίζεται ότι σώθηκε το 61% των επιβατών της πρώτης θέσης. Αυτό το ποσοστό πέφτει στο 42% για τους επιβάτες της δεύτερης θέσης και μόλις στο 24% για αυτούς της τρίτης θέσης. Τα αμπάρια των πλοίων του 1912 έγιναν οι κακοσυντηρημένες πολυκατοικίες του 2017, όπου οι φτωχοί συνεχίζουν να πεθαίνουν πολύ πιο εύκολα, σε μια κοινωνία 2 ταχυτήτων. Στη μια πλευρά αυτής της κοινωνίας θα έχεις καλύτερη υγεία, πιο εύκολα προσβάσιμη παιδεία, περισσότερες ευκαιρίες εργασίας και μεγαλύτερους μισθούς. Ακόμα και η δικαιοσύνη δεν είναι ίδια για όλους. Άμα είσαι πλούσιος με προβλήματα υγείας στη φυλακή, θα αποφυλακιστείς εύκολα, ενώ αν είσαι φτωχός και άρρωστος, θα λιώσεις σε κάποιο κολαστήριο.
Η καπιταλιστική κοινωνία βασίζεται στην ταξική διάκριση και τη θεωρεί δεδομένη, άρα εξ ορισμού δεν θα καταφέρει ποτέ της ισότητα. Γι’αυτό και δεν είναι τυχαίο που η βασικότερη πολιτική της έκφραση, αυτή του νεοφιλελευθερισμού, αλληλοσυμπληρώνεται από το μικρό της αδελφάκι, τον φασισμό, καθώς τους ενώνει η κοινή βάση της διάκρισης. Μαζί πορεύονται χέρι-χέρι από τη μέρα που χωρίσαμε τον κόσμο.
«Η μέρα που χωρίσαμε τον κόσμο είχε χρώμα μπλε·
μπλε ανοιχτό, σχεδόν γαλάζιο,
τίποτα δεν μαρτυρούσε το μαύρο και το μωβ.
Ούτε τα πουλιά που φεύγαν βιαστικά,
μήτε η μυρωδιά του σάπιου ξύλου
ή τα γινωμένα φρούτα που περίμεναν στα δέντρα·
Η μέρα που χωρίσαμε τον κόσμο είχε μουσική·
μάλλον βιολιά μαζί με πιάνο
και μια σπασμένη κιθάρα με μια μόνο χορδή,
γνώριμη νότα, αιώνιος φάλτσος ήχος
ήταν η μελωδία του κόσμου που βουλιάζει.»
συντάκτης: Διονύσης Ρόκος
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
//
Δείτε ακόμη:
Τα τσακάλια των φαρμακοβιομηχανιών και οι λύκοι της Wall Street
Μια βόλτα στην ελεύθερη πολιτεία της Κριστιάνια στην Κοπεγχάγη
