Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Α. / κεντρική φωτογραφία: μέσα από το μόνιτορ με το Διευθυντή Φωτογραφίας της ταινίας Ραμόν Μαλαπέτσα (αριστερά ο Δημήτρης Μπαβέλλας) photo credit: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Αναμένοντας τη προβολή της ταινίας “ Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ”, η οποία ξεκινάει στις 22 Ιούλιου από τον θερινό κινηματογράφο ΒΟΞ στην πλατεία Εξαρχείων σε διανομή Tulip Entertainment, συζητήσαμε με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μπαβέλλα, έναν σκηνοθέτη της γενιάς μας που δε φοβάται να φτιάξει ευχάριστους, ανατρεπτικά ψαγμένους κινηματογραφικούς κόσμους και να ενσωματώσει σε αυτούς μεμοραμπίλια στοιχεία από τις δεκαετίες που μεγαλώσαμε.
Η ιστορία των δύο φίλων (Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Σαράντης) που αναζητούν την νεανικότητα και τον “έρωτα”, ψάχνοντας την πρώην πορνοστάρ Λώρα -που δανείζεται το όνομα της από το κλασικό φιλμ νουάρ Λώρα του Ότο Πρέμινγκερ και Λόρα Πάλμερ του Twin Peaks- φαίνεται ότι συγκινεί εντός και εκτός συνόρων. Μέχρι να την την αναζητήσουμε και εμείς μαζί τους σε κάποια κινηματογραφική οθόνη τα λέμε με τον Δημήτρη.
“Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ” είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Δημήτρη Μπαβέλλα, οποία μετράει ήδη αρκετές βραβέυσεις σε γνωστά και καταξιωμένα φεστιβάλ, όπως το Berkeley Video & Film Festival 2020 και το Red Rock Film Festival.
Η Λώρα είναι μια feelgood κωμωδία δρόμου, με σινεφίλ στοιχεία και πολλή μουσική, όπου δυο φίλοι αποφασίζουν να αναζητήσουν τον παιδικό, πλατωνικό τους έρωτα: Τη Λώρα Ντουράντ, μια Ελληνοουγγαρέζα πορνοστάρ που έχει εξαφανιστεί εδώ και 20 χρόνια από το προσκήνιο. Πρωταγωνιστούν ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο Μιχάλης Σαράντης, ο Δάνης Κατρανίδης που επιστρέφει μετά από καιρό στο σινεμά, η Υβόννη Μαλτέζου, η Άννα Καλαϊτζίδου του Κυνόδοντα, ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, ο Νίκος Χατζόπουλος και μια σειρά από άλλους καλούς ηθοποιούς. Το φιλμ έκανε Παγκόσμια Πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Tallinn Black Nights Film Festival 2019. Η Λώρα ήταν η μόνη μεγάλου μήκους ελληνική παραγωγή στο Φεστιβάλ και διαγωνίστηκε ανάμεσα στις νέες ταινίες σκηνοθετών όπως ο Γουέην Γουάνγκ (Καπνός, Λίγος Καπνός Ακόμα) και Αντρέι Κοντσαλόφσκι (Runaway Train).
Ο Αντώνης Τιτσάνης και ο Χρήστος Φερτάκης είναι δύο φίλοι που συγκατοικούν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Άνεργοι και πλήρως αποκομμένοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο, ζουν όπως μπορούν, είτε με τα ελάχιστα έσοδα από τις μικροδουλειές που κάνουν, είτε με τα χρήματα από το ταμείο ανεργίας του Χρήστου.
Τους δυο φίλους ενώνει ο κοινός, πλατωνικός έρωτας για τη Λώρα Ντουράντ, μια μυθική πορνοστάρ της δεκαετίας του ‘90 τα ίχνη της οποίας έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Όταν τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, οι φίλοι αποφασίζουν κι αυτοί να πάνε κόντρα στην τύχη τους ξεκινώντας την αναζήτηση τη Λώρα. Έτσι μπαίνουν σε μια fully-fledged ροκ εν ρολ Οδύσσεια (με Λωτοφάγους, Κύκλωπες και Πηνελόπες) όπου τα κινηματογραφικά κλισέ σταδιακά παρεμβαίνουν μέχρι εντέλει να γίνουν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Συνέντευξη στο inExarchiagr:
Ποια είναι στα αλήθεια η Λώρα Ντουράντ; Γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να γυρνάνε στο νεανικό τους παρελθόν ώστε να νιώθουν πάλι ζωντανοί;
Η Λώρα Ντουράντ είναι άτομο αμφιλεγόμενο, ένα κορίτσι με βεβαρημένο παρελθόν, είναι μία αυτή Κλέλια μου, ας τα να πάνε... Κατά βάθος όμως είναι μια καλλιτέχνις, ένας άνθρωπος που επιλέγει συνειδητά να αποδράσει από ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Κάτι που ενδόμυχα ίσως επιθυμούμε κι εμείς. Το φιλμ θα προβάλλεται στον κινηματογράφο «Βοξ» από την Πέμπτη 22/7 οπότε θα έχετε την ευκαιρία εδώ στα Εξάρχεια να την αναζητήσετε αλλά και διαπιστώσετε τυχόν ομοιότητες μαζί της. Γιατί όλοι έχουμε μέσα μας κάτι από τη Λώρα!
Υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουμε να επιστρέφουμε στο παρελθόν γιατί το παρόν είναι... απάνθρωπο ενώ το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό. Πίσω από τα ψηφιακά στήθη και οπίσθια του ίνσταγκραμ κρύβεται πολλή μοναξιά οπότε λίγο memorabilia βοηθάει.
Διαβάζοντας για το φιλμ διαπιστώνουμε (με χαρά είναι η αλήθεια) ότι αποφύγατε την προβολή της ταινίας στα ονλάιν φεστιβάλ που φούντωσαν την εποχή των λοκντάουν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Γιατί πιστεύεις ότι οι ταινίες ανήκουν στις αίθουσες;
Η ταινία μέχρι σήμερα έχει προβληθεί σε καμιά εικοσαριά Φεστιβάλ κερδίζοντας δεκατρία - ακριβώς! - βραβεία, μια επίδοση αρκετά καλή με βάση τα δεδομένα της πανδημίας. Έχουμε απορρίψει τουλάχιστον άλλα τόσα Φεστιβάλ επειδή οι προβολές θα γίνονταν online. Για την ακρίβεια, οι μόνες φορές που δεχτήκαμε να μην προβληθεί η ταινία στο σινεμά μπροστά σε ζωντανό κοινό αλλά διαδικτυακά είναι όταν μεσολαβούσαν... δεσμοί αίματος με κάποιο Φεστιβάλ (βλέπε Σαράγιεβο) ή όταν είχαμε συμμετάσχει με το σενάριο ή μέρος της ταινίας σε κάποιο πρόγραμμα ανεύρεσης συμπαραγωγών (όπως στα Φεστιβάλ του Λέτσε και της Θεσσαλονίκης, όπου η ταινία θα παιχτεί το Σεπτέμβριο στις προβολές με το γενικότερο τίτλο «Σινεμά με Θέα»).
Η προβολή μιας ταινίας στο σινεμά είναι σύμφυτη με την ύπαρξη της συγκεκριμένης τέχνης. Οποιαδήποτε άλλη μορφή προβολής, ονλάιν, κάθετης ή... διαγώνιας είναι υποδεέστερη και αποτελεί ένα υποκατάστατο. Νομίζω ότι αυτό είναι δεδομένο για τους περισσότερους από εμάς. Αν κάποιος κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει είναι είτε για λόγους μάρκετινγκ ή επειδή αρνείται να παραδεχτεί ότι οι ταινίες μας είχαν την ατυχία να βγουν στη χειρότερη ίσως περίοδο για κινηματογραφική διανομή στη μεταπολεμική ιστορία του λεγόμενου δυτικού κόσμου (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Κοινώς την κάναμε από κούπες για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση που θα ενθουσίαζε την ομάδα «Εδώ μιλάμε μόνο με κλισέ» στο facebook. Παρόλα αυτά, είμαστε μαθημένοι στα (πολύ) δύσκολα. Ψηλά το κεφάλι και, όπως έλεγε ο Τζο Στράμερ, The Future is Unwritten...
Εικόνα
Η πολύ καλή φεστιβαλική πορεία της ταινίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι βγάζει το ελληνικό σινεμά από την νόρμα των τελευταίων ετών που το ήθελαν “παράξενο”. Γιατί πιστεύεις ότι το κινηματογραφόφιλο κοινό, εντός και εκτός συνόρων, έχει ανάγκη από feelgood ταινίες;
Η Λώρα ανήκει στο εκκολαπτόμενο είδος του Goonieswave όπως το έχει βαφτίσει ο μοντέρ της ταινίας Γιώργος Γεωργόπουλος (ο οποίος άδικα ταλαιπωρείται αυτή την εποχή με το θέμα των readers στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου γιατί είναι ένα πολύ καθαρό άτομο που έχει κάνει μέχρι σήμερα δύο ανεξάρτητες ταινίες πληρώνοντας τα πάντα από την τσέπη του. Μάλιστα η πιο πρόσφατη από αυτές, ο πολύ... ευχάριστος «Δυσάρεστος» προβάλλεται ήδη στις αθηναϊκές αίθουσες από την Πέμπτη).
Δεν ξέρω αν η νόρμα θέλει το ελληνικό σινεμά «παράξενο», κατά καιρούς υπάρχουν μόδες που πουλάνε περισσότερο στα Φεστιβάλ κλπ αλλά όχι απαραίτητα στις αίθουσες. Σίγουρα πάντως βρισκόμαστε σε μια εποχή που το ελληνικό σινεμά βάλλεται από παντού. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει μια επίθεση στην πρωτοτυπία και τη φαντασία, σαν μερικοί άγραφοι αλλά υπαρκτοί κανόνες να επιβάλλουν πώς πρέπει να δείχνει και τί θέμα πρέπει να έχει μια ταινία για να "προχωρήσει".
Και όπως αποδεικνύεται από την μέχρι τώρα πορεία της, η Λώρα είναι μια ταινία που βγάζει γλώσσα στο βαθύ αυτό συντηρητισμό. Ελάτε να δείτε μόνοι σας!
Εικόνα
Με το Γιάννη Σκανδάμη, Μίκτη της ταινίας στο Μons International Film Festival στο Βέλγιο, όπου μας βρήκε η πανδημία στις 13 Μαρτίου 2021 / photo credit Andy Tierce
Η μουσική της ταινίας, καταλαβαίνουμε ότι έχει παίξει καταλυτικό ρόλο. Από τα αναλογικά συνθς που αναβιώνουν, στις κιθαριστικές μπάντες που σιγά-σιγά ξανά μπαίνουν στα αντεργκράουντ και μέινστριμ ακούσματά μας και την μελαγχολία για παλαιότερες εποχές, με λιγότερο ονλάιν θόρυβο και πιο βαθύ συναίσθημα. Ποια στοιχεία είναι αυτά που αναζητάμε στο παλιό για να ερμηνεύσουμε και να αντέξουμε το τώρα;
Γενικά ορίζω τις ταινίες μου μέσα από μουσικά ρεύματα, ασχέτως του πόσο μουσική τελικά έχουν ή όχι. Η πρώτη μου ταινία για παράδειγμα το Runaway Day, όπου ακούγεται ελάχιστη μουσική, αποπνέει ένα two tone και νιου γουέηβ αίσθημα.
Η Λώρα αν και έχει μια σαφώς πιο «γυαλιστερή» εικόνα, αποπνέει μια πανκ και ρέγκε αισθητική, μαζί με ένα αίσθημα ελευθερίας θέλω να πιστεύω. Η επόμενη ταινία μου δεν ξέρω με ποιο μουσικό είδος θα ορίζεται αλλά σίγουρα θα είναι πιο κοντά στην αλήθεια.
Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι γιατί δεν ήταν υποψήφιος ο Γιώργος Μπουσούνης για την πρωτότυπη μουσική της ταινίας στα βραβεία «Ίρις». Το είδαμε και αυτό σε άλλη μια... ιδιαίτερη χρονιά ως προς τη συγκεκριμένη κατηγορία. Αλλά και σε 2-3 κατηγορίες ακόμα όπως για το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την Υβόννη Μαλτέζου (που είναι μάλιστα κάτοικος της περιοχής) ή για το βραβείο του μοντάζ κλπ.
Φτιάχνοντας ένα road movie με πρωταγωνιστές άντρες και την μυθοποιημένη εικόνα της Λώρα,ποια ήταν τα στοιχεία αυτά που χρειάστηκε να σκεφτείς ώστε να αποφύγεις τυχόν στερεοτυπικές αναπαραστάσεις;
Το βασικό εύρημα της ταινίας νομίζω λύνει το ζήτημα που θέτεις: Οι δύο βασικοί μας χαρακτήρες είναι πλατωνικά ερωτευμένοι με τη Λώρα. Δεν αποζητούν δηλαδή μια γρήγορη σεξουαλική συνεύρεση αλλά έχουν βλέψεις για μια τρυφερή σχέση σε βάθος με κεντρικό άξονα τη φιλία. Το πάνε για σοβαρά δηλαδή, μόνο που η Λώρα δεν το ξέρει! Οπότε ξεκινάνε να της το πούνε όσο έχουν ακόμα καιρό.
Υπάρχει μία άνθηση διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα τελευταία με τα κίνητρα για αυτό το φαινόμενο να έχουν δοθεί από την πολιτεία. Σε σχέση με την εγχώρια παραγωγή ταινιών και διανομή τι πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει;
Ο νόμος-ταφόπλακα για το σινεμά που πριν λίγους μήνες έφεραν προς ψήφιση οι ιπποκόμοι του Μαξίμου δεν αφήνει περιθώρια για αλλαγές ούτε για καμία αισιοδοξία. Τρία βασικά του σημεία εναντιώνονται ευθέως στην ελληνική παραγωγή και την ελληνική ταινία. Για να γίνουμε opos Ameriki και να απολαμβάνουν τα golden boys απεριτίφ παρέα με τους αγαπημένους τους χολιγουντιανόυς σταρ, εμείς μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε επάγγελμα.
Ή ακόμα καλύτερα να χαιρετίσουμε τα πλήθη, να δώσουμε όρντινο κατευθείαν στο επέκεινα όπως φαίνεται να είναι η βαθύτερη επιθυμία της κυβέρνησης.
Εικόνα
Το συλλογικό ασφυκτικό τραύμα της πανδημίας πως πιστεύεις ότι θα επηρεάσει την συμπεριφορά μας ως κινηματογραφικό κοινό; Σε τι πρέπει να αντισταθούμε και πως μπορούμε να στηρίξουμε τις ταινίες σας;
Αν υποθέσουμε ότι αυτή η ιστορία τελειώσει, πράγμα που μου φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο, αλλά και αυτές τις μέρες που διανύουμε πριν μας κόψει τη βόλτα ο πρώην πρόεδρος του Αθηναϊκού με θερινό λοκντάουν θα πρέπει όλοι να κάνουμε... ντου στα σινεμά και δη στις ελληνικές ταινίες. Να είμαστε καλά, φέτος είναι μια χρονιά με πολύ διαφορετικά εγχώρια φιλμ για όλα τα γούστα. Σας περιμένουμε όλους στο «Βοξ» για δυο ώρες ξεγνοιασιάς από τη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε με ένα ταξίδι πίσω στις εφηβικές μας αναμνήσεις, μια βόλτα σε μια άλλη καλύτερη παραλία.
Ο λόγος που επιλέξαμε να βγει η ταινία τώρα είναι για να μπορούν να δουν την ταινία τόσο οι εμβολιασμένοι όσο και οι ανεμβολίαστοι. Κι αυτό επειδή φοβάμαι ότι από την ερχόμενη σεζόν θα μας επιβληθεί ένα υγειονομικό... segregation αλά ΗΠΑ των 60’s. Έναν Μάλκολμ Χ πού θα βρούμε, μου λες;
Όσο για το συλλογικό τραύμα της πανδημίας, εμείς στα Κεντρονότια Προάστια των Αθηνών από όπου κατάγομαι, γεννήθηκα και διαμένω, το αντιμετωπίζουμε ως εξής: Ταμπουρωμένοι είτε έξω από το δισκάδικο του LoFi Σήφη και τις εξαιρετικές ρέγκε επιλογές του μαζί με το Βαγγέλη από Χατζηφραγκέτα, τον αδερφό του Αλέξη (το καλύτερο παιδί στα κεντρονότια προάστια), τον Άιζαακ Χέιζ από την Νέα Σμύρνη DJ Jan Jiki, το Ράστα (που δεν είναι πια Ράστα), τον Κληρούχα και άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες, είτε από το “Little Tree” του Ultra Smooth Τάκη Κατσαμπάνη με τον Τοπικό Άρχοντα κύριο Ανδρέα Σωτηρακόπουλο και τον Τελευταίο Αθηναίο Αριστοκράτη Δανδή Χάρη Μιχαλογιαννάκη, δίνουμε όλοι μαζί τη μάχη για το Ελεύθερο Κουκάκι ενάντια σε τουρίστες και λοιπούς εγχώριους βαρβάρους που επιτίθενται τα σαββατοκύριακα στην περιοχή μας με δυνατές δόσεις κακού γούστου.
///
Τσέκαρε ακόμα: Μπορούμε για λίγο, όπως μας προτείνει ο Δημήτρης, να μπούμε στον κόσμο της “Λώρα” με τα δύο μουσικά βίντεο που φτιάχτηκαν με την ταινία:
Στο πρώτο η μπάντα που φτιάχτηκε για την ταινία, οι Speed_28 παίζουν ένα 8-μπιτ κομμάτι σε μουσική στίχους Γιώργου Μπουσούνη για τους λίγους αλλά φανατικούς οπαδούς τους
Στο δεύτερο οι DIY πανκ ΜΠΑΡΑΖ διασκευάζουν τους εμβληματικούς πανκ Mekons από τα 70'ς (δυναμώστε ήχο!)
> Aκολούθησε τη Λώρα στο Facebook, στο Instagram & το Imdb.
Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη: Γέννημα θρέμμα του αθηναϊκου Νότου, ο Δημήτρης Μπαβέλας έχει ένα πλούσιο βιογραφικό που περιλαμβάνει σπουδές σκηνοθεσίας στη Σχολή Σταυράκου, σεμινάρια υποκριτικής στο “Θέατρο των αλλαγών” με τον Δημήτρη Μαυρίκιο, μεταπτυχιακές σπουδές στο Northern Film School (Leeds, UK) και μία σειρά από δουλειές στη σκηνοθεσία (από μικρού μήκους, βιντεοκλίπ, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και τις μεγάλου μήκους “Runaway Day” και “Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ”. Συγχρόνως έχει μοιραστεί την αγάπη του για την μουσική πίσω από τα μικρόφωνα του “Flash 96.1” και “Μελωδία” ως μουσικός παραγωγός. (Δες περισσότερα εδώ).
> Μπορείς επίσης να δεις την πολιτική αλληγορία “Runaway Day” στο Cinobo.
Δείτε ακόμη
Βραβεία & Προβολές
Grand Festival Award / Best Foreign Road Film στο Berkeley Video&Film Festival 2020 / Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας / Σάουντρακ / Φωτισμού στο Creation International Film Festival (Winter Session) /Βραβείο Κινηματογραφικού Δικτύου Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEE Cinema Network) 2017 /CineLink Work in Progress 2019 - Διαγωνιστικό Τμήμα, Διεθνές Φεστιβάλ Σαράγιεβο / CineLink Co-production Market 2015 - Διαγωνιστικό Τμήμα, Διεθνές Φεστιβάλ Σαράγιεβο / Agora Works in Progress 2018 Διαγωνιστικό Τμήμα, 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης / No Borders International Co-Production Market 2015 (Independent Filmmaker Project, NYC) / Παγκόσμια Πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Tallinn Black Nights Film Festival / Βέλγικη Πρεμιέρα στο Παράλληλο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Mons International Film Festival / Bαλκανική Πρεμιέρα στο Πρόγραμμα In Focus του Διεθνούς Φεστιβάλ Σαράγιεβο 2020 (online) / Πανελλήνια Πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» / Προβολή στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Monte Carlo Comedy Film Festival 2020 / Αμερικάνικη Πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του 29th Berkeley Video & Film Festival / Bραβείο Grand Festival Award / Best Foreign Road Film / Ιταλική Πρεμιέρα στο Festival Del Cinema Europeo 2020 / Προβολή στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Red Rock Film Festival στη Utah / Προβολή στο Τμήμα "Μια δεύτερη ματιά" του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (online) / Creation International Film Festival (Winter Session, online)
Συντελεστές
Καστ: Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Σαράντης, Αννα Καλαϊτζίδου, Υβόννη Μαλτέζου, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Νίκος Χατζόπουλος, Ηλίας Κουνέλας, Μαίρη Μηνά, Κρις Ραντάνοφ, Γιώργος Μπουσούνης, Αναστασία Πλέλλη, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Άγγελος Παπαδημητρίου, Μαρία Σκουλά και άλλοι | Φιλική Συμμετοχή: Δάνης Κατρανίδης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπαβέλλας | Παραγωγοί: Τζίνα Πετροπούλου, Λίνα Γιαννοπούλου, Γιώργος Ζέρβας, Δημήτρης Μπαβέλλας | Σενάριο: Δημήτρης Μπαβέλλας σε συνεργασία με την Κατερίνα Κλειτσιώτη | Executive Producers: Νίκος Μούτσελος, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Μπουσούνης, Γιώργος Γκίνης | Μοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος | Πρωτότυπη Μουσική και τραγούδια: Γιώργος Μπουσούνης | Διεύθυνση φωτογραφίας: Ραμόν Μαλαπέτσας | Επιπλέον τραγούδια από τους: ΜΠΑΡΑΖ, Ρεμπετίστας, AMP Outernational, Tareq, Ιάσων Λεοντίδη, Wasted Utd., Jaxon L. Swain, Περικλή Χαρβά | Ηχοληψία: Στέφανος Ευθυμίου | Σχεδιασμός ήχου: Στέλιος Κουπετώρης | Μίξη Ήχου: Γιάννης Σκανδάμης, Κώστας Χρυσόγελος | Σκηνικά: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου | Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου |Graphic Designer: Στέλλα Θεοδώρου | Μακιγιάζ: Δώρα Νάζου | Κομμώσεις: Μαρία Κούκια | Κάστινγκ: Σταύρος Ράπτης / Fin Casting | Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Αυγουστίδης | Παραγωγή: Vox Productions | Συμπαραγωγή: Δύο Τριάντα Πέντε, ALATAS FILMS - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΑΤΑΣ, Ammos Music, Cekta, Φαντασία Οπτικοακουστική, KENT Films, The Coffee Films | Με την υποστήριξη των: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ
Ινφο
“Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ “ θα παίζεται στις 21:00 το βράδυ αποκλειστικά στον κινηματογράφο "Βοξ" από την Πέμπτη 22/7/21 (Θεμιστοκλέους 82, Εξάρχεια, 2103810727).
Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Α.
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
