Εικόνα
*φωτογραφία στην Πλατεία Εξαρχείων, στένσιλ στις λαμαρίνες, 6 Δεκεμβρίου 2022
6 Δεκεμβρίου 2008. Δεκατέσσερα χρόνια από την ημέρα που η σφαίρα του Επαμεινώνδα Κορκονέα ξύπνησε την οργή μιας ολόκληρης γενιάς. Μια δολοφονία ενός μικρού παιδιού από τα πυρά ενός ειδικού φρουρού. Μια δολοφονία που ξεπέρασε τα όρια μίας κοινωνίας, στα σπάργανα μιας πολυετούς επερχόμενης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Αρχές Δεκεμβρίου 2022 τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια γέμισαν πάλι τους δρόμους της πόλης της Αθήνας. Δεκατέσσερα χρόνια πριν, αυτές οι μέρες δεν είχαν ψεύτικα λαμπάκια, αυτές οι μέρες είχαν φώτα από τις φωτιές στους δρόμους, τις φωτιές στα μάτια και στις καρδιές.
Αρχές Δεκεμβρίου 2022 και το αστυνομικό κράτος πυροβολεί ξανά στο κεφάλι έναν νεαρό, ένα 16χρονο αγόρι. Για την πολιτεία, η αστυνομία είναι η απάντηση.
Αρχές Δεκεμβρίου 2022 ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είναι νεκρός. Νεκρός ο Βασίλης Μάγγος, νεκρός ο Μιχάλης Καλτεζάς, νεκρός ο Νίκος Σαμπάνης, νεκρός/η ο Zak/Zackie, νεκρή η Σταματίνα Κανελλοπούλου.
Αρχές Δεκεμβρίου 2022, λαμαρίνες φρουρούνται καθημερινά από διμοιρίες και σκοπιές αστυνομικών στην Πλατεία Εξαρχείων. Ο Λόφος του Στρέφη, το ίδιο.
Δείτε ακόμη
Οι προβλέψεις των συνθημάτων του 2008, μοιάζουν να είναι η δυστοπία που έφτασε. Δολοφονίες, πανδημίες, καραντίνες, πόλεμοι, κρίσεις ενέργειας, καλάθι για τους φτωχούς, κυβερνήσεις ιδιωτικής ετικέτας, βιασμοί, πνιγμοί. Μούδιασμα.
Η ανάμνηση της εξέγερσης του 2008, το βίωμα από το συλλογικό τραύμα, ανασύρεται κάθε αρχές του Δεκέμβρη. Το τραύμα βιώθηκε αλλά δε θεραπεύτηκε. Η πόλη φέρει τις δικές της μνήμες από τις νύχτες του Αλέξη. Τα παιδιά του Δεκέμβρη μεγάλωσαν και είναι πια αφηγητές μιας δολοφονίας και θεατές του σήμερα. Τα παιδιά του Δεκέμβρη ζουν ακόμη, μιλάνε και θυμούνται. Ζουν ακόμη και ζουν σε μία παράξενη πόλη που μυρίζει νεραντζιές και αίμα.
Σήμερα, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε 30 ετών.
από το βιβλίο "Στάχτη και.. Burberry", της Μελίνας Χαριτάτου-Συνοδινού
