Εικόνα
Το βιβλίο αποτελείται από δύο εκτενή άρθρα-παρεμβάσεις του Καναδού συγγραφέα Ντέιβιντ Κέιλυ (David Cayley), δημοσιευμένα στο προσωπικό του ιστολόγιο στις 8 Απριλίου και στις 4 Δεκεμβρίου του 2020 αντίστοιχα.
Τον Απρίλιο του 2020, ο David Cayley, όπως διαβάζουμε στην προσωπική ιστοσελίδα του συγγραφέα, δημοσίευσε ένα δοκίμιο υπό τον τίτλο “Ερωτήματα για την τρέχουσα πανδημία υπό την θεώρηση του Ιβάν Ίλλιτς”. “Γράφτηκε κυρίως για να ξεκαθαρίσω τις δικές μου σκέψεις και να τις μοιραστώ με μερικούς φίλους.” Ο ιταλός φιλόσοφος Giorgio Agamben αναδημοσίευσε το πρώτο άρθρο του, στο Quod Libet, την ιστοσελίδα που αρθρογραφεί και έτσι οι σκέψεις του αναδημοσιεύτηκαν, διαβάστηκαν και μεταφράστηκαν.
Ο Ιβάν Ίλλιτς είναι κριτικός φιλόσοφος, το 1961 ίδρυσε στην Κουερναβάκα του Μεξικού το Κέντρο Διαπολιτισμικής Τεκμηρίωσης, και με το συγγραφικό του έργο άσκησε δριμύτατη κριτική στη σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία. Όπως πληροφορούμαστε από τις Εκδόσεις Αλήστου Μνήμης, ο Κέιλι, βαθιά επηρεασμένος από το έργο του Ιβάν Ίλλιτς, προσωπικός φίλος και επιμελητής του έργου του, στην παρούσα έκδοση, στοχάζεται νηφάλια πάνω στις πολιτικές που χαράχτηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid-19, στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, και εξηγεί για ποιους λόγους έγινε αποδεκτή από την πλειονότητα των ανθρώπων μια τόσο καταστροφική πολιτική.
Στο δεύτερο μέρος της έκδοσης, άλλωστε, ο συγγραφέας συνομιλεί με το έργο του Αγκάμπεν και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του πάνω στη μετατροπή της Ιατρικής σε μια νέα θρησκεία και στο πώς αυτή αγκαλιάζει τη σύγχρονη ζωή.
“Ανυπέρβλητος κριτικός των σύγχρονων θεσμών και των συνοδευτικών τους ιδεολογιών, της εκπαίδευσης, της ιατρικής, της τεχνολογίας, έδειξε σε όλο το μήκος του έργου του πώς οι θεσμοί που γέννησε ο νεωτερικός ευρωπαϊκός πολιτισμός διαγράφουν μία μοιραία καμπύλη, υπηρετώντας μέχρις ένα σημείο ανάπτυξης τους τούς σκοπούς χάριν των οποίων σχεδιάστηκαν, αλλ’ από το κρίσιμό αυτό σημείο και πέρα γίνονται ευθέως αντιπαραγωγικοί - τα σχολεία παράγουν αμάθεια, η ιατρική παράγει αρρώστια, η επικοινωνία παράγει απομόνωση, οι συγκοινωνίες καθυστέρηση κ.ο.κ”. Για τον Ιβάν Ίλλιτς, από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου, του Φώτη Τερζάκη (Εκδόσεις Πανοπτικόν).
Παρακάτω μια περιγραφή του βιβλίου, όπως τη διαβάζουμε από τις εκδόσεις “Αλήστου Μνήμης” και το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Είναι άραγε η τεράστια και δαπανηρή προσπάθεια να τιθασευτεί και να περιοριστεί η βλάβη που θα επιφέρει ο ιός η μόνη επιλογή που έχουμε; Είναι απλώς μια προφανής και αναπόφευκτη επίδειξη σύνεσης για την προστασία των πιο ευάλωτων; Ή μήπως συνιστά ένα καταστροφικό εγχείρημα με σκοπό να διατηρηθεί ο έλεγχος αυτού που είναι πρόδηλα εκτός ελέγχου, ένα εγχείρημα που θα προσθέσει στη βλάβη που προκαλείται απ’ τη νόσο νέα προβλήματα, τα οποία θα γίνονται αισθητά για μεγάλο διάστημα στο μέλλον;
Υπάρχει ευρεία και πιθανόν μοιραία απώλεια βιοπορισμού σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των οικονομικά περιθωριακών ομάδων. Επιχειρήσεις που χρειάστηκαν χρόνια για να φτιαχτούν καταστρέφονται. Αυτοκτονίες, κατάθλιψη, εξαρτήσεις και ενδοοικογενειακή βία, όλα αυξάνονται. Το δημόσιο χρέος διογκώνεται πιθανόν σε βαθμό παράλυσης. Οι επιτελεστικές τέχνες αφανίζονται. Οι πολύτιμοι «τρίτοι χώροι» που συντηρούν το κέφι κλείνουν. Φόβος διασπείρεται μεταξύ των ανθρώπων. Οι άστεγοι αυξάνοντα. Εκτινάσσονται οι άλλες ασθένειες που δεν θεραπεύονται εξαιτίας της εμμονής με τον COVID. Πολλές διαδράσεις που προηγουμένως γίνονταν πρόσωπο με πρόσωπο τώρα γίνονται εξ αποστάσεως, και αυτή η αλλαγή απειλεί, σε πολλές περιπτώσεις, να γίνει μόνιμη. Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Είναι αυτό ένα κόστος που αξίζει να πληρώσουμε για να αποτρέψουμε τη μετάδοση της νόσου μεταξύ υγιών ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί στο μεγαλύτερο μέρος τους να έχουν ήδη νοσήσει; Το ερώτημα, στην ουσία, δεν έχει καν τεθεί. Δεν ξέρουμε καν πόση νόσηση έχει αποτραπεί με τις δρακόντειες πολιτικές μας, και πιθανόν ποτέ δεν θα μάθουμε, καθώς το πείραμα της σύγκρισης ενός κλειδωμένου πληθυσμού μ’ έναν πληθυσμό που κυκλοφορεί ελεύθερα είναι αδύνατο να διεξαχθεί. Ελλείψει ενός τέτοιου πειράματος, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης θα καταρρεύσει με τη στοιχειώδη διάκριση μεταξύ συσχέτισης και αιτιότητας — ότι επιβλήθηκε ένα λοκντάουν και η ασθένεια υποχώρησε δεν αποδεικνύει ότι το λοκντάουν ήταν η αιτία της υποχώρησης.
*Βρείτε το στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο του Αλφειού και αναζητήστε τις εκδόσεις “Αλήστου μνήμης” και από κοντά στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς Αλφειός στην Χαριλάου Τρικούπη 22.
Εικόνα
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
