Μήπως και ξεκολλήσει από τη καφετιέρα αυτή η άθλια ουσία που δημιουργείτε μέσα στη κανάτα όταν την ξεχνάς αναμμένη όλη νύχτα.Στα μισά του δρόμου σκέφτηκα, "όχι σουπερμάρκετ ρε γαμώτο" και γύρισα πίσω να πάω στο ψιλικατζίδικο του Θωμά που γαμιέται όλη μέρα εκεί μέσα και όποτε έχω πάει να μου κάνει ψιλά δεν έχει στραβομουτσουνιάσει ούτε μιά φορά.Δυο παιδιά έχει ρε μαλάκα, αν είχες εσύ δυο παιδιά μπορεί και να τά είχες βροντήξει τα λίγα σου μυαλά σκεπτόμενος πως θα τα φέρεις βόλτα.
Ήταν εκεί η Λαρίσα που είναι το έτερον ήμισυ του Θωμά σε μαγαζί και οικογένεια, in sickness & in health, την ρώτησα πως πάει το μάτι της που ήταν κόκκινο και την έτσουζε μια βδομάδα και μου είπε μια χαρά,πήγε στο Οφθαλμιατρείο και της έβγαλαν ένα χνουδάκι από μέσα και έγινε περδίκι, και της έφυγε ένα βάρος γιατί είχε απελπιστεί από έναν τρόμπα γιατρό που της είχε πει ότι μπορεί να χρειάζεται εγχείρηση.
Αφού καταλήξαμε ότι οι πιο μικροί σε ηλικία γιατροί είναι και πιο "γάτοι" γιατί οι μεγαλύτεροι είτε βαριούνται, είτε έχουν μείνει πίσω - τα δικά μου παραδείγματα είχαν να κάνουν και με κτηνιάτρους, δεν με παρεξήγησε όμως - πήγα να φύγω.
"Ευχαριστώ πολύ Γιώργο και ευχαριστώ που με ρώτησες και για το μάτι μου" μου είπε, "και εγώ ευχαριστώ Λαρίσα" είπα και παραλίγο για να γλυτώσω ένα ευρώ να χάσω τη μοναδική ωραία φράση που μου είπαν σήμερα δεν είπα και έφυγα.
