Εικόνα
συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά
Μακριά από κάμερες και media και με ένα πάνελ με ανθρώπους που ζουν και εμπλέκονται ενεργά με τη περιοχή μίλησαν οι: Αργύρης Αργυριάδης (μέλος των Αλληλέγγυων Λειτουργών Υγείας), Νώντας Σκυφτούλης (κοινωνιολόγος - μέλος του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Νοσότρος), Πάολα Ρεβενιώτη (κινηματογραφίστρια, εκδότρια, ποιήτρια, πρωτεργάτρια του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ), Βασίλης Ρόγκας (κοινωνιολόγος - δημοσιογράφος), Κωνσταντίνος Πουλής (συγγραφέας- δημοσιογράφος στο the Press Project), Γιάννης Ανδρουλιδάκης (δημοσιογράφος - συγγραφέας), Αννούλα Χιονιά (δημοσιογράφος ακτιβίστρια). Η συζήτηση πλαισιώθηκε από τις παρεμβάσεις των Κατερίνα Μάτσα (επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας απεξάρτησης του ΨΝΑ 18 Άνω, εκδότρια του περιοδικού «Τετράδια Ψυχιατρικής», μέλος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ) και συγγραφέας), Σάββα Μιχαήλ (ιατρός, πολιτικός και συγγραφέας πολιτικών και φιλοσοφικών βιβλίων, μέλος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ), Θεόφιλος Βανδώρος (ηθοποιός με σπουδές στην κοινωνιολογία), Δημήτρης Παπαχρήστος (αρθρογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός εκπομπών, όπως επίσης και εκφωνητής, βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973) και Θέκλα Τσελέπη (ραδιοφωνική παραγωγός).
Σε μία απογευματινή σαββατιάτικη γεμάτη ζωή πλατεία μπλεχτήκαμε με τους συν-κατοίκους μας και αναγνωρίσαμε στους ακροατές ανθρώπους της γειτονιάς διαφόρων ηλικιών και ιδιοτήτων, μετρήσαμε μερικά παιδικά χαμόγελα και χαρήκαμε με την παρουσία οικογενειών, ξεφυλλίσαμε τις ενδιαφέρουσες εκδόσεις αλλά κυρίως συγκεντρωθήκαμε στα λεγόμενα των συμμετεχόντων της συζήτησης τα οποία κινήθηκαν γύρω από τον κορμό των ουσιαστικών προβληματισμών γύρω από τον μιντιακό μύθο των Εξαρχείων, της πρόσφατης αστυνομοκρατίας τους από την φρέσκο εκλεγείσα κυβέρνηση και φυσικά τις επιπτώσεις της φιλελεύθερης τουριστικής οικονομίας και του αστικού εξευγενισμού που επελαύνει επιθετικά στην περιοχή (και φυσικά σε όλο το ιστορικό κέντρο) ως ένα σύνολο αλλοίωσης του αληθινού αλληλέγγυου και ιστορικού χαρακτήρα τους.
Πολλά και ενδιαφέροντα συζητήθηκαν με την ενεργή συμμετοχή των ανθρώπων της γειτονιάς, από τις τοποθετήσεις που παρακολουθήσαμε κρατήσαμε σημειώσεις για την ενημέρωση μας αλλά και για τους τρόπους δράσης για εμάς που ζούμε τα Εξάρχεια. Από την αναμενόμενη αναφορά στα στραβά μάτια της ελληνικής αστυνομίας στο ναρκεμπόριο (τη στιγμή που η σκληρή ατζέντα για τα αυτοδιαχειριζόμενα κτίρια στέγασης προσφύγων ξεριζώνει μικρά παιδιά από τα σχολεία), την διαστρεβλωμένη παρουσίαση του ρόλου του αναρχικής φιλοσοφίας από αντιπρόταση στις συστημικές υφιστάμενες δομές και μαχητικής πολιτικής μειονότητας στην εσκεμμένη παρουσίαση της ως φιλοσοφία ανομίας (Αργυρης Αργυριαδης), η συζήτηση μετακύλησε στην πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και πρακτικά σε διεθνή παραδείγματα αποτυχημένη θεωρία του “σπασμένου παράθυρου” (η κουλτούρα της ανομίας περνάει όσο αφήνεται ατιμώρητη η χαμηλή παραβατικότητα πχ .γκραφίτι) και την εφαρμογή της στην περιοχή ως ένα κομμάτι που παραμένει ζωντανό από την προεκλογική ατζέντα της κυβερνησης. Το κομμάτι της συνύπαρξης σε μία κοινωνία που κάνει τα στραβά μάτια και μοιράζεται την συνενοχή στα δραματικά γεγονότα που συνοδευουν καθημερινά το προσφυγικό και ισόβια τιμή απέδωσε στα Εξάρχεια για την ενεργή και αλληλέγγυα δράση των ανθρώπων της, ο Κωνσταντίνος Πουλής, ενώ την αποδοχή, την ανεκτικότητα και την ένταξη όλων των ανθρώπων και των μειονοτήτων ως ιστορικό συμπεριφορικό στοιχείο της γειτονιάς ανέφερε, η συχνά αυστηρή με τα Εξάρχεια Πάολα Ρεβενιώτη, που όμως λέει αλήθειες, τονίζοντας την συμβολή των ανθρώπων τους στους αγώνες του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος από την γέννηση του στην Αθήνα “Τα Εξάρχεια έχουν κάνει πολύ καλό στην ελληνική κοινωνία, μαθαίνουν στον κόσμο την ανοχή, είναι η συνοικία αποδοχής του διαφορετικού” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στην ενεργό δράση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας στις πρόσφατες διαδηλώσεις αλλα και το αφήγημα περί άβατου αναφέρθηκε και η κα Κατερίνα Μάτσα του 18 Ανω.
Gentrification, gentrification, gentrification: αξίζει να αναφερθούμε στην οικονομική μορφή της παρούσας πραγματικότητας με την αγορά κατοικιών, την αλλαγή χρήσης της γης (ή αλλιώς πως θα γίνουμε Κολωνάκι), το φαινόμενο του υπερ τουρισμού (Βασίλης Ρόγγας) αλλά και την ερημοποίηση του αστικού τοπίου (Γιάννης Ανδρουλιδάκης) ως ίσως την πραγματικότερη απειλή ενάντια σε μία συνοικία με βαθιά ιστορικότητα και διεθνείς συμβολισμούς. (*Στην αλλαγή και την ισορροπία χρήσης είχε αναφερθεί και στο αφιέρωμα του inExarchia στο Θέατρο Εξαρχείων η κα Αννίτα Δεκαβάλλα)
//Αυτο που μας μένει:
Όλοι εμείς λοιπόν που βλέπουμε τον τόπο μας να μεταλλάσσεται καθημερινά ακολουθώντας μάλλον εμφανώς ένα κλασικό μοντέλο εξευγενισμού (υποβάθμιση, πώληση, εκμεταλεύση), που βλέπουμε ήδη σε άλλες γειτονιές της Αθήνας μαζικές εξώσεις από τους "επενδυτές", που οι μαφίες δρουν ανενόχλητα γύρω μας ενώ οι κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, που η ιστορικότητα της γειτονιάς μας της διαφορετικότητας και των τεχνών και η αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας θάβονται κάτω από τόνους μιντιακής λάσπης πως δρούμε;
Λύσεις όπως οι συνεταιρισμοί κατοικιών, η ανάδειξη του πολιτισμικού και ιστορικού προφίλ, η ενεργή παρουσία μας και κυρίως αυτό που ήδη συμβαίνει με την ενότητα στη δράση των συλλογικοτήτων και των ανθρώπων (αλλά και με π.χ την ενσωμάτωση 3ης ηλικίας) και η παρουσία μας εδώ, ενάντια στην εύκολη λύση της ”αστυνομοκρατούμενης γειτονιάς” μετά από μια ενδελεχή ανάλυση των προβλημάτων και των παραγόντων τους πρέπει να συνεχιστεί.
Συλλογικές δράσεις, συμπεριληπτικότητα, ανεκτικότητα και το παιχνίδι δεν έχει χαθεί.
Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
