Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: George Fiorakis
Ο Κιθαιρώνας είναι ένα βουνό, συνέχεια της Πάρνηθας, όπου ελατοδάση, ζώα και πουλιά κατοικούν μαζί με αρχαίους μύθους. Στις παρυφές αυτού του βουνού, στην Βοιωτία, ο μύθος, η ιστορία και η γη μπλέκονται στους αμπελώνες και στις καλλιέργειες. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε ο Διόνυσος ο αρχαίος θεός της αμπέλου και του κρασιού και εκεί τριγυρνούν σε κάθε τρύγο οι μικρές σουσουράδες που μεταναστεύουν σε πιο ζεστά κλίματα. Τι μπορεί να συνδέει τι φύση και τους μύθους της αμπέλου, των αποδημητικών πουλιών και του Κιθαιρώνα με τα Εξάρχεια και τον αγαπημένο των Αθηναίων πεζόδρομο της Βαλτετσίου; Συναντήσαμε τους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν από το βίωμα και την ομορφιά του μεγαλώματος στους αμπελώνες της Βοιωτίας και έστησαν, συνδυάζοντας την εξαρχειώτική ζωή τους, τη Σουσουράδα. Tο ολοήμερο σημείο συνάντησης στη γειτονιά της Μαυρομιχάλη που έγινε στέκι.
Ο Γιάννης, ο άνθρωπος πίσω από την ιδέα της Σουσουράδας, που μετράει εφτά ήδη χρόνια παρουσίας στη ζωηρότατη διασταύρωση της Βαλτετσίου και Μαυρομιχάλη, μεγάλωσε μέσα στους οικογενειακούς αμπελώνες στις Πλαταιές και έμαθε το κρασί και το τσίπουρο με κλαδέματα, κορφολογήματα και τρύγους από παιδί. Στα Εξάρχεια ήρθαν με τη σύντροφο του Μαρία φοιτητές, δέθηκαν με τη γειτονιά και την έζησαν σε διαφορετικές στιγμές της ζωής τους. Εδώ ξενύχτησαν στο Mo Better, στο Decadence και το Stand, είδαν συναυλίες στο Λυκαβηττό, και εδώ πλέον μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Όταν αποφάσισαν να κάνουν το μεράκι τους τρόπο ζωής, πάλι εδώ έστησαν τη Σουσουράδα, που πήρε το παιχνιδιάρικο όνομά της από τα πουλάκια που επισκέπτονται κάθε χρόνο τους τρύγους τους. Ήταν την εποχή που η Βαλτετσίου σιγά-σιγά ολοκλήρωνε την τωρινή της ταυτότητα με αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν μία ζωντανή γειτονιά ανανεώνοντας λίγο διαφορετικά τον αέρα των Εξαρχείων. Όσο και αν αλλάζει η Βαλτετσίου, παρατηρούμε ότι ο κόσμος είναι ο ίδιος. Διαβαίνοντάς την πάλι χαιρετάμε τους φίλους και τους γνωστούς μας, πάλι επιστρέφουμε εκεί για μπύρα στο χέρι ή για να φάμε στη Σουσουράδα. Από το μουσικό βιβλιοπωλείο του FagottoΒοοks και τον ονειροπόλο κήπο του σινεμά Ριβιέρα και από την Ασκληπιού έως και την πλατεία, εγχειρήματα ντόπιαφύτρωσαν και ρίζωσαν στο μήκος της. Έτσι και η Σουσουράδα έγινε ένας χώρος ανταμώματος χάρη στον οικείο και φιλόξενο χαρακτήρα της και συγχρόνως ένα δημιουργικό ορμητήριο για τους ανθρώπους της ώστε να μας συστήσουν οίνους και γεύσεις από την τοπική παραγωγή προσιτά και ανεπιτήδευτα.
Εικόνα
Εικόνα
Σουσουράδα / Μαυρομιχάλη 44 & Βαλτετσίου / Facebook - Instagram
Ένα κομμάτι ιστορίας: Στην όδο Μαυρόμιχαλη έζησε και κατέγραψε την διαχρονική της γοητεία, στα αθηναϊκά ηθογραφήματά του, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Ο συγγραφέας του “Φιορό του Λεβάντε” έγραφε και για το περιοδικό της εποχής “Εκλεκτά Μυθιστορήματα”. Αναφέρει λοιπόν στο κείμενο του “Ανθρώπος του κόσμου” στις 10 Ιανουαρίου 1888: Ή όδός Μαυρομιχάλη άνήκει είς τό δεύτερον τμήμα των Άθηνών, είς τήν συνοικίαν Νεαπόλεως. {...} Είναι πολΰ χαρακτηριστική ή ιδιόρρυθμος όδός. Άρχεται άπό μεγάρων, άπό μαρμάρων, άπό δένδρων,άπό φανών, καί καταλήγει είς οίκίσκους,είς πλίνθους, είς άνώμαλον έδαφος, είς σκότος. Είς τήν μίαν έσχατιάν ύψούται ή οικία τοΰ Πρωθυπουργού ή σχηματίζουσα τήν πρώτην γωνίαν, καί είς τήνάλλην μόλις διαφαιίνεται λευκάζων οίκίσκος ταπεινός {..} . Καί ώς γραμμή μεταξύ τών δύο πόλων τή ς κοινωνίας, ή όδός συνδέει τόν πλούτον καίτην ίσχύν μετά τής πτωχείας καί τής άσημότητός” , Επιβεβαιώνοντας μας ότι η όδος της Σουσουράδας, αποτελεί αρχιτεκτονική έμπνευση και χύτρα ανθρώπινης δραστηριότητας που εμπνέει τους δημιουργους και τους ανθρώπους εδώ και πολλές δεκαετίες.
Εικόνα
στιγμιότυπα από τους οικογενειακούς αμπελώνες της ομάδας της Σουσουράδας
Στον χώρο "υπάρχει η μυρωδιά" του σταφυλιού και μας εξέπληξε ευχάριστα ότι στη Σουσουράδα θα βρεις γεύσεις που με απλότητα συνδυάζουν τα υλικά και τα αγαθά της ελληνικής γης, σε τσιμπήματα και πιάτα για κάθε στιγμή της ημέρας και κάθε διάθεση. Το άπλετο φως που διαχέεται στους χώρους της, η μεγάλη μπάρα και τα ζεστά, σαν του σπιτιού μας τραπέζια, που γεμίζουν τον χώρο κρατούν κάτι από το παλιό, όπως το αθηναϊκό μωσαϊκό και η μεταλλική πρόσοψη. Τα οικεία χαρακτηριστικά από την αθηναϊκή αρχιτεκτονική κλείνουν το μάτι στην παράδοση που συνεχίζεται στα νέα στέκια προερχόμενη από τη σύνδεση με την κουλτούρα του παραδοσιακού καφενείου.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Το χωριό των Εξαρχείων, “το χωριό μας”, όπως χαρακτηριστικά μας λένε ο Γιάννης και η Μαρία, καταφέρνει να αντιστέκεται στην απρόσωπη ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης διατηρώντας ακόμα και στους πιο άγριους καιρούς, την κοινωνική συναναστροφή και την απαραίτητη απλότητά της. “Σημασία για εμάς έχει πρωτίστως η ανθρώπινη επαφή και η οικειότητα”. Στη Σουσουράδα θα έρθεις μοναχός/η σου να διαβάσεις ένα βιβλίο ή την εφημερίδα σου, πολλοί εργαζόμενοι, μάθαμε ότι ξεκινούν εδώ την ημέρα τους πριν το γραφείο με ένα καφέ και ένα χορταστικό πρωινό, θα έρθεις συχνά μετά τη δουλειά να δεις την παρέα σου ή απλώς να συναντήσεις γνωστούς χωρίς να κάνεις πλάνα και θα γλυκομεθύσεις τα βράδια. Στα τραπέζια της θα συναντήσεις κάθε λογής Αθηναίο από νεούδια, έως γονείς με τα παιδιά τους, ζευγάρια, παρέες και εργαζομένους. “Αυτή η αίσθηση οικειότητας, και ότι έρχεται ο κόσμος μόνος και συναντά ή κάνει φίλους μας συγκινεί”, συμπληρώνουν οι άνθρωποι πίσω από το στέκι.
Οι γεύσεις εδώ κάτι μας θυμίζουν αλλά παράλληλα είναι φρέσκιες στον ουρανίσκο. Ο σεφ Αρης Δελιβάνης έχει ενσωματώσει παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις και υλικά σε δημιουργικούς συνδυασμούς, και από ότι συζητιέται στις παρέες και τους καλοφαγάδες της Αθήνας, η κουζίνα της Σουσουράδας έχει αγαπηθεί πολύ. Είτε επιλέξεις κάτι ελαφρύ ή κάτι για να συνοδεύσεις το κρασί σου, όπως οι μπρουσκέτες, θα ανακαλύψεις αρώματα από βοτάνια βουνίσια ή μια ανάμνηση καλοκαιριού (ο γαύρος εδώ μαρινάρεται με λάιμ και συνδυάζεται με ροζ πιπέρι και φρέσκια ρόκα και το ξιδάτο χταπόδι συνοδεύεται με φάβα και κάπαρη). Πολλά και διαφορετικά τυριά από μικρούς παραγωγούς ανά την επικράτεια συνδυάζονται με πιπερόμελο και ξηρούς καρπούς, η φάβα είναι από τον Φενεό και πασπαλίζεται με κάπαρη, οι κεφτέδες από προβατίνα με μους από κατσικίσια φέτα. Στα κυρίως, τα παραδοσιακά ζυμαρικά πέτουρα με τον κιμά και το πεκορίνο Αμφιλοχίας είναι μια άλλη εκδοχή του παστίτσιου και, χωρίς να αποκαλύψουμε άλλα, σημειώνουμε ότι φυσικά όλα μπορούν να βγουν σε χορτοφαγική εκδοχή με σεβασμό σε κάθε τύπου διατροφή στα πιάτα με βίγκαν και βετζετέριαν επιλογές.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Η σουσουράδα είναι ένα τσαχπίνικο πουλί που τριγυρίζει στα αμπέλια και εδώ, στη Σουσουράδα το σταφύλι και τα παράγωγά του, οι οίνοι, το τσίπουρο ακόμα και το πετιμέζι έχουν φωλιάσει σε ένα φιλόξενο σημείο για όσους αγαπούν τις διονυσιακές κατανύξεις και τα οργανικά αποστάγματα. Τα κρασιά της Σουσουράδας έρχονται από τους τρύγους με φυσική οινοποίηση των οικογενειακών αμπελώνων, με την απαραίτητη άδεια των μικρών αποσταγματοποιών, οι καλλιεργητές φέρνουν στο ποτήρι μας και στα Εξάρχεια οργανικούς φυσικούς οίνους με σχεδόν μηδενική παρέμβαση, που παράγονται χωρίς μηχανικά μέσα. Φυσικοί λευκοί, ροζέ και πορτοκαλί, παίρνουν το χρώμα τους από φλούδα της ρώγας του κρασιού και το διάστημα που παραμένουν στα βαρέλια, όπως μάθαμε. Στα house wines σαββατιανό, ροδίτης, syrah και ασύρτικο βρίσκονται ανάμεσα σε μία λίστα από 100 διαφορετικές ετικέτες κρασιών που έχουν προσεκτικά επιλεγεί από ντόπιες και διεθνείς οινοπαραγωγές και από κτήματα από όλη την Ελλάδα αλλά και από την Ιταλία, την Ισπανία, την Χιλή και την Αυστραλία, από τον Sommelier Μάνο Kokomeci. Αν είσαι φίλος της μπύρας θα βρεις εδώ μικρές ντόπιες ζυθοποιίες και παγωμένη draft. Στα πρωινά μπορείς να συνοδεύσεις τις νοστιμιές με οργανικό μονοποικιλιακό εσπρέσο και αν πέτυχες τυχαία ένα φιλαράκι σου να δοκιμάσεις το εξαιρετικό τσίπουρο που προκύπτει από τα καζανέματα στις Πλαταιές.
Δείτε ακόμη
Εικόνα
Η Σουσουράδα είναι ένα στέκι που βρισκόμαστε χωρίς ραντεβού. Ένα σημείο συνάντησης που ενώ παραμένει σύγχρονο και επιμελημένο καταφέρνει να κρατήσει τις αξίες της συνεύρεσης της κοινότητας και της συναναστροφής, ένας χώρος που η επαφή, τα αγαθά και η ταυτότητα των κατοίκων συνυπάρχουν ήπια, μια “φωλιά για όλες τις τσαχπίνες σουσουράδες της Αθήνας”, όπως όμορφα κλείνουν τη συζήτησή μας τα παιδιά.
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: George Fiorakis
