Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργης Φιοράκης
Η ταβέρνα είναι συνδεδεμένη με την ελληνική μαγειρική και φιλοξενία. Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της ελληνικής γαστρονομίας και τις αναμνήσεις κάθε παιδιού και ενήλικα που έχει ζήσει στον τόπο αυτό. Όπου και να βρεθεί κανείς, ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, ένα ταβερνάκι θα είναι εκεί, ένας τόπος συνάθροισης και συνέχειας. Στα Εξάρχεια και στη Βαλτετσίου, η Ροζαλία είναι η ταβέρνα που πάντα θα γυρνάμε, η σταθερή αξία και το σημείο που συναντιέται η σύγχρονη ιστορία της γειτονιάς με τις παραδοσιακές γεύσεις και τη τοπική παραγωγή. Ο ήχος του χαλικιού της αυλίτσας ακόμα υπάρχει στα αυτιά του Νικόλα Σεβαστόπουλου, της δεύτερης γενιάς της Ροζαλίας, που μεγάλωσε στο ανάμεικτο ανθρώπινο ψηφιδωτό που είναι τα Εξάρχεια. Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε για την ιδιαίτερη αξία του σημείου αναφοράς που αποτελεί η Ροζαλία στην Αθήνα, και δοκιμάσαμε όλα αυτά τα “μπουκιά και συχώριο” πιάτα που διατηρούν την ταυτότητα αυτού που η ταβέρνα οφείλει να είναι. Προσιτό, καλό φαγητό και ένα μέρος συνάντησης για όλους.
Εικόνα
Εικόνα
Εστιατόριο - Ταβέρνα Ροζαλία
Βαλτετσίου 59, Εξάρχεια
Site | Facebook
“Η αυλή της Ροζαλίας τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε μόνο το καλοκαίρι. Τον χειμώνα στεγαζόταν απέναντι στο νεοκλασικό, η Βαλτετσίου ήταν γεμάτη πιτσιρίκια, παίζαμε και πλάθαμε κεφτεδάκια στην κουζίνα”. Η συζήτησή μας ξεκινά με το μεγάλωμα και την ιστορία του ονόματος της Ροζαλίας που προέρχεται από την Αγκουστα, μία κατάσκοπο του ΕΛΑΣ με κωδικό όνομα “Ροζαλία” που κατοικούσε εδώ. Μια ιστορία που είχαμε μάθει και στην πρώτη μας επίσκεψή όταν είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον κύριο Αχιλλέα Σεβαστόπουλο (μπορείς να κάνεις μια αναδρομή στο πρώτο αφιέρωμα του inExarchiagr στη “Ρόζα” εδώ). Στο πλάι του κου Αχιλλέα πια βρίσκονται ο οι γιοί του o Γιάννης, ο Γιώργος, ο Νικόλας και μαζί τους άνθρωποι που δουλεύουν μαζί μία ζωή ολόκληρη, όπως ο κος Βαγγέλης και κος Δημήτρης στο σέρβις. Στην κουζίνα της Ροζαλίας και στην ομάδα μετράμε παραπάνω απο δέκα άτομα. Στα σαρανταπέντε χρόνια της ταβέρνας, η παρουσία της συνδέθηκε με διάφορες περιόδους στη γειτονιά. Από τα παιδικά χρόνια του Νικόλα έως την πιο σύγχρονη μορφή της. Θυμόμαστε τα λόγια του κυρίου Αχιλλέα από την πρώτη μας συνάντηση: "Η γειτονιά με στήριξε στα δύσκολα” μας αναφέρει για την περίοδο που κινδύνεψε να κλείσει, "έχω μεγάλη υποχρέωση στη γειτονιά και όχι αυτή προς εμένα" και ο Νικόλας μας επιβεβαιώνει με τη σειρά του τη σχέση σεβασμού με τη γειτονιά. “Έχουμε ο ένας τον άλλο” μας λέει, και συγχρόνως μιλάμε για τον χαρακτήρα γειτονιάς, που ακόμα επιβιώνει στα Εξάρχεια. “Συγκινούμαι όταν κάθε Σαββατοκύριακο μαζεύονται ακόμα στα τραπέζια οικογένειες, μπορείς να δεις παππούδες να κυνηγούν τα εγγόνια και συγχρόνως νεαρό κόσμο, καλλιτέχνες Αθηναίους από κάθε περιοχή”.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Στη Μεσόγειο μας αρέσει πολύ λοιπόν να μοιραζόμαστε, ιστορίες, αναμνήσεις και αυτό μπορεί εύκολα να “διαβαστεί” στη γαστρονομική μας κουλτούρα και στον τρόπο του τρώμε. Το φαγητό μπαίνει στη μέση και, αλίμονο, καταφθάνει αμέσως η γεμάτη “παραμάνα” της Ροζαλίας με τα μεζέδια που διαλέγουμε επιτόπου! Μαζί με τον δίσκο με τους μεζέδες ακολουθεί ο πλούσιος κατάλογος με τα μαγειρευτά, τα ψητά και τα θαλασσινά, αλλά και τα ωραία ντόπια κρασιά από τη λίστα με τις ντόπιες ετικέτες και παραγωγές, τη ρακή και μια ρετσίνα. Οι πρώτες ύλες είναι σταθερά υπό την επιμέλεια της ομάδας και των μαγείρων με τα όσπρια να έρχονται από τον Φενεό, τα αβοκάντο να είναι από Κρήτη, τα αρνάκια είναι από το Αγρίνιο και μπαχάρια από όλο τον κόσμο! Η απλωσιά, η άνεση και η απλότητα του χώρου επιτρέπει να μαζευτούμε οι παρέες να φάμε και να πιούμε με μηδενικές απουσίες. Ο χώρος να επισημάνουμε ότι είναι προσβάσιμος για όλους αλλά και το μενού προσφέρει σταθερά πεντανόστιμές χορτοφαγικές επιλογές. Η Ροζαλία είναι πραγματικά μία ταβέρνα “χαρά του χορτοφάγου”, η έμφαση στα παραδοσιακά ελληνικά πιάτα άλλωστε είναι εξορισμού “πράσινη”. Ρεβίθια με χόρτα: μυρώνια, καυκαλήθρες λοιπόν που γίνονται άφαντα καθημερινά, γίγαντες με λιαστή ντομάτα και ο χορτοφαγικός μουσακάς στο πήλινο είναι όπως μαθαίνουμε κάποια από τα αγαπημένα του κόσμου, τόσο πολύ που δεν μπορούν πια να βγουν από το σταθερό μενού. Τα πιρούνια μας συγκρούονται πάνω από το πιάτο με τα παραδοσιακά κεφτεδάκια (αμα διαλέξεις “της γιαγιάς” ειναι πιο αφράτοι και με μυρωδικά όπως παλια) που χτυπάνε φλέβα από το μεγάλωμα, και στη γάστρα γίνεται σιγα-σιγα “λουκούμι” το αρνάκι με δεντρολίβανο. Τα πιάτα ημέρας εναλλάσσονται καθημερινά με επιλογές από τη μεσογειακή κουζίνα και έτσι αν σου έχει λείψει ψάρι εδώ εύκολα θα φας ένα ωραίο και φρέσκο μυλοκόπι, ένα φαγκρί ή ένα λαβράκι που θα έχει διαλέξει η ομάδα το πρωί από τους συνεργάτες της στην αγορά. Ένα τσιπουράκι στο πλάι που έχει φτάσει στα Εξάρχεια από την ορεινή Κορινθία ή μία επιλογή ενός εκλεκτού κρασιού όπως το Αργυρίου, το ημίξηρο Μοσχάτο Τυρνάβου ή μια παγωμένη Ζεός είναι ό,τι πρέπει όποια διατροφή και αν διαλέξουμε. Εμείς πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραγγείλουμε τα τηγανητά κολοκυθάκια και λαχανοντολμάδες, και να μην πούμε ότι το να περάσεις να “χτυπήσεις” μια μπριζόλα του καλοφαγά στη Ροζαλία, είναι μια ιεροτελεστία που πολλοί ντόπιοι συνηθίζουν.
Εικόνα
Εικόνα
Δείτε ακόμη
Από τα καπηλειά, και τα κουτούκια από τους ρεμπέτες έως τους εξόριστους και τους καλλιτεχνάδες, στην ταβέρνα άνθισαν και διατηρήθηκαν γενιά σε γενιά τα πολιτιστικά αγαθά της ελληνικής μαγειρικής και κουλτούρας. Στα ταβερνάκια ανταλλάχθηκαν ιδέες και σφυρηλατήθηκε η κουλτούρα της κάθε γειτονιάς, του κάθε χωριού. Στο δικό μας το χωριό, η Ροζαλία κράτα ανέγγιχτα τα ωραία της παράδοσης αλλά παράλληλα συγχρονίζεται με την πολυσύνθετη κουλτούρα της Αθήνας. Στη Βαλτετσίου συναντάμε τους ανθρώπους της και τρώμε και καλοπερνάμε.
Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργης Φιοράκης
