Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια δημοσίευσης & φωτογραφίες: George Fiorakis - advart
Μπορεί τα Εξάρχεια να μην περιβάλλονται από θάλασσα αλλά σίγουρα είναι στιγμές που μας θυμίζουν νησί. Νησί, στην καρδιά της πόλης, γεμάτο κρυφά καντούνια. Στα νησιά του Ιονίου, καντούνια ονομάζονται τα μικρά στενάκια στις παλιές πόλεις. Οι πεζόδρομοι των Εξαρχείων κρύβουν καντούνια αστικά λοιπόν, και ένα από αυτά, για όσους κυκλοφορούμε στα κεντρικά της γειτονιάς, είναι και το στενάκι της οδού Λόντου. Ένα μικρό πεζοδρομημένο δρομάκι που ενώνει τη Σόλωνος, τη Ζωοδόχου Πηγής και τη Μεσολογγίου, το φοιτητικό ορμητήριο τις πρωινές ώρες και καρδιά του εξαρχειώτικου συναπαντήματος κάθε ηλικίας τα βράδια. Στα στενάκια λοιπόν των νησιών, τα στέκια και τα πλακόστρωτα είναι σημεία συνάντησης και ανθρώπινου ανακατέματος. Αυτό φαίνεται να το γνώριζε καλά ο Κωνσταντίνος και έστησε στη Λόντου το The Cranky, το φρέσκο μπαρ που θυμίζει καλοκαίρι όλο τον χρόνο. Θαμώνας στα λόκαλ στέκια από μικρός και υπεύθυνος του αυθεντικά νησιώτικου Five Keys στην Κύθνο, μαζί με την οικογένειά του, έψαξε πολύ μέχρι να βρει το ιδανικό στενάκι για να μιξάρει μουσικές, γεύσεις και τη νησιωτική εμπειρία του με την αθηναϊκή αντεργκράουντ κουλτούρα.
Το πάσο επί της Λόντου προδίδει θετικά τις βραδινές μαζώξεις στον πεζόδρομο. Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται τα βράδια εκεί και “πασάρει” (πριν τον κερδίσει η εστίαση ήταν προπονητής μπάσκετ) τα “cranky” cocktail του, παρέα με τον Αλέξανδρο πίσω από την μπάρα. Οι μουσικές είναι ολντσκουλ hip hop και 90ς r n b και ανά βραδιές πιο σκληροί ήχοι. Ταιριάζουν γάντι με την ατμόσφαιρα και τη διακόσμηση με τα neon quotes και το γκραφίτι του Noless.one με τον Ραούλ Ντιουκ (Τζόνι Ντεπ) που τριπάρει στην ποστ μπίτνικ κλασική μαύρη κωμωδία του Τέρι Γκίλιαμ “Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας”. “Normal gets you nowhere” διαβάζουμε σ’ ένα από τα neon και σκεφτόμαστε πως αν υπάρχει ένα σημείο στην Αθήνα που ταιριάζει γάντι σ αυτό δεν είναι παρά η γειτονιά μας.
Εικόνα
Εικόνα
The Cranky | Λόντου 4, Εξάρχεια - Facebook - Instagram - Efood
Ήξερες ότι; O Terry Gilliam, σκηνοθέτης και μέλος των Monty Python, μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το 1998 το μυθιστόρημα (1971) του Hunter S. Thompson «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας» (Fear and Loathing in Las Vegas) δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό classic γύρω από το ψυχεδελικό road trip του δημοσιογράφου Ραούλ Ντιούκ (Τζόνι Τζεπ) και του δικηγόρου του (Μπενίτσιο ντελ τόρο). Το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Αλέξη Καλοφωλιά των Last Drive. Στα τέλη των 90ς η αντικουλτούρα βρήκε τους αντιήρωες που χρειαζόταν στα πρόσωπα των δύο ποστ μπίτνικ χαρακτήρων της ταινίας. Ο συγγραφέας του βιβλίου στον ρόλο του Ντιουκ δημιούργησε, όπως αναφέρει ο Μάνος Αρώνης, έναν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα ενός δημοσιογράφου της “gonzo δημοσιογραφίας”, που σκοπός της είναι ο δημοσιογράφος να βιώσει προσωπικά και στο έπακρο το αντικείμενο έρευνάς του, να εμπλακεί προσωπικά στην ιστορία που θα αφηγηθεί στους αναγνώστες, δίνοντας ζωντάνια και ρεαλισμό στη δημοσιογραφική έρευνα. Το “Φόβος και Παράνοια…” είναι ένα ριζοσπαστικό και προκλητικό φίλμ που μέσα από τα μαύρα μονοπάτια της ψυχεδέλειας αποτελεί ένα πολιτικό σχόλιο για το αμερικανικό όνειρο και τη δήθεν ευτυχία του καπιταλισμού.
Εικόνα
Γνωρίζοντας τον Κωνσταντίνο αντιλαμβανόμαστε ότι δεν ήταν τυχαίο που τον κέρδισε η εστίαση και τα Εξάρχεια. “Τα Εξάρχεια, όπως τα ξέρω, είναι πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη γειτονιά από άποψης διάθεσης με το νησί. Ήταν η πρώτη επιλογή όταν αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι στην Αθήνα”, μας λέει και συμπληρώνει πως η επαφή με τον κόσμο αλλά και το να κάνει τους ανθρώπους να περνούν καλά και να χαμογελάνε ήταν το κίνητρό του για το The Cranky. Cranky σημαίνει παράξενο και ιδιόρρυθμο και αναφέρεται στα κοκτέιλ με τα οποία πειραματίζεται ο Κωνσταντίνος. Οι τρεις συνταγές που αξίζει να δοκιμάσει κανείς, είτε αράζοντας για κουβέντες στο πεζόδρομο κάποιο ζεστό βράδυ, είτε εντός μπροστά από τη μεγάλη ξύλινη μπάρα με την καμάρα (πάλι νησί) για να κουνηθεί στα μπιτ από: τα dj set της Rista Κωνσταντίντας, της Μαρίνας από τους Στοίχιμα που παίζει χιπ χοπ ή στις πιο άγριες μελωδίες του Αντώνη Ξενάκη, είναι: το Waikiki (τρία ρούμια, passion fruit, αμύγδαλο, bitters), το Bubble Trouble (gin, apple liquer, Chupa Chups - ναι! Τα γλειφιτζούρια και ζελεδάκια!) και το μελάτο Honey Blitz (whiskey liquer, μέλι, aperol, λεμόνι και τζίντζερ). Το bartending για το Cranky είναι παιχνιδιάρικο όπως και η ιδιοσυγκρασία του και το καλύτερο είναι πως εδώ θα διασκεδάσεις πραγματικά οικονομικά. Τα παιδιά προσφέρουν κοκτεϊλάκια και για τον δρόμο, όποτε εύκολα μας φαντάζομαστε να κάνουμε μια πρώτη στάση στη Λόντου πριν τις βραδυνές μας περιηγήσεις στην πόλη και ακόμα πιο εύκολα; Να παραμείνουμε εδώ!
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Αν είσαι πρωινός περιπλανώμενος στο κέντρο και τα Εξάρχεια, το Cranky ανοίγει από νωρίς με καλό καφέ που μπορείς να πιεις ήσυχα στους πάγκους έξω στον πεζόδρομο. Το χαρμάνι του εσπρέσο προέρχεται από λόκαλ micro roastings, τα κριτσίνια και οι μπάρες που μπορείς να τσιμπήσεις μαζί είναι από το Εργαστήρι Γεύσεων στη γειτονιά και έχει και γλυκές επιλογές από το Κόκκιον. Όταν χαλαρώνει η γειτονιά από τις συναντήσεις στα γύρω στέκια μεταφέρεται ήδη στο μικρό μπαρ της Λόντου.
Δείτε ακόμη
Θα επιστρέψουμε για κοκτέιλ στο χέρι, θα περάσουμε σίγουρα ξανά για καφεδάκι και τα νέα μας. Αν θέλεις να πιάσεις τον φρέσκο αέρα της γειτονιάς, τα μικρά καταστήματα με χαρακτήρα και λόκαλ προσανατολισμό, μακριά από φανφάρες, το The Cranky θα σε βάλει στο κλίμα. Άλλωστε όσο και αν μας αρέσει να είμαστε παιδιά της πόλης, στην καρδιά μας αναζητούμε πάντα ένα νησιώτικο καντούνι.
Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια δημοσίευσης & φωτογραφίες: Γιώργος Φιοράκης - advart
