Πριν απο μερικές μέρες, άρχισα να φωτογραφίζω μερικές απο τις ταμπέλες των Εξαρχείων. Αυτές που σου λένε που βρίσκεσαι και προς τα που πρέπει να πας για να φτάσεις στον προορισμό σου. Ξεκίνησα λοιπόν να φωτογραφίζω, οχι γιατί έχασα το δρόμο μου, ούτε για να δω που βρίσκομαι. Πρακτικά, δεν ήθελα να πάω πουθενά..απλά κάπως με τράβηξαν.
Είναι η ποικιλομορφία της γειτονιάς; το περιβάλλον που τις περικλείει; ο συγκεκριμένος τοίχος που είναι καρφωμένες; Μάλλον δεν υπάρχει ενας συγκεκριμένος λόγος...αλλά όλα τα παραπάνω μαζί.
Αυτό που κατάλαβα πάντως απο τη βόλτα μου, περνώντας απο την Τζαβέλλα - Μεσολογγίου του Αλέξη, τη Βουλγαροκτόνου του Decadence και τη Στουρνάρη του Πολυτεχνείου...είναι οτι με βοήθησαν να ανακαλύψω την ιδιαίτερη κουλτούρα της γειτονιάς.
Στον τοίχο του θρυλικού club Decadence
15χρονος νεκρός απο σφαίρα αστυνομικού. Στην μνήμη του Αλέξη..
Η διαπίστωση της βόλτας..
Μη βάζετε ταμπέλες σε κανέναν - αφήστε τις για τους τοίχους.