Εικόνα
κείμενο/φωτογραφίες: George Fiorakis
Στεκόμενοι στην ταράτσα του VOX ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Τι να πρωτοσκεφτείς και τι να σημειώσεις για ένα τέτοιο αφιέρωμα. Βρίσκεσαι σε μια εξαρχειώτικη ταράτσα με μεγάλη ιστορία, βλέποντας στη μια γωνία, την ανήσυχη και πανέμορφη πεζοδρομένη Θεμιστοκλέους, με το Θέατρο Εξαρχείων και στην άλλη την Μπλε Πολυκατοικία. Στην μέση το VOX με θέα πλατεία Εξαρχείων.
80 χρόνια, κοντά στα αστέρια. Ο κινηματογράφος VOX είναι ένας από τους παλαιότερους κινηματογράφους της Αθήνας και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1938. Ήταν όμως όντως η πρώτη φορά; Το περιοδικό «Κινηματογραφικός Αστήρ» το 1934, αναφέρει ότι ένας κινηματογράφος στα Εξάρχεια μετονομάστηκε από «Ατλαντίς» σε «Μον Σινέ» και μετέπειτα σύμφωνα με μαρτυρία σε VOX. Αν και σε δημοσίευση του ίδιου περιοδικού το 1936 το Μον Σινέ δεν υπάρχει. Μετέπειτα και σίγουρα πλέον, το VOX δεν έκλεισε ούτε κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.
Εικόνα
Εικόνα
Ο Θόδωρος Ρίγγας, αφού πρώτα έχτισε το 1969 τη Ριβιέρα, πήρε στην κατοχή του το VOX το 1971. Ένας άνθρωπος που δούλευε από μικρός και αφιέρωσε την ζωή του στον κινηματογράφο. Η ζωή του, όπως και η κόρη του Πέγκυ Ρίγγα έχει πει, ήταν ακριβώς όπως η ιστορία του «Σινεμά ο Παράδεισος», ταινία την οποία κατάφερε ο ίδιος να κάνει γνωστή με την επιμονή του και τη λογική του.* Ξεκίνησε σαν το παιδί με τα αναψυκτικά στους διαδρόμους με τα καρεκλάκια και συνέχισε ρίχνοντας του τίτλους σε ταινίες. (Όπως έχουμε αναφέρει και στο αφιέρωμα του κινηματογράφου Ααβόρα, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ενσωματωμένοι υπότιτλοι, οπότε κάποιος έπρεπε να χειρίζεται την τιτλέζα!) Ο Θόδωρος Ρίγγας αγάπησε τον κόσμο του κινηματογράφου συνέχισε να μαθαίνει, να ασχολείται σαν βοηθός μηχανικού ως που απέκτησε και ο ίδιος το δίπλωμα, έχοντας πρώτα δουλέψει στις πρώτες κινηματογραφικές αίθουσες.
//Διαβάστε ακόμη: Βρείτε όλες τις προβολές του ΒΟΞ, εδώ
Για την ιστορία #1: Οι τουαλέτες του VOX ήταν ένα σημείο συνάντησης αντιστασιακών και ανταλλαγής εγγράφων, κατά της κατοχή
Ο Θόδωρος Ρίγγας, πρωτεργάτης του ελληνικού σινεμά, κατάφερε και έγινε ένας θρυλικός αιθουσάρχης κινηματογράφων που στόχο είχε την ποιοτική αναβάθμιση των προβολών στην Αθήνα και την εγκαθίδρυση της έβδομης τέχνης, της ανάγκης για καλό σινεμά, στην καθημερινότητά μας. Ήταν η δουλειά του, η αγάπη του και η διακοπές του. Χρησιμοποιώντας ότι δυνατότητες είχε στήριζε και πίστευε ταινίες που θεωρούσε ότι το αθηναϊκό κοινό άξιζε να τις δει. Οι επισκέπτες γνώρισαν την εκλεκτική διαλογή του VOX και υπήρχαν φορές που οι ουρές στο VOX, τη δεκαετία του 70, ήταν μεγάλες, με εκατοντάδες αριθμό εισιτηρίων καθημερινά. Εκτός από την επικοινωνία με το κοινό αξιόλογων ταινιών, επικοινωνούσε και τις επιθυμίες του κοινού, των Αθηναίων, καταφέρνοντας ανάμεσα σε πολλά άλλα, σε συνεργασία με τη Μελίνα Μερκούρη και πλέον ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Επαγγελματιών Θερινών Κινηματογράφων, την απόφαση κήρυξης σαν διατηρητέων 47 θερινών σινεμά στην Αθήνα, το 1997, συμβάλλοντας κατά πολύ στα ωραία που έχουν παραμείνει στην Αθήνα του σήμερα. Ένας από αυτούς τους κινηματογράφους, το VOX.
Εικόνα
Εικόνα
Αριστερά: Σκηνή από την ταινία "Πες τα Βρωμόστομε" του 1983 (το VOX στο βάθος) / Δεξιά: φωτογραφία με την Μπλε Πολυκατοικία, πριν ακόμη χτιστεί το VOX
Για την ιστορία #2: Την εποχή που δεν υπήρχε η τηλεόραση, παρά μόνο η μεγάλη οθόνη, τα διαμερίσματα της Μπλε Πολυκατοικίας που είχαν οπτική πρόσβαση στο σινεμά, είχαν μεγαλύτερο ενοίκιο!
Ο Θόδωρος Ρίγγας έφυγε το 2013. Η κόρη του Πέγκυ Ρίγγα συνεχίζει να είναι στα Εξάρχεια, από μικρό κορίτσι που τριγυρνούσε από την πλατεία Εξαρχείων στη Ριβιέρα, σήμερα, αρχαιολόγος στο επάγγελμα, μπορεί να μην έχει τον μπαμπά της στην αίθουσα προβολής, αλλά καταφέρνει να κάνει τα καρεκλάκια του «Η ζωή είναι σινεμά μωρό μου» να γεμίζουν ακόμη και να συγκεντρώνουν κόσμο για να παρακολουθήσει, μαζί, μια ταινία κοντά στα αστέρια. Όπως το σλόγκαν που χρησιμοποιούσε το VOX από παλιά. Και κυρίως οι κινηματογράφοι των Εξαρχείων να είναι σήμερα σύμβολα μεγάλης σημασίας για την Αθήνα του σήμερα και συνεχίζουν να παράγουν πολιτισμό και τέχνη συγκεντρώνοντας επίσης καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Η Πέγκυ Ρίγγα είναι ένας άνθρωπος που δεν κρύβεται αλλά δεν της αρέσει και να φαίνεται. Σαν να έχει στοιχεία από τα σινεμά της, λίγο το μυστήριο του ΒΟΞ και πολύ από την ανθισμένη Αυλή της Ριβιέρας, πίσω από την κόκκινη κουρτίνα. Μια «αμετανόητη αρχαιολόγος και νεόκοπη επιχειρηματίας» που συντηρεί και αναβαθμίζει συνεχώς τους κινηματογράφους που την μεγάλωσαν, μας μεγάλωσαν. Κρατώντας την ποιότητα, τις προβολές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά υψηλά αλλά παράλληλα και διατηρώντας την οικειότητα και τη ζεστασιά του κινηματογράφου της γειτονιάς. Δεν είναι λίγες οι φορές που στο VOX ή στη Ριβιέρα θα βρεις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, δρώμενα και προβολές παλαιών ταινιών και θα συναντήσεις την Πέγκυ στην είσοδο να υποδέχεται τον κόσμο. Και μη γελιόμαστε τώρα, μιλάμε το VOX και η Ριβιέρα καταφέρνουν και γεμίζουν, με σινεφιλ κοινό που αγαπά τον κινηματογράφο, σε μια εποχή δύσκολη, ειδικά για το κέντρο της Αθήνας.
Εικόνα
«Ο δροσερώτερος και ησυχώτερος κινηματογράφος των Αθηνών» / Τι να κάνουμε κάποιοι είμαστε ήσυχοι όταν είμαστε ανήσυχοι!
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Για την ιστορία #3: Το ’82 ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων ζήτησε την κατεδάφιση του VOX για την επέκταση του 5ου Λυκείου. Μετά από συλλογή 3000+ υπογραφών των κατοίκων που προτίμησαν τον «θόρυβο» του σινεμά αυτό απετράπει! Ο ίδιος ο Θόδωρος Ρήγας είχε πει «δεν κλείνεις ένα σχολείο, για να ανοίξεις ένα άλλο!»
Ένας ιστορικός κινηματογράφος, μια ρετρό ταράτσα πλήρως εναρμονισμένη στην πόλη, με μεγάλη ιστορία. Με γκραφίτι πάνω βαμμένο, ένα δωματιάκι που γράφει το «Η ζωή είναι σινεμά, μωρό μου». Είναι ο θάλαμος προβολής που μας ετοιμάζει καθημερινά επιλεγμένες ταινίες, δίνοντας έμφαση στις κλασικές-σινεφίλ ταινίες, έχοντας παράλληλα δίπλα στην ολοκαίνουργια ψηφιακή μηχανή προβολής, μια μηχανή που δουλεύει με φιλμ, για κάθε ανάγκη που θα προκύψει. Πάντα στη λογική, που από το ξεκίνημα κυριαρχεί, “Μεγάλα Έργα, Μικρό Εισιτήριο».
Τα μπλε-κίτρινα καρεκλάκια, σαν τη συνέχεια της Μπλε Πολυκατοικίας, και το ηλιοβασίλεμα να πέφτει στην οθόνη του VOX, και να προλογίζει το ξεκίνημα της ταινίας. Ένα γνωστό αλλά καλά κρυμμένο μοναδικό σημείο της πόλης.
Ένας κινηματογράφος που βρίσκεται στο πιο ανήσυχο και ζωντανό σημείο της Αθήνας και σου προσφέρει τον αθηναϊκό αέρα. Ξαφνικά όμως! Στον αέρα και μυρωδιά φρεσκοψημένης πίτσας. Ναι το κυλικείο, εκτός από κρύες μπύρες, διάφορα καλούδια και ποτά προσφέρει και ζεστά κομμάτια πίτσας. Άρχισε λοιπόν να σουρουπώνει, να ακούγεται μουσική χαλαρή και ο κόσμος να καταφθάνει. Τσιμπήσαμε ένα κομμάτι πίτσα, μια μπύρα, βάλαμε την μηχανή στην τσάντα και απολαύσαμε τη.. δική μας ταινία.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
//
Διαβάστε ακόμη:
- Αγαπημένα στέκια: Μια βόλτα για φαγητό και ξενύχτι στα Εξάρχεια
- O ιστορικός κινηματογράφος Ααβόρα της Νεάπολης
κείμενο/φωτογραφίες: George Fiorakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
