Βόλτα και κουβέντα με τον μουσικό Σταύρο Άλλο για το πρώτο του βινύλιο και το επερχόμενο λάιβ

inExarchia #BandTrack: Σταύρος Άλλος
συνέντευξη/φωτογραφίες: Nancy Angelopoulou

Τα 7 τραγούδια-ραβασάκια, που κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο στο δίσκο Για την Νόρα, ηχογραφήθηκαν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2020, χωρίς τη χρήση ψηφιακών μέσων και υπολογιστή, αλλά με τη βοήθεια αναλογικών μηχανημάτων και με ενορχηστρωτή τον Σέργιο Βούδρη, στο κτίριο της Δισκέξ στην Νέα Χαλκηδόνα. Ο Σταύρος ξεκίνησε παίζοντας μπάσο με τους ΜΟΑΝ το 2015, όπου ανακάλυψε τη φωνή του και έκτοτε, συμμετείχε στους Post Lovers, και πιο πρόσφατα με τον Coti K. στο πρότζεκτ "A Man from Managra". 

Στο Πρώην Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, στην Αθήνα τον Μάιο, o Σταύρος Άλλος και η Rudu Records γιορτάζουν την κυκλοφορία του δίσκου «Για Τη Νόρα» με μια συναυλιακή βραδιά ζωντανής full-band παρουσίασής του. Ο Σταύρος Άλλος, λίγες μέρες πριν την εμφάνισή του στο ΠΛΥΦΑ, κάνει μεσημεριανή βόλτα στα Εξάρχεια και μιλά με τη Νάνσυ Αγγελοπούλου για τα τραγούδια, τις Τέχνες και την πόλη. 

Εικόνα

INTERVIEW 

Ν.Α.: Ποια είναι η ιστορία πίσω από τα πρώτα σου ελληνόφωνα κομμάτια;

Σταύρος: Έγραφα τα τελευταία χρόνια τραγούδια στα αγγλικά και το διάστημα που ξεκίνησα αυτό το δίσκο, αρχικά για πλάκα, άρχισα να γράφω ένα κομμάτι στα ελληνικά και ενθουσιάστηκα πολύ. Ήταν τόσο άμεση η επικοινωνία που μετά δε μπορούσα να σταματήσω. Έγραψα τα κομμάτια αλυσιδωτά, το τελευταίο κομμάτι που έγραψα ήταν “Το πάτωμα”, που είναι και το πρώτο κομμάτι του δίσκου και το οποίο ολοκλήρωσε αυτή την ιστορία “για τη Νόρα”.

Όταν γράφτηκαν το τραγούδια, ζούσα στη Ζωοδόχου Πηγής, εδώ στα Εξάρχεια και δούλευα εξαντλητικό ωράριο, οπότε στο ενδιάμεσο κουρασμένος στο σπίτι, είχα την ανάγκη να εκφραστώ. Γράφτηκαν με μια κιθάρα, σχεδόν ταυτόχρονα μουσική και στίχοι, ήταν όλα αυτονόητα κάπως για μένα. Δεν υπήρχε αρχικά πλάνο να τα ηχογραφήσω, ήταν απλά τραγούδια-ραβασάκια. Μια μέρα μιλώντας με τον Σέργιο, με τον οποίο είμαστε χρόνια φίλοι και συνεργάτες, συζητήσαμε αν είχε νόημα να γίνουν κάτι παραπάνω και επειδή του άρεσαν, ενδιαφέρθηκε να κάνει τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή του δίσκου.

Εικόνα

Ν.Α.: Έγραψες τα τραγούδια στα Εξάρχεια. Ποια είναι η γνώμη σου για το κέντρο; Τι αγαπάς και τι μισείς στην Αθήνα;

Σταύρος: Πιστεύω ότι η Αθήνα είναι μια πολύ ωραία πόλη αν είσαι τουρίστας. Προσωπικά, δε μου αρέσει να δουλεύω στο κέντρο. Δεν είναι καθόλου υγιές να ζεις αυτόν τον πανικό, καθημερινά. Σαν τουρίστας, εγώ απολαμβάνω πάρα πολύ την Θεσσαλονίκη και μου δίνει την εντύπωση πως είναι μια πιο ήρεμη πόλη για να ζεις. Η Αθήνα για τους επισκέπτες, συνδυάζει τη νυχτερινή ζωή, τη “βρωμιά”, αλλά και τα όμορφα μέρη, πολλές αντιθέσεις.

Αγαπημένες μου βόλτες στα Εξάρχεια είναι στην Καλλιδρομίου στο Λεμονάκι, στη λαϊκή, στο Λυκαβηττό και σε διάφορα καφέ και μπαράκια, αλλά μου αρέσει πολύ και η βόλτα στη Φωκίωνος. 

Αγαπώ επίσης, τα σινεμά του κέντρου και ειδικά τα θερινά, που το καθένα έχει τη δική του προσωπικότητα, σε προσκαλούν και όχι απαραίτητα γιατί παίζουν μία καινούργια ταινία. Τελευταία, ανακαλύπτω και τις θεατρικές σκηνές της πόλης, για παράδειγμα μου άρεσε πρόσφατα, η παράσταση το “Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα” του Ευγένιου Ο' Νηλ, σε σκηνοθεσία Δ. Καραντζά.

Ν.Α.: Αυτό το άλμπουμ σου έδωσε έναυσμα και θα περιμένουμε περισσότερη μουσική άμεσα; 

Σταύρος: Επειδή μεσολάβησε μεγάλο διάστημα από την περίοδο που γράφτηκαν τα κομμάτια μέχρι τότε που βγήκε ο δίσκος, βρέθηκα σε limbo-παύση και τώρα που κυκλοφόρησαν πλέον, έχω κάθε μέρα και μια ιδέα στο μυαλό μου. Έγραψα μουσική για το ποιητικό podcast “Αλκυόνη”, το οποίο συμμετείχε στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και μιλούσε για ένα παλιό ιστιοφόρο που πήρε φωτιά κοντά στο λιμάνι της Κέρκυρας λίγο πριν γίνει 100 χρονών. Αυτή την περίοδο, γράφω μουσική για μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο “Λησμοσύνη”· ένα τραγούδι και κάποια κομμάτια ορχηστρικά.

Εικόνα

Ν.Α.: Χαρακτηρίζεις το άλμπουμ “πείραμα απλότητας”. Ποια ήταν η διαδικασία; 

Σταύρος: Είχε τη λογική του να μην αναλωθούμε σε όλες τις επιλογές που σου δίνει σήμερα η τεχνολογία, να περιορίσουμε τους εαυτούς μας γράφοντας τα και να εκμεταλλευτούμε συνάμα και την ποιότητα που προσφέρει, αλλά πιο πολύ να θέσουμε περιορισμούς για να έχουμε πιο πολύ ειλικρινές αποτέλεσμα.

Κατά βάση χρησιμοποιήσαμε ηλεκτρικές και κλασικές κιθάρες, τύμπανα, μπάσο, πιάνο, διάφορα συνθεσάιζερ, clavinet. Είχαμε οκτώ κανάλια και πολλές φορές υπήρχαν δύο όργανα στο ίδιο κανάλι και έπρεπε να τα γράψουμε όσο πιο σωστά γίνεται για να μπορέσει μετά να μιξαριστεί και να δώσει το αποτέλεσμα που είχαμε στο μυαλό μας. 

Ν.Α.: Το άλμπουμ πλαισιώνεται εικαστικά από δύο βίντεο μέχρι στιγμής και το χαρακτικό στο εξώφυλλο. Θεωρείς ότι συμπληρώνουν αισθητικά τη μουσική σου;

Σταύρος: Για το artwork του άλμπουμ έψαχνα πάση θυσία κάποιο χαρακτικό επειδή στο σπίτι μου μεγαλώνοντας είχαμε διάφορα έργα του Τάσσου και αυτή η αισθητική, αυτή η απλότητα μου ταίριαζε πολύ γι’ αυτό το δίσκο. Ένας φίλος μου σύστησε τη Zanka, η οποία αφού άκουσε το δίσκο και συζητήσαμε ότι θέλω να έχει ερωτικό θέμα, δημιούργησε το εξώφυλλο.

Το βίντεο της Ακρόπολης είναι από πλάνα αρχείου που έχει μαζέψει ένας καθηγητής της Καλών Τεχνών που έχει ένα πρότζεκτ όπου μπορείς να του στείλεις τις αναμνήσεις σου και τις κατηγοριοποιεί με λέξεις-κλειδιά. Από το υλικό που έχει συλλέξει, μου διέθεσε ένα βίντεο λοιπόν διάρκειας 30’ ενός ανθρώπου που περίπου στα 80’s ταξίδεψε στην Αθήνα και ο οποίος τράβηξε πλάνα με αναλογική Super 8 κάμερα. Πήρα αυτό το υλικό και έκανα μοντάζ επιλέγοντας τα πλάνα που μπορείτε να δείτε στο κλιπ.

Το κλιπ για Το πάτωμα, είναι diy και γυρίστηκε στο πάτωμα του στούντιο με τον Σέργιο, με μια κάμερα και ένα φως, σε τρεις ώρες. Η Αναστασία Δαφερέρα (Dafy), που έχει κάνει και τη γραφιστική επιμέλεια του δίσκου, τράβηξε τα πλάνα και η  Φαίδρα Χατζοπούλου έκανε την παραγωγή και τα σκηνικά. Θα ακολουθήσουν κι άλλα βίντεο για κομμάτια του δίσκου, αλλά όχι άμεσα.

Ν.Α.: Μίλησε μας για τις πρώτες εμφανίσεις με το σόλο πρότζεκτ σου... 

Σταύρος: Ο δίσκος έχει παιχτεί ζωντανά στην Αμοργό, στο Rudu bar - της Rudu records απ’ όπου κυκλοφορούν και τα βινύλιά μου-, στο Πλαγκτόν, που έχουν ανοίξει οι Usurum. Την Παρασκευή στο ΠΛΥΦΑ, θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε όλοκληρο των δίσκο και οι τρεις, δηλαδή μαζί με τον Σέργιο (Βούδρη) και τον Κώστα (Στεργίου). Ο Logout (Άλεξ), που έχει κι αυτός κυκλοφορίες σε ελληνικά και αγγλικά, θα παίξει πριν από μένα ενώ θα έχω και μία καλεσμένη-έκπληξη. Εκτός Αθηνών, στη συνέχεια θα παρουσιάσω τον δίσκο στο Μαύρο Πρόβατο στη Χίο, στο φεστιβάλ Fiesta Voio, στις όχθες του Αλιάκμονα.

Εικόνα

To fb κάλεσμα στο λάιβ και το λινκ προπώλησης.