Εικόνα
συντάκτης: Ιωάννα Παπαθεοδώρου (Γιολάντα)
Ορκίστηκα στους δρόμους και όχι σε πατρίδες
με βάρος μας στους ώμους και ράπ μες στις πλατείες...
(Απόλυτος από Productive στο Ακόμα Ζωντανοί)
Μπάτσοι στα Εξάρχεια κάνουν πασαρέλα
ενώ παιδάκια κούνια μπέλλα
(Yolanda στο Στου κούκου τη φωλιά)
Κι ενώ πάνω απτα pick up πετάν τα χημικά
μας τα κλασαν οι τσολιάδες με τα mics ανοιχτά
Μέσα στο κέντρο του Στρέφη το κάνω μόνος με κέφι
και συνοδεύω τη φωνή μου στο πιο αυτόνομο γλέντι
(Βλάσσης στο Λαμβάνεις)
Η πρώτη εντύπωση
Ήταν πρωί Αυγούστου ή Σεπτεμβρίου , είχα περάσει Αθήνα και όπως έγραφα στο ημερολόγιό μου στην τρίτη λυκείου θα έμενα Εξάρχεια, αυτό που ήθελα. Έτσι λοιπόν ήμουν με γονείς και πήγαμε να δούμε το καινούριο σπίτι το οποίο βρισκόταν στην Σπύρου Τρικούπη , πάνω από τον 24ωρο φούρνο Τα Στάχυα , για όσους γνωρίζουν, λίγα δευτερόλεπτα δηλαδή από την πλατεία. Πήγαμε μια βόλτα να δούμε τη γύρω περιοχή και κατεβαίνοντας στην πλατεία είδαμε μια γυναίκα να πλένει με το λάστιχο, απλά κι ωραία και καθημερινά , για όσους ισχυρίζονται ότι είναι άβατο και κέντρο τρομοκρατών. Καλημεριστήκαμε και είπα στους δικούς μου πως εδώ θα ήταν η αυλή μου αφού το σπίτι δεν είχε , και έτσι και έγινε... Τους είπα ότι θα έβαζα και μια αιώρα σε κάποιο από τα δέντρα της πλατείας για να τη βγάζω εκεί!
Η πρώτη έξοδος
Το πρώτο βράδυ που έμεινα μόνη μου κάλεσα τη φίλη μου την Άρτεμη να το γιορτάσουμε και να πιούμε και όπως μου έλεγε αργότερα ήταν η πρώτη φορά που δε με μάζευε εκείνη μετά και την μάζευα εγώ... Ξεκινήσαμε από το σπίτι με τσιπουράκι από το Μπυράδικο, επίσης για τους γνωρίζοντες : σκέτη βενζίνη
χαχα!! Ακούγαμε Θανάση Παπακωνσταντίνου και ιδιαίτερα το τραγούδι που πήραν οι Κύκνειο Άσμα και έφτιαξαν το Κοίτα τον ήλιο.
Συνεχίσαμε στην πλατεία όπου υπήρχαν άλλα παιδιά με κιθάρες, στο τέλος μείναμε μόνες μας διότι είχε φτάσει 7 το πρωί και τραγουδάγαμε κάτω από το άγαλμα καθήμενες στα μάρμαρά του.
(Το άγαλμα αυτό είναι 3 έρωτες , τρία μικρά παιδάκια με στεφάνια στα μαλλιά που κρατούν ένα κοχύλι, ένα αγγείο και ένα έγχορδο μουσικό όργανο , τι άλλο απ αυτό που μας επιφύλασσε και εμάς ανά τα χρόνια αυτή η πλατεία μουσική και έρωτες !!!) Στο τέλος της έβγαζα τα παπούτσια για να πέσει στο κρεβάτι μου , κάτι που μου είπε ότι δεν περίμενε ποτέ από εμένα αφού εγώ στην παρέα ήμουν συνήθως η πιο μεθυσμένη.
Η πρώτη επαφή με το χιπχόπ
Για να μην μακρηγορούμε με τις εξόδους μου στην πλατεία γιατί ήταν πολλές από τότε ας πάμε στο Χιπχόπ . Από την προηγούμενη χρονιά που ήμουν στο Βόλο και ταξίδευα και στη Θεσσαλονίκη στις
φίλες μου Χαρά και Πετρούλα, άρχισα να γνωρίζω την χιπχοπ σκηνή. Πρώτα από ένα live στα πανεπιστήμια του Βόλου στην αρχιτεκτονική νομίζω κι έπειτα απ αυτό βάζαμε και σπίτι των κοριτσιών στη Σαλόνικα όταν αράζαμε στο σαλόνι τους. Ακούσαμε Bong da city, Μόνιμο Κάτοικο, Παράξενο, Κακοτέχνη, Ψυχοδράμα κλπ
Είχα και πιο μικρή στην έκτη δημοτικού πάρει ένα cd από Ημισκούμπρια αλλά τότε τι να καταλάβω...
“Προχθές μες στην πορεία περνούσες γελαστός”
Όταν ήμουν λοιπόν στην Αθήνα κάποιο βράδυ μου έφερε η Χαρά στο σπίτι να τον γνωρίσω τον Μόνιμο Κάτοικο, δηλαδή το Νίκο που έμελλε μετέπειτα να γίνουμε κολλητοί. Καθίσαμε λίγο εκεί και μιλάγαμε . Μου είπε πως επειδή είχα έρθει πρόσφατα στην Αθήνα θα με βοηθούσε ξεναγώντας με.
Η ξενάγηση ξεκίνησε λοιπόν ... Εκείνος έμενε Γκύζη κοντά στα Παναθήναια , οπότε η περιήγηση άρχισε από την Αλεξάνδρας. Είδαμε το συντριβανάκι – τρόπος του λέγειν- κοντά στην Πατησίων, τα σύνορα ουσιαστικά των Εξαρχείων και μου έδειξε επίσης που ήταν η ΓΣΕΕ, όπου πήγαιναν και οι πορείες. Ξεκινήσαμε ακόμη να πηγαίνουμε μαζί στις πορείες , πήγαινα και από το Βόλο και τώρα θα συναντούσα τα “επεισόδια ̈ της πρωτεύουσας. Βρισκόμασταν σε κάποιο σημείο συνάντησης και κατεβαίναμε μαζί συνήθως Προπύλαια όπου και μαζευόταν ο αντιεξουσιαστικός χώρος. Στις πορείες γνώρισα το Βλάσση από Productive, που ήταν μάχιμος στην πρώτη γραμμή, τον Mc Yinka, τον Άψινθο κ.α . Όλοι εφοδιασμένοι με τις μάσκες και τα μαντήλια μας. Ήμασταν μια ομάδα, αυτό σήμαινε η μουσική στο δρόμο και οι φασίστες στις τρύπες τους, ή οι μουσικοί στο δρόμο καλύτερα. Αυτούς άρχισα να ακούω και με περισσότερο ζήλο αυτή τη φορά αφού έβλεπα ότι αυτά που έλεγαν τα στήριζαν και με τις πράξεις τους...
Το studio στην Στουρνάρη
Κάποια στιγμή και ενώ είχα αρχίσει να μένω στο σπίτι με τη Ματίνα πήγαμε στο καινούριο στούντιο ηχογράφησης που άνοιξε λίγο πιο κάτω από την πλατεία, ο Βλάσης, ο Ζήσης ,ο Ibo , το ENI-D
productions. Πήγαμε με τη Ματίνα και το Νίκο , να ηχογραφήσει ο Νίκος ένα κομμάτι με το Βλάση, έτσι για την πλάκα τους, περισσότερο σαν άραγμα. Φάγαμε πίτσα, γελάσαμε, βγάλαμε βίντεο και εγκαινιάσαμε το στούντιο που αργότερα πολλοί καλλιτέχνες θα το εμπιστεύονταν για τις δουλειές τους.
Τα live
Φυσικά από την όλη φάση δεν έλειπαν οι συναυλίες. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό στα Εξάρχεια, αυτός ο παλμός που συντάρασσε τα νερά, που όλο και πιο συχνά κάποια αυτοοργανωμένη συναυλία θα
λάμβανε χώρο στα γύρω στενά ή πάνω στο Στρέφη. Εκεί υπήρχαν μπύρες , φτηνές, και τα έσοδα πήγαιναν είτε σε πολιτικούς κρατούμενους , είτε για την οικονομική ενίσχυση κάποιου με θέμα υγείας , είτε για τα δικαστικά έξοδα κάποιου συντρόφου. Όλα λοιπόν για κάποιο λόγο γίνονταν . Αλλά συνάμα το διασκεδάζαμε κιόλας.
Είχα πάει σε λάιβ σε κάποιο ανοιχτό πάρκινγκ , ή στην Ασσοεε ή στη Νομική , παντού εκεί τριγύρω. Και φυσικά στις συναυλίες μπορούσαν να σκάσουν και μπάτσοι με τα χημικά τους για να τις διαλύσουν,
είχαμε και τέτοια.
Και έρχονται κι άλλοι να προστεθούν...
Κάποια φορά που καθόμασταν σπίτι με τη Ματίνα, έστειλα στα social media στον Μορφέα από Ιντιφάντα και έτσι γνωρίσαμε και αυτή τη πλευρά του χιπχόπ. Ήρθε στο σπίτι και μας έφερε το cd τους , το Mohito και επανάσταση. Το έβαλα να το ακούσω, μου άρεσε πολύ. Από το Μορφέα γνώρισα αργότερα και το Narrow , ήρθε κι αυτός και αράξαμε σπίτι και έπειτα σε ένα λάιβ στο Βύρωνα κάπου και το Βέβηλο. Ήταν κι αυτοί πολύ καλά παιδιά όλα τους, μπορεί να πίναμε λίγο παραπάνω με το Μορφέα ή αλλιώς Μήτσο αλλά φάσεις είναι αυτές πρέπει να τις περνάμε, ας πούμε τώρα το χω κόψει.
Ένας άλλος Μήτσος της χιπχοπ σκηνής που γνώρισα μια μέρα στην πλατεία ήταν ο Τσέκος. Και αυτός πολύ καλό παιδί με ιδιαίτερο στίχο που από όταν τον γνώρισα και άκουσα τα τραγούδια του , κόλλησα.
Παίξαμε κιθάρα στην πλατεία , τραγουδήσαμε και μετά πήγαμε και βόλτα στη θάλασσα με τα μηχανάκια, να βγούμε και λίγο από το μικρό γαλατικό χωριό μας!
Clip
Κάνοντας παρέα με το Μόνιμο Κάτοικο , πήγαμε στη Θήβα, την πόλη καταγωγής του για να γυρίσουμε ένα βίντεοκλίπ του για το τραγούδι Το Πρώτο Τρένο. Εκεί ήταν και ο Παράξενος. Στο κλίπ συμμετείχαν μικρά παιδιά από το σχολείο σαν χορωδία. Όλα ήταν υπέροχα και μαγικά: το παλιό σκουριασμένο πλέον τρένο που θα υπήρχε στα πλάνα, τα μικρούλια που θα έπιαναν άλλα πλάνα, εγώ λίγο ακουσμένη από τα τσίπουρα , κι ο Νίκος να μου φωνάζει αλλά στο τέλος τα βρήκαμε με μια αγκαλιά...
Ένα άλλο κλιπ που πήγαμε να γυρίσουμε αλλά τελικά δεν το έβαλαν στο τελικό ήταν στο τραγούδιHiphopolis κώδικας 4 του Βέβηλου με το Μορφέα . Εγώ θα ήμουν στο crew του Μορφέα και όταν ράπαρε απλά ήμασταν πίσω του και τον σιγοντάραμε. Και οι δύο εμπειρίες ήταν εκπληκτικές!
Πλατεία ξανά!
Στην πλατεία υπήρχαν και οι κλασσικές φιγούρες που συναντάς και σου μένουν στο μυαλό όπως ο Βλαντιμίρ , μεγάλος σχετικά άνθρωπος που κυκλοφορούσε με ένα καμπόικο καπέλο και μιλούσε λιγάκι ακαταλαβίστικα, δεν ξέρω αν κανείς καταλάβαινε τι έλεγε , μια φορά κάτι μου έλεγε για μία κάλτσα... Ήταν οι λίγο “τρελούληδες”, οι άστεγοι, οι φτωχοδιάβολοι με άλλα λόγια που όμως τα βράδια του χειμώνα με τις φωτιές να μας ζεσταίνουν ήμασταν όλοι μια παρέα. Γιατί ναι ανάβαμε και φωτιές στη μέση του χειμώνα για να ζεσταινόμαστε , συνήθως στη μέση της πλατείας, και το τσίπουρο να ρέει... Από όργανα εκτός από κιθάρες είχαμε και αυτά τα πνευστά , τα μακριά που τα φυσάς και βγάζουν έναν περίεργο ήχο, και το γυρνάγαμε τότε από στόμα σε στόμα να φυσήξουμε όλοι.
Άλλοι χώροι...
Δίπλα από την πλατεία υπήρχε το Βόξ , η κατάληψη, που πηγαίναμε για καφέ ή για μπύρα ή για λάιβ ή για προβολές. Μάζευε και εκεί κόσμο , έβλεπα και Σπαρτιάτες όπως ο Μίλτος ή ο Γιωργάκης που έκαναν βάρδιες στο μπαρ του Βοξ. Επίσης λάιβ γίνονταν και στον προαύλιο χώρο αλλά και μέσα στο Πολυτεχνείο στη Στουρνάρη.
Killah P
Τον Παύλο τον γνώρισα ένα βράδυ του Φλεβάρη μες στο καταχείμωνο που πήγαμε σε μία συναυλία που οργάνωνε έξω από τα Εξάρχεια. Εκεί ήταν πολλοί χιπχόπερς μαζεμένοι αφού είχε μεγάλο line up. Κάτσαμε στα παρασκήνια και ακούγαμε ρεμπέτικα αφού και το χιπχοπ είναι το νέο ρεμπέτικο με το κυνηγητό από τις αρχές, τις παράνομες ουσίες και γενικά η καινούρια μουσική που έρχεται από τα κάτω και απευθύνεται στο λαό. Χαμογελαστός, υπεύθυνος γι αυτό που είχε αναλάβει να πραγματοποιήσει και προσηλωμένος στη
δουλεία του. Ένα πρωί του Σεπτέμβρη και ενώ ήμουν στο νοσοκομείο γιατί γεννούσε η γυναίκα του αδερφού μου με πήρε η Χαρά τηλέφωνο και μου είπε πως σκότωσαν ένα φίλο του Νίκου. Έμαθα ότι ήταν από φασίστα...
Κάτι σαν επίλογος...
Δείτε ακόμη
Αυτά ήταν λοιπόν τα Εξάρχεια εκείνης της χρονολογίας, όπου το χιπχόπ άρχισε να ξεπετάγεται και τώρα να έχει γίνει η Νούμερο 1 μουσική αφού όλο και περισσότερο νέοι και μεγαλύτεροι την ακούν. Επίσης το χιπχόπ σαν κουλτούρα έχει μέσα του το γκραφίτι , που τα Εξάρχεια είναι γεμάτα και από αυτό, από ταγκιές μέχρι και ολόκληρα κομμάτια όπως αυτό στη Σολωμού με τη ζούγκλα. Έκανα κι εγώ κάποια περίοδο λίγα πράγματα βέβαια με ένα φίλο μου που ασχολείτο αλλά δε θέλει λόγω undergroud να ακούγεται το όνομά του, ακτιβιστής που βάφει σε όλο τον κόσμο. Μας λέει σε μια συνέντευξη που του πήρα για την εξέλιξη του γκραφίτι: “Με το διαδίκτυο το γκράφιτι εξελίσσεται , υπάρχουν πλατφόρμες μονάχα για το γκραφίτι αλλά και όλη την κουλτούρα του χιπχοπ όπου μεταδίδονται νέες ιδέες και τάσεις. Ωστόσο τώρα που έχει πρόσβαση ο καθένας τείνει να γίνει από τέχνη του δρόμου τέχνη του καναπέ. Ξεκίνησε το 60 70 στην Νέα Υόρκη από τους πιο περιθωριοποιημένους και γέμισε όλη την πόλη και τα τρένα...” Αυτό που έκανε να μοιάζουν τα Εξάρχεια περισσότερο με Μπρόνξ δεκαετίας 80’, ήταν οι μπασκέτες όπου παίζαν παιδιά στην πλατεία αλλά και στον Στρέφη.
“Κάναμε τα Εξάρχεια να μοιάζουν Bronx του 80’,
κι εσύ download το χιπχόπ μαζί με καμιά τσόντα...”
Dj Differ
Αυτά, αντίο σύντροφοί εις το επανειδήν και Venceremos!!!
//
*συντάκτης: Ιωάννα Παπαθεοδώρου (Γιολάντα)
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
