Αφιέρωμα στον Tarantino. Η υποκουλτούρα παίρνει ματωμένη εκδίκηση.

συντάκτης: Turd Ferguson
 

Διάλογος μεταξύ 2 γκάνγκστερ. Οδηγάνε. 

- Θυμάσαι παλιά που ο Παναθηναϊκός είχε πάει τελικό Champions League, σωστά;
- Και να θέλω να το ξεχάσω εσείς οι βάζελοι μας το λέτε κάθε 5 λεπτά…
- Μήπως τότε ξέρεις πως την ίδια χρονιά είχαμε τερματίσει μόλις τρίτοι στην Ελλάδα;
- Μετά την δουλειά θα πάμε σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων;
- Φοράω ριγέ κοστούμι και δεν γράφει καλά στην κάμερα. Μπορώ να συνεχίσω τώρα;
- Οκ, έχεις την προσοχή μου άντρα με τα ριγέ!
- Όπως σίγουρα γνωρίζεις, κάθε χρονιά οι νικητές του Champions League της Ευρώπης και της Αμερικής παίζουν για τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή κόσμου. Ο Άγιαξ δεν πήγε για κάποιο λόγο και την θέση του πήρε ο Παναθηναϊκός.
- Ο λόγος ήταν πως ο Άγιαξ φοβόταν το σκληρό παιχνίδι της Νασιονάλ Μοντεβιδέο.
- Ρε φίλε αφού τα ξέρεις, τι με αφήνεις και μιλάω τόση ώρα;
- Έχω κοιμηθεί 10 λεπτά τις τελευταίες 2 μέρες. Την υπόλοιπη ώρα οδηγάω και πυροβολώ καριόληδες. Και τα ζώδια να μου έλεγες πάλι θα άκουγα…
- Εντάξει, εντάξει. Έχεις σκεφτεί λοιπόν πως αν ο Παναθηναϊκός νικούσε την Νασιονάλ θα ήταν 1ος στον κόσμο, 2ος στην Ευρώπη και 3ος στην Ελλάδα; Κάπως παράδοξο δεν θα έλεγες;
- Όχι δεν το έχω σκεφτεί και ούτε χρειάζεται γιατί ο Παναθηναϊκός έχασε από την Νασιονάλ!
- Για άυπνος μπορείς να είσαι τελείως σπασαρχίδας. Πάμε να πυροβολήσουμε μερικούς καριόληδες.

Κεφάλαιο 1: Η μυστηριώδης ζωή του σεναριογράφου Quentin Tarantino

Το πρώτο σενάριο που έγραψε ήταν τόσο μεγάλο που αποφάσισε να το χωρίσει στα δύο. Κάπως έτσι γεννήθηκε το σύμπαν των ταινιών του, με τις αμέτρητες συνδέσεις μεταξύ τους. Τα δύο αυτά σενάρια είναι το True Romance και το Natural Born Killers. Τα πούλησε στο Hollywood για λίγα λεφτά, όμως μέχρι να γίνουν ταινίες είχε γίνει ο ίδιος διάσημος και μοιραία το ενδιαφέρον εκτοξεύτηκε. Ο Tony Scott, αδελφός του Ridley και σκηνοθέτης του Top Gun μεταξύ άλλων αναλαμβάνει το True Romance. Το σκηνοθετεί με απλό τρόπο, αφαιρώντας τη μη γραμμική πλοκή και το καταθλιπτικό τέλος από το σενάριο, φέρνοντας το στα μέτρα του. Η αλήθεια είναι πως τα ρομαντικά στοιχεία της ταινίας ταιριάζουν με τον πιο κλασικό τρόπο του Scott, αναδεικνύοντας ακόμα πιο πολύ τους διαλόγους σήμα κατατεθέν του Tarantino. Α ναι, βοήθησε και το γεγονός πως παίζουν δεκάδες stars που τρέξανε όλοι για να μπουν σε ταινία του τότε παιδιού θαύματος. Πιο πολλούς έχω δει μόνο σε απονομές Oscar. Αντίθετα ο Oliver Stone που γύρισε το Natural Born Killers και είναι γνωστός για κινηματογραφικές βιογραφίες ιστορικών προσώπων, προσπάθησε να το σκηνοθετήσει σαν τον Tarantino. Το αποτέλεσμα είναι όλη η ταινία να έχει περίεργα πλάνα και εκνευριστικά ηχητικά εφέ. Μπορεί να έκανε πάταγο όταν βγήκε αλλά και πάλι ο λόγος είναι το σενάριο, σήμερα μοιάζει παιδική. Για μένα τουλάχιστον, αρκετοί θα διαφωνήσουν. Θα ήθελα να τις δω σαν μία ταινία σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον Tarantino με το soundtrack όμως να είναι από το True Romance του Scott. Hans Zimmer μουσικός παραγωγός με αναφορές στο Badlands, την ταινία δηλαδή που ήταν η αφορμή να γραφτούν αυτά τα σενάρια.

Εικόνα

Εικόνα

Κεφάλαιο 2: Ο Μεξικάνoς φίλος

Κάποιο φεστιβάλ ταινιών του 1991. Δύο άγνωστοι σκηνοθέτες συζητάνε για τις ταινίες τους: 

- Φιλέ ακριβώς αυτό πιστεύω και εγώ. Δώσε μου το τηλέφωνο σου να κανονίσουμε να πάμε να δούμε το Terminator 2. Μόνος σου μένεις;
- Ναι. Πάρε βράδια γιατί το πρωί δουλεύω στο βιντεοκλάμπ. Έλα από εκεί αν ψήνεσαι, έχουμε όλες τις ταινίες του Godard.
- Εννοείται φίλε. Θύμισε μου το όνομα σου;
- Quentin.
- Εγώ είμαι ο Robert. Τα λέμε! 

Πόσες είναι οι πιθανότητες δύο άγνωστοι να γνωριστούν ακριβώς πριν γίνουν ταυτόχρονα διάσημοι για τον ίδιο λόγο; Αν εξαιρέσουμε τα reality όχι πάρα πολλές. Έτσι έγινε όμως και μάλιστα τα κατάφεραν με την πρώτη. Έκτοτε ο Robert Rodriguez είναι σημαντικό μέλος του ταραντινικού σύμπαντος. Όχι πως μόνος του δεν έχει κάνει ταινιάρες, όπως η πρώτη του, το El Mariachi που δικαίως του χάρισε την αναγνώριση, ή το γεμάτο στυλ Sin City. Αρχικά οι δύο τους συνεργάστηκαν στο 4 Rooms όπου σε τέσσερα δωμάτια ενός ξενοδοχείου γίνεται της κακομοίρας. Διαφορετικοί σκηνοθέτες για κάθε δωμάτιο με τις δύο καλύτερες ιστορίες να ανήκουν στο γνωστό δίδυμο. Το σκηνοθετικό μπρα-ντε-φέρ όμως επισκιάζεται από έναν άνθρωπο. Ο Tim Roth δίνει ρέστα στον ρολό του γκρουμ που τα βλέπει όλα στην βάρδια του. Πραγματικά γελάω δυνατά κάθε φορά, μόνο και μόνο για τις εκφράσεις του. Η συνεργασία έγινε πιο ισχυρή με το From Dusk Till Dawn. Εδώ η ταινία είναι στο 1ο μισό Tarantino και στο 2ο Rodriguez. Ο Tarantino όπου υποδύεται τον (τι άλλο) ψυχασθενή δεν εμφανίζεται στο 2ο μισό, σαν hint πως τώρα αναλαμβάνει τα πάντα το φιλαράκι του. Έχει όμως δημιουργήσει τόσο καλούς χαρακτήρες, ακόμα και ο Clooney είναι αγνώριστος, που το 2ο μισό αν και τελείως διαφορετικό και ίσως κάπως μονότονο βλέπεται ευχάριστα μόνο και μόνο για την οικειότητα που έχουμε αποκτήσει. Η 3η ταινία είναι το Planet Terror όπου έγινε μαζί με το Death Proof σαν ωδή στις παλιές double feature b movies. 70’s χαμηλού κόστους ταινίες για έφηβους που προβάλλονταν η μία μετά την άλλη στην τιμή ενός εισιτηρίου. Μετά βέβαια ήρθε ο Spielberg με τα blockbuster του... Πάλι ο Rodriguez είχε την αμέριστη βοήθεια του φίλου του, ουσιαστικά την γυρίσανε μαζί. Δεν θα έπρεπε κατά την γνώμη μου. Έχει τόσα κινηματογραφικά είδη και τόσες αναφορές με αποτέλεσμα να μην έχει ταυτότητα. Βέβαια σαν καλτ που είναι, όλα τα παραπάνω απλά ενισχύουν τον ρόλο της.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

 

Κεφάλαιο 5: Για μια χούφτα μάρκα

Οι τρεις τελευταίες ταινίες του είναι και οι λιγότερο αγαπημένες μου. Ναι είναι πολύ καλές και τώρα που τις ξαναείδα δεν βαρέθηκα ποτέ αλλά κάτι λείπει. Το Inglorious Basterds είναι πάνω από όλα ο Γερμανός συνταγματάρχης Christopher Waltz. Είναι όλη η ταινία. Τρελή μεταγραφή από β’ εθνική Αυστρίας, ταλέντο που ευτυχώς έλαμψε έστω και στα 50 του. Στο Django όμως παίζει ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα με τον ίδιο τρόπο. Και οι δύο ταινίες πάσχουν στο γεγονός ότι δείχνουν υπερβολικά απίθανες καταστάσεις. Στο Kill Bill 1 η Uma Thurman σκοτώνει καμιά κατοστάρια με το σπαθί της μέσα σε πέντε λεπτά αλλά εκεί είναι αστείο, σαν μια αναφορά στις αντίστοιχες ταινίες πολεμικών τεχνών. Δηλαδή το σινεμά κάνει πλάκα στο σινεμά, ενώ όταν αλλάζει την παγκόσμια ιστορία η ίδια συνταγή δεν δένει. Η σκηνή όμως του Django όπου τα μέλη της Ku Klux Klan τσακώνονται για τις κουκούλες είναι ξεκαρδιστική. Δείχνει ανθρώπους που αντιδρούν φυσιολογικά στις καταστάσεις, απλά με την περιβολή τους γίνεται αστείο. Αλλά ο Django δυστυχώς δεν θα επιζούσε για πάνω από πέντε λεπτά στο far west, ούτε και ο Hitler θα μπορούσε να πεθάνει τόσο εύκολα. Αν και αυτή η σκηνή όσο τραβηγμένη και αν είναι ομολογώ πως μου αρέσει το παιχνίδι της: Ο Hitler βλέπει στο σινεμά Γερμανούς να σκοτώνουν συμμάχους και εμείς κοιτάμε την ταινία όπου σύμμαχοι σκοτώνουν Γερμανούς. Στο Hateful 8, γύρω στο 1880 μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων είναι αποκλεισμένη σε ένα πανδοχείο και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι τι. Η ιδέα είναι από το The Thing του Carpenter, όπου και εκεί πρωταγωνιστούσε ο Kurt Russell και η μουσική ήταν πάλι του Morricone. Διαδραματίζεται λίγο μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο ενώ το Django λίγο πριν, οπότε και στις δύο υπάρχει το γνωστό μίσος που αποτυπώνεται με δύο φανταστικές ερμηνείες του Samuel Jackson. Υπηρέτης στο Django και κυνηγός επικηρυγμένων στο Hateful 8 δείχνει γιατί είναι ο ηθοποιός με τις περισσότερες συμμετοχές σε ταινίες του Tarantino. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι πως διαρκεί παρά πολύ ενώ το όλο ζήτημα θα μπορούσε να είχε τακτοποιηθεί σε μια ώρα. Όσο ωραία ταινία και αν είναι δεν έχει νόημα να γίνεται όλο αυτό το κρυφτούλι.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Κεφάλαιο 3: Enter the Stardom

Οι τρεις καλύτερες ταινίες του. Όλοι γνωρίζουν τα πάντα για αυτές οπότε δεν υπάρχει λόγος για μια σύντομη περίληψη. Θα ήταν σαν να περιγράφω τον ρυθμό στα κάλαντα. Προτιμώ να γράψω για τις αγαπημένες μου σκηνές. Στο Reservoir Dogs η αρχική σκηνή στο εστιατόριο είναι όλη η ταινία. Η συμμορία κάθεται στο ίδιο τραπέζι και μιλάνε, αποκαλύπτοντας τους χαρακτήρες τους. Στο τέλος της σκηνής φεύγουν με slow motion από το εστιατόριο, πλάτη στην κάμερα και εκεί μπαίνει ο τίτλος της ταινίας. Πιο πολύ σαν να είναι το τέλος της δηλαδή, υπονοώντας πως ότι έγινε στο εστιατόριο δεν μένει μόνο στο εστιατόριο αλλά και σε όλη την ταινία. Στο Kill Bill 1 η σκηνή που η Uma Thurman γνωρίζει τον κατασκευαστή σπαθιών Hattori Hanzo και τον βοηθό του. Στο Kill Bill 2 η σκηνή που γνωρίζει τον γέρο μάστερ των πολεμικών τεχνών Pai Mei. Μακράν οι πιο αστείες στιγμές  των Kill Bill, άνετα γυρίζονται πολλές ταινίες με θέμα την ζωή τους. Για το Pulp Fiction πραγματικά δυσκολεύτηκα να βρω τι να γράψω. Κάθε ίντσα κινηματογραφικού φιλμ είναι σχολιασμένο από τους πάντες με 100 θεωρίες και 1000 κρυμμένα στοιχεία. Και εννοώ από τους πάντες μιας και είναι η μοναδική ίσως ταινία που έχει πάρει χρυσό φοίνικα στις Κάννες ενώ παράλληλα είναι ακόμα πόστερ σε εφηβικά δωμάτια. Η δική μου θεωρία συνομωσίας είναι στη σκηνή με τον Winston Wolf. Ο Jackson και ο Travolta έχουν σκοτώσει καταλάθος ένα πιτσιρίκα που είχανε στο αμάξι μέρα μεσημέρι και ψάχνουν μέρος να τον ξεφορτωθούν. Τον πάνε σε ένα φίλο τους που υποδύεται ο ίδιος ο Tarantino, αυτός φρικάρει που του πήγανε το πτώμα σπίτι του αλλά ο Harvey Keitel που είναι ο Wolf έρχεται για να βοηθήσει. Ο Keitel με το που έρχεται τους δίνει απλές οδηγίες για το τι να κάνουν και μετά τους πάει σε μια μάντρα για να παρατήσουν το αμάξι. Ίσως επειδή είναι πολύ αστεία σκηνή και για αυτό την έχω δει πολλές φορές, κάπου στην εκατοστή μου ήρθε η επιφοίτηση. Το αμάξι συμβολίζει την ταινία. Ο Jackson με τον Travolta τους ηθοποιούς της. Ο Tarantino τον σκηνοθέτη της ταινίας και ο Keitel τον παραγωγό της. Και τώρα έρχομαι να το υποστηρίξω. Ο Keitel εκτός από ότι ήταν ο ίδιος παραγωγός στο Reservoir Dogs και ο πρώτος που πίστεψε τον Tarantino, στην ταινία έχει μικρό όνομα Winston, πολύ κοντά στο επίθετο του πραγματικού παραγωγού Weinstein. Επίσης το μικρό όνομα του Keitel είναι Harvey όπως το πραγματικό όνομα του παραγωγού. Αρχικά οι ηθοποιοί με τον σκηνοθέτη τσακώνονται μέχρι που έρχεται ο παραγωγός, στην ουσία δεν κάνει τίποτα, δίνει εντολές και μερικά χρήματα και όλοι του λένε ευχαριστώ. Είναι ντυμένος με ένα βραδινό σμόκιν και μαζί με τον Tarantino βάζει τους ‘’ηθοποιούς’’ να κάνουν όλη την βρώμικη δουλειά και στο τέλος τους βάζουν να φορέσουν γελοία ρούχα και τους ρίχνουν νερό με την μάνικα. Ο παραγωγός είναι αυτός που θα οδηγήσει το αμάξι στη μάντρα. Η μάντρα συμβολίζει το σινεμά και όταν λειώσουν το αμάξι/φιλμ θα είναι έτοιμο για προβολή. Εξ’ου και Pulp (πολτός) Fiction.
 

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Κεφάλαιο 4: Οι Αταίριαστοι

Τι να σκηνοθετήσεις μετά το Pulp Fiction; Κάτι τελείως διαφορετικό και έτσι έγινε στο Jackie Brown. Ταινία για την κρίση μέσης ηλικίας και οι συνέπειες της στους πρωταγωνιστές. Όλοι κάνουν κάτι για να ξεφύγουν από την μοίρα τους εκτός από τον De Niro στον πιο απαθή ρόλο της καριέρας του. Απλά ψελλίζει λίγες λέξεις σε όλη την ταινία και σίγουρα δεν χρειαζόταν ένας τόσο καλός ηθοποιός για έναν τόσο μονοδιάστατο ρόλο, πιο πολύ την χαλάει παρά την φτιάχνει με το όνομα του. Η ιδέα του σεναρίου για πρώτη και τελευταία φορά δεν είναι του σκηνοθέτη. Το χιούμορ είναι πιο κυνικό. Τα πλανά είναι πιο σκοτεινά. Η 80’s στιλιστικά ταινία του έχει ανέβει πολύ στην εκτίμηση μου από το 1997, που βγαίνοντας από το σινεμά απογοητεύτηκα που δεν ήταν το Pulp Fiction 2 που περίμενα. Το Death Proof είναι όπως έγραψα το αδελφάκι του Planet Terror. Ο ίδιος λέει πως είναι η χειρότερη ταινία του, αλλά εγώ κάθε φορά που την βλέπω νομίζω πως είναι η καλύτερη. Όχι πριν ή μετά, μόνο όσο την βλέπω! Ο Kurt Russell για πρώτη φορά σε ρόλο κακού τα πάει περίφημα, οι κοριτσοπαρέες είναι απόλαυση να τις ακούς, τα αμερικάνικα muscle cars πάντα θα είναι στη μόδα, σίγουρα το καλύτερο soundtrack σε ταινία του, οι άντρες όλοι ξευτιλίζονται πολύ αριστοτεχνικά, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Το πλάνο με την τύπισσα στο καπό του αυτοκινήτου είναι τόσο γαλήνιο για κάτι τόσο επικίνδυνο που μόνο με κολλητούς θα είχα το ίδιο συναίσθημα. Μιας και είπα κολλητούς να αναφέρω και την πρώτη ταινία του, το My Best Friend’s Birthday. Είναι τελείως ερασιτεχνική και γυρισμένη με βιντεοκάμερα. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Μόνο μίση ώρα έχει διασωθεί από το φιλμ λόγω φωτιάς, οπότε και είναι μόνο για φαν. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αλλά ο τρόπος που μιλά σαν πολυβόλο έδειχνε τι θα επακολουθήσει. 

 

Εικόνα

Εικόνα

Final act: Προσεχώς

Ανούσιοι διάλογοι, υπερβολές στη βία, τα μουσικα θεματα προερχονται απο αλλα ειδη ταινιων. Όλες του οι ταινίες μαζί είναι μια μεγάλη ταινία με όλους τους ηθοποιούς να είναι ξαδέλφια. Σαν να παρακολουθούμε σαπουνόπερα υπερηρώων που κρατά 30 χρόνια. Μανία με τα πορτμπαγκάζ και τις πατούσες. Συνεχείς διαφημίσεις μάρκας τσιγάρων και αλυσίδας μπέργκερ. Δεν υπάρχει ποτέ χαρακτήρας που να αντιπαθήσει το κοινό, ακόμα και ο χειρότερος καριόλης του κόσμου να είναι. Βάζει ξεχασμένους ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Όλα τα απαγορευτικά του σινεμά δηλαδή που μόνο οι μεγάλοι σκηνοθέτες μπορούν να τολμήσουν. Και φαίνεται πως η νέα του ταινία, το Once Upon a Time in Hollywood θα έχει όλα τα παραπάνω. Διαδραματίζεται το 1969 τις τελευταίες μέρες των χίπικων 60’s και λίγο πριν έρθει ο Charles Manson, η πετρελαϊκή κρίση και τα αγαπημένα βίαια 70’s του Scorsese. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως θα κάνει 10 ταινίες και αυτή θα είναι η 9η. Η 10η έχει πρώιμο τίτλο Star Trek project (ελπίζω να μην αναγκαστώ να δω την σειρά στα γεράματα…) αλλά υπάρχει ένα παραθυράκι. Τα Kill Bill 1 & 2 θεωρούνται μια ταινία οπότε μπορεί να φτιάχνει Kill Bill για πάντα. We have unfinished business Kiddo!