kmargiolis

Είναι κάτι είσοδοι πολυκατοικιών που σε αρπάζουν απ' το μανίκι με τη μυσταγωγία τους και δεν σε αφήνουν να κάνεις βήμα, να βγεις στον έξω κόσμο, τον -όπως λέγεται- αληθινό.

Ένα απόγευμα με τον Περικλή Κοροβέση.

Το γυναικείο σώμα. Είδος εξωτικό και τόπος αχαρτογράφητος. Ντυμένο με ιερότητα και γδυτό από περιορισμούς. Σαν πεδίο βολής και σαν καμβάς.

"Η αυθάδεια ενός πιτσιρικά που αλήτευε μέσα μου, δεν είχε ακόμα μολυνθεί, ευτυχώς, από την ανάγκη για νόημα στο κάθετι. Είχα όμως πείσει τον εαυτό μου ότι έπρεπε στο τέλος κάθε εβδομάδας να ανακαλύπτω μια νέα...

«Τα λάφυρα της νύχτας έχεις κρύψει στο βλέμμα σου» Θ.Π.

"Ο ρομαντισμός για ένα «άδοξα χαμένο χθες» κάποτε λοξοδρόμησε κι έφτασε στον εθνικισμό."

"Οι μητροπόλεις είναι αυτών που τις κατοικούν. Αυτών που λιώνουν λίγο-λίγο τα παπούτσια πάνω στους ασφαλτόδρομους και στις σπασμένες πλάκες τους."

Η μέρα της γυναίκας δεν είναι γιορτή.

Οι –εξαρχειώτικες- εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες συστήνουν στο ελληνόφωνο κοινό τον πολυγραφότατο αμερικανό Todd May με τη μετάφραση του έργου του Θάνατος το οποίο εκδόθηκε στις ΗΠΑ το 2009.

Όταν η σκέψη δεν λέει να προχωρήσει, ακολουθώ το βήμα των περαστικών.

Στιγμιότυπα στα Εξάρχεια και την Νεάπολη από το φακό του Κωστή Μαργιόλη.

Μπορεί να έχουν κι αυτιά. Σίγουρα πάντως έχουν μάτια.