φωτογραφίζει και γράφει: Kostis Margiolis
"Όταν η σκέψη δεν λέει να προχωρήσει, ακολουθώ το βήμα των περαστικών. Μετεωρίζομαι στο κενό που ανοίγεται μεταξύ των μηρών, στο χάσμα που δημιουργεί αυτός που προπορεύεται ενώ αφήνει τον άλλο πίσω. Κρεμιέμαι πάνω στο αόρατο σχοινί που ακροβατούν δυο πόδια, καθώς ακολουθούν απαρέγκλιτη, ευθεία πορεία ενάντια στις παραπλανητικές γραμμώσεις του πεζοδρομίου. Τα λυγισμένα πέλματα και οι λοξές μορφές των κάτω άκρων, οι ορθωμένες φτέρνες και οι συντονισμένες ταλαντώσεις από δυο ζευγάρια πόδια, δίνουν γερή κλωτσιά μες στο μυαλό. Τα βήματα είναι δώρα ακριβά -λέει ένα τραγούδι- γι’αυτούς που περιμένουν κάποιον να φανεί. Από αυτή την οπτική κανένα βήμα δεν πάει στα χαμένα. Και η βιασύνη έχει δικό της νόημα και η βραδυπορία σέρνει μαζί της μιαν αυτόνομη σημασία.
Κι αν ακόμα δεν βγάζουν πουθενά, κι όταν οδηγούν σε λάθος δρόμους, τα βήματα είναι το ελάχιστο προαπαιτούμενο μιας ύπαρξης εν κινήσει. Η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να χαράξεις μια οποιαδήποτε πορεία. Πορεύομαι άρα υπάρχω. Ή τουλάχιστον χορταίνω την περιέργεια που μου ζητά να δει το έργο που παίζεται παρακάτω."
[κλικ για μεγέθυνση}
Φωτογραφίες/κείμενο: Kostis Margiolis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube