Εικόνα
Συνέντευξη - φωτογραφίες: Philip Gavrilakis
Διαβάζοντας για την έκθεση, σαν λάτρεις της street κουλτούρας, μας κίνησε το ενδιαφέρον και περάσαμε μια βόλτα από την γκαλερί της Sarri 12. Τους περισσότερους από τους γκραφιτάδες τους γνωρίζουμε καιρό, από τα έργα και τις παρεμβάσεις που κάνουν στους δρόμους της Αθήνας. Μπαίνοντας όμως στην έκθεση βρεθήκαμε μπροστά σε ένα αρκετά διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που έχουμε συνηθίσει από τον “μεγάλο καμβά” των τοίχων. Η “σκληράδα” του δρόμου μέσα από τον καμβά απαλύνεται και έρχεται να επικοινωνήσει με το ευρύ κοινό.
Η Αθήνα τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε μια από τις πιο δημοφιλείς πόλεις για streetart, προσελκύοντας συνεχώς καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους απλούς επισκέπτες της πόλης, οι οποίοι βλέπουν από κοντά και φωτογραφίζουν τα έργα των καλλιτεχνών. (Αυτό κάνουμε και εμείς στο inExarchia άλλωστε καθημερινά, με τη στήλη streetart, παρουσιάζοντας μια εικόνα κάθε μέρα από τους δρόμους της Αθήνας, και όχι μόνο).
Ο στόχος της έκθεσης είναι να αναδείξει την street κουλτούρα και μέσα από αυτή να παρουσιάσουν οι καλλιτέχνες τη δουλειά τους. Κατά την περιήγησή μας στους τοίχους της γκαλερί, είδαμε σκίτσα, μεγάλους ή μικρότερους καμβάδες, φωτογραφίες και κάποια installations, όπου το κάθε ένα από αυτά είχε να σου πει και να σου περάσει το δικό του μήνυμα. Είδαμε την πολύ ενδιαφέρουσα εγκατάσταση του Nar με πολιτικό μήνυμα, ο οποίος δημιουργεί με υλικά που βρίσκει στο δρόμο, μια από τις πρώτες παλέτες του WD ζωγραφισμένη από τον ίδιο, το σκαθάρι του Δημήτρη Ντόκου τοποθετημένo σε ρετρό κορνίζα, ένα κομμάτι από το νέο project “Space Debris” του N_Grams, μια εγκατάσταση και δύο καμβάδες του πολύ δημιουργικού Cacao Rocks, αλλά και πιο εννοιολογικά έργα όπως αυτό του Junius Frey.
Η έκθεση ΝΕΡΑΝΤΖΙΑ ξεκίνησε πριν από περίπου ένα μήνα και θα βρίσκεται στο χώρο της Sarri 12 μέχρι τις 25 Νοεμβρίου. Δείτε παρακάτω τη συζήτηση που είχαμε με την Odette, επιμελήτρια της έκθεσης, και τον Cacao Rocks, έναν από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν και βασικούς υποκινητές της έκθεσης.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση
WD | Nar | Cacao Rocks | N_Grams | Yiakou | Fotiz Ontas | Thisisopium | Billy 82 | Μάρκος Πετρακόπουλος | Zie | RTM | Zofos | Γιώργος Νέσης | Δημήτρης Ντόκος | ξ | Lo-tek | Junius Frey
Eπιμέλεια έκθεσης: Odette K.
Yiakou και Lo-tek
Η συζήτησή μας με την Odette και τον Cacao Rocks:
Στην έκθεση βλέπουμε έργα 17 καλλιτεχνών με τους περισσότερους να παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικά σχέδια με αυτά που τους έχουμε συνηθίσει στο δρόμο. Αυτό συμβαίνει λόγο της “φόρμας” που έχει μια γκαλερί ή απλά έχουν αλλάξει με τον καιρό την προσέγγισή τους στα πράγματα;
Odette: Σίγουρα μέσα σε μία γκαλερί ο χώρος είναι πιο περιοσμένος από ένα μεγάλο τοίχο στο δρόμο. Το μέγεθος και το μέσο, ένας καμβάς για παράδειγμα σε αντίθεση με ένα τοίχο, έχει ως αποτέλεσμα να βλέπεις κάτι διαφορετικό. Αυτό δεν σημαίνει τόσο ότι έχει αλλάξει η ματιά κάποιων απέναντι στα πράγματα, όσο ότι χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό μέσο, ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης.
Τι είναι για τον κόσμο το streetart και τι αλλάζει όταν μπαίνει σε μια γκαλερί και οι άνθρωποι έρχονται να το δουν από κοντά;
Odette: Για κάποιους περνάει απαρατήρητο, για άλλους είναι βρωμιά και για άλλους είναι μία μορφή τέχνης, απόλυτα αναγκαία σε ένα αστικό περιβάλλον. Ίσως αυτό που αλλάζει σε μία γκαλερί είναι ένα πιο φιλικό περιβάλλον από αυτό του δρόμου της πόλης, καθώς και η τάση απενοχοποίησης που προκύπτει στα πλαίσια ενός θεσμού. Ο δρόμος τρομάζει τους ανθρώπους, οι τοίχοι τους προκαλούν ασφάλεια. Και μία τέχνη του δρόμου, δυστυχώς, είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό ένοχοποιημένη.
"Το streetart για κάποιους περνάει απαρατήρητο, για άλλους είναι βρωμιά και για άλλους είναι μία μορφή τέχνης, απόλυτα αναγκαία σε ένα αστικό περιβάλλον."
Στα ΝΕΡΑΝΤΖΙΑ είδαμε πολλά έργα τα οποία ταιριάζουν στην street κουλτούρα, αλλά και αρκετά τα οποία ήταν πιο εικαστικά ας πούμε, το κάθε ένα με τη δική του υπόσταση. Πώς μπορείς να συνδυάσεις τόσα διαφορετικά στυλ και μηνύματα σε μια έκθεση;
Odette: Ένα ξεκάθαρο στήσιμο πιστεύω μπορεί να δώσει στο κάθε έργο το χώρο και το χρόνο του μέσα σε μία έκθεση. Είναι πολύ εύκολο να καταλήξει φλύαρη, αλλά στοχεύοντας στην εναρμόνιση των έργων μεταξύ τους και ταυτόχρονα στην προβολή του καθενός ξεχωριστά, μπορούν να αναδειχθούν όλα τα στυλ και τα μηνύματα που έχει το καθένα.
Εικόνα
Παλία παλέτα του WD, ζωγραφισμένη από τον ίδιο
Στους τοίχους της Αθήνας: Ελεύθερα ταγκιές, μουτζούρες και diy σχεδιάκια ή μόνο καλοσχεδιασμένα γκραφίτι; Θα μπορούσαμε να θέσουμε κάποιο κριτήριο;
Odette: Δεν ξέρω ποιός θα μπορούσε να θέσει ένα τέτοιο κριτήριο. Ό,τι υπάρχει στους τοίχους έχει το λόγο του, είτε μου αρέσει εμένα προσωπικά είτε όχι. Όλα νομίζω υπάρχουν για να πουν κάτι, ακόμα και το πιο μικρό σχεδιάκι κρύβει κάποια ιστορία. Ακόμα και κάτι που μας προκαλεί φρίκη και πάλι είναι εκεί για να ενεργοποιήσει κάτι μέσα μας.
"Ό,τι υπάρχει στους τοίχους της πόλης έχει το λόγο του, είτε μου αρέσει εμένα προσωπικά είτε όχι.. ακόμα και το πιο μικρό σχεδιάκι κρύβει κάποια ιστορία."
Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα προσελκύει συνεχώς όλο και περισσότερους γκραφιτάδες. Πιστεύετε ότι αυτό γίνεται λόγω του αστικού τοπίου της πόλης, της κουλτούρας των ανθρώπων ή για άλλο λόγο;
Odette: Πιστεύω ότι το ένδιαφέρον έγκειται αρχικά στο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό τοπίο της Αθήνας της κρίσης. Τα τελευταία χρόνια λόγω των συνθηκών που βιώνουμε λίγο-πολύ όλοι μας έχει δημιουργηθεί ένας μύθος γύρω από την Αθήνα, που αποτελεί σίγουρα πόλο έλξης για τους καλλιτέχνες. Είναι ένα μυστήριο που θέλουν να λύσουν. Συγκεκριμένα οι γκραφιτάδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στη πόλη μας, καθώς μπορούν να βγουν να βάψουν πιο εύκολα στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Σε αντίθεση με άλλες πόλεις που λαμβάνουν ιδιαίτερα δραστικά μέτρα.
Cacao Rocks: Πρώτα απ’ όλα έχει καλό καιρό, στο Bristol, το Βερολίνο, το Detroit απ’ τον Νοέμβρη μέχρι τον Μάρτιο κάνει πολύ κρύο και δεν μπορείς να βάψεις για πολύ ώρα στο δρόμο. Εδώ έχει πολλά παρατημένα κτήρια που οι ιδιοκτήτες τους δεν δίνουν και πολύ σημασία, πολλά κλειστά μαγαζιά και εργοστάσια. Οι άνθρωποι σε μερικές γειτονιές είναι εξοικειωμένοι με το street art, στα Εξάρχεια, το Μεταξουργείο, στου Ψυρρή, όταν βάφεις παίρνεις πιο πολλά μπράβο και λιγότερες αποδοκιμασίες.
Εικόνα
This is Opium
------
Ακολουθήστε το inExarchia | facebook - instagram - twitter - youtube
------
Δείτε ακόμη
Εικόνα
Το σημείο του Cacao Rocks στην έκθεση
Eίναι τελικά η Αθήνα το νέο Βερολίνο;
Cacao Rocks: Δεν ξέρω. Δεν έχουν καμία σχέση αυτές οι δύο πόλεις. Ξεκίνησα να το γράφω αυτό σαν τρολιά το 2012 νομίζω όταν είχα κάνει την δική μου Γκουέρνικα στην Σταδίου. Τότε δεν είχα πάει ακόμα στο Βερολίνο. Νομίζω πως η Αθήνα έχει μια δυναμική, γίνονται κάποια πράγματα. Ο πολιτισμός είναι πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό σε μια πόλη, αλλά είμαστε μια πόλη με ανεργία, προσφυγιά, πείνα, oπότε μάλλον το να μιλάμε για πολιτισμό είναι πολυτέλεια. Δεν ξέρω. Τα ενοίκια ακόμα εδώ είναι φτηνά οπότε συμβουλεύω όλους τους ξένους φίλους μου καλλιτέχνες να μετακομίσουν εδώ. Δεν είμαστε πια μια ξεχασμένη επαρχία στον χάρτη της τέχνης, το διεθνές ενδιαφέρον είναι στραμμένο στην Αθήνα, πρέπει να δείξουμε έναν καλό εαυτό.
Ποιές οι διαφορές του γκραφίτι στο δρόμο από έργα σε μια γκαλερί; Τι σε κάνει να θέλεις να εκφραστείς και με τους δύο τρόπους; Εκτός από την οικονομική πλευρά, πρέπει και να ζήσουμε, κάνεις καμβάδες και για εσένα, σαν εσωτερική ανάγκη ή μόνο δρόμο;
Cacao Rocks: Το γκραφίτι είναι γκραφίτι και οι γκαλερί-γκαλερί, δεν έχουν καμία σχέση. Αν και μάλλον δεν μπορώ να θεωρηθώ γκραφιτάς νιώθω κομμάτι αυτού του κινήματος. Το γκραφίτι είναι το μεγαλύτερο σε ποσότητα κίνημα στην ανθρώπινη ιστορία της τέχνης. Ξεκίνησα να κάνω καμβάδες πιο πολύ για να μείνει αυτό που κάνω, να διατηρηθεί στον χρόνο δηλαδή, γιατί η τέχνη του δρόμου είναι εφήμερη. Τα πρώτα έργα που έκανα τα χάρισα σε φίλους δεν περίμενα ότι κάποιος θα θέλει να τα αγοράσει. Τώρα έχω την τύχη να ζω από αυτό, αν και είναι πολύ δύσκολο και νομίζω αν έκανα οποιαδήποτε άλλη δουλειά με τόσες εργατοώρες που ρίχνω θα έβγαζα πιο πολλά. Νομίζω όμως ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πια, με έχει ρουφήξει αυτή η τέχνη, έχει γίνει τρόπος ζωής, ακόμα και όταν δεν δημιουργώ κάτι, σκέπτομαι τι θα είναι το επόμενο ή κάνω έρευνα πάνω σε αυτό. Δεν βγαίνω και ότι βγάζω το χαλάω πάλι σε υλικά. Είναι ένα ευχάριστο μαρτύριο κατά κάποιον τρόπο.
"..με έχει ρουφήξει αυτή η τέχνη, έχει γίνει τρόπος ζωής.. ότι βγάζω το χαλάω πάλι σε υλικά. Είναι ένα ευχάριστο μαρτύριο κατά κάποιον τρόπο."
Από τι επηρεάζεσαι για να δημιουργείς νέα πράγματα;
Cacao Rocks: Aπό τα πάντα. Από τους φίλους μου, την πόλη, την φύση, απ’ τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία.
Σε γνωρίσαμε μέσα από το ταινιάκι του inExarchia στο υπόγειο του Stigma Lab στα Εξάρχεια πριν από χρόνια. Από τότε έχεις βάψει πολύ δημιουργώντας συνεχώς καινούρια πράγματα. Τι έχει αλλάξει από τότε στον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα;
Cacao Rocks: Δεν έχουν αλλάξει πολλά, έχω λιγότερη ελπίδα με όλα αυτά που γίνονται στον κόσμο, πόλεμοι, ανεργία, φτώχεια, κρίση, Ντόναλντ Τραμπ. Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος και να δουλεύω σαν να μην υπάρχει αύριο. Ταξιδεύω αρκετά και προσπαθώ να μην φοβάμαι να πω αυτό που θέλω.
Τι θέλεις να περάσεις μέσα από τα έργα σου στην έκθεση;
+μια ζουμερή ιστορία: όταν ο cacao δεν δίστασε να εκφράσει το "No Respect" εκθέτοντας ένα πέος σε έκθεση streetart στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Cacao Rocks: Τα δύο έργα σε καμβά τα έχω κάνει το 2014 και δεν τα έχω ξαναδείξει σε γκαλερί. Το ένα, που παρουσιάζει ένα πολύχρωμο πέος στα χρώματα του παλιού σήματος της Apple, το λέω ''Original Sin'' δηλαδή προπατορικό αμάρτημα, είναι δαγκωμένο σαν το μήλο της Apple και μου ήρθε στο μυαλό ο μύθος της παλαιάς διαθήκης με την Εύα και τον Αδάμ. Το είχα κάνει σαν τοιχογραφία στην κολόνα του υπογείου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στα πλαίσια της έκθεσης street art ''Νο Respect'' που επιμελήθηκε η Μαριλένα Καρά. Η επιμελήτρια της έκθεσης μου είχε ζητήσει να κάνω ένα τοπίο, μοντέρνο όπως αυτά που κάνω στους καμβάδες μου, αυτή ήταν και η πρόταση μου αλλά μόλις είδα την κολόνα σάστισα, δεν μπορούσα να το κάνω σε αυτή την επιφάνεια, δεν μου ταίριαζε και τότε μου κατέβηκε η ιδέα να κάνω αυτό το πέος, μου ταίριαζε περισσότερο και με τον τίτλο της έκθεσης. Στο δρόμο θα μου άρεσε να ζωγραφίσω ένα τοπίο αλλά μέσα στην στέγη ήθελα να κάνω κάτι πιο προκλητικό, στο αποστειρωμένο πλαίσιο του ιδρύματος μου ταίριαζε καλύτερα. Όταν το είδε η κυρία Καρά, έπαθε ένα μικρό σοκ και στην αρχή μου ζήτησε να το σβήσω αλλά μετά από ένα μικρό συμβούλιο αποφάσισαν να το κρατήσουμε. Η κυρία Καρά τότε ήρθε και μου είπε πως θα το κρατήσουν αλλά είναι ό,τι χειρότερο μπορούσα να κάνω. Στη συνέχεια εγώ έκανα και το πορτρέτο της και το πέος σε καμβά μετά το τέλος της έκθεσης, γιατί μου άρεσε αυτή η ιστορία.
Εικόνα
Εικόνα
έργα του cacao rocks
"Το πέος το είχα κάνει σαν τοιχογραφία στην κολόνα του υπογείου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στα πλαίσια της έκθεσης street art ''Νο Respect''... Όταν το είδε η κυρία Καρά, έπαθε ένα μικρό σοκ και στην αρχή μου ζήτησε να το σβήσω αλλά μετά από ένα μικρό συμβούλιο αποφάσισαν να το κρατήσουμε. Μου είπε πως θα το κρατήσουν αλλά είναι ότι χειρότερο μπορούσα να κάνω. Στη συνέχεια εγώ έκανα και το πορτρέτο της και το πέος σε καμβά μετά το τέλος της έκθεσης, γιατί μου άρεσε αυτή η ιστορία."
Έχω κάνει και μια εγκατάσταση με ένα βαμμένο ανανά πάνω σε ένα κίτρινο βάθρο και από κάτω ένα ζευγάρι γυναικεία αθλητικά παπούτσια και αυτά βαμμένα με σπρέι. Αυτό το έργο το έχω αφιερώσει στην ηθοποιό Τραιάνα Ανανία. Και είναι εμπνευσμένο απ`αυτήν, και τα παπούτσια δηλαδή είναι δικά της.
Περισσότερα: Στο fb page και το blog του Cacao Rocks.
Εικόνα
-----------
Δείτε ακόμη:
- Πρώτος Τόμος: H ιστορία του graffiti στην Ελλάδα 1984-1994 [Συνέντευξη & φωτογραφίες}
- To πρώτο video-ντοκιμαντέρ του inExarchia "Η Τέχνη του Δρόμου στα Εξάρχεια"
- Στήλη Streetart: Μια εικόνα κάθε μέρα από τους δρόμους της Αθήνας και όχι μόνο
-----------
Εικόνα
Δημήτρης Ντόκος
Εικόνα
Γιώργος Νέσης
Εικόνα
N_Grams
Ευχαριστούμε την Odette και τον Cacao Rocks για την ξενάγηση στο χώρο και την ενδιαφέρουσα κουβέντα!
//
Extra info
Sarri12 Gallery
Σαρρή 12 Αθήνα (Ψυρρή)
Διάρκεια: 8 Οκτωβρίου έως 25 Νοεμβρίου 2016
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη με Κυριακή 12.00-19.00
Είσοδος ελεύθερη
Εικόνα
Συνέντευξη - φωτογραφίες: Philip Gavrilakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
