Εικόνα
συνέντευξη: George Fiorakis
φωτογραφίες: Philip Gavrilakis
Ο Βασίλης Βασιλάτος σπούδασε μουσική και συμφωνικά κρουστά στο Ωδείο Αθηνών και έχει ασχοληθεί με μια ευρεία γκάμα κρουστών οργάνων από τα παραδοσιακά ως τα έθνικ και τα μελωδικά. Είναι συνθέτης και καθηγητής στο ανεξάρτητο μουσικό τμήμα κρουστών του ΕΜΠ και έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους Έλληνες συνθέτες, σε συναυλίες αλλά και δισκογραφικά, έχοντας επίσης πάρει μέρος σε θεατρικά δρώμενα και παραστάσεις και ηχογραφήσεις για το Εθνικό Θέατρο. Έχει περάσει από πολλά σχήματα όπως το συγκρότημα «Συνήθεις Υποπτοι» έχοντας αποσπάσει χρυσούς δίσκους και έχοντας εμφανιστεί σε συναυλίες μπροστά σε χιλιάδες κόσμο.
Ο Βασίλης Βασιλάτος πάνω από όλα είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει, μελετάει καθημερινά για αυτό, βρίσκεται σε μια συνεχή εγρήγορση και μουσική αναζήτηση. Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Εξάρχεια και συγκεκριμένα στο μαιευτήριο που βρισκόταν στην γειτονιά, κυκλοφορεί ακόμη στους φιλικούς και ανήσυχους δρόμους των Εξαρχείων και παίζει τις μουσικές του με τους φίλους τους και μαθητές. Οι «Ιστορίες για κρουστά» δεν ήταν μόνο το θέμα της κουβέντας μας αλλά είναι και το όνομα της 12μελούς ορχήστρας κρουστών του Βασίλη Βασιλάτου.
Με χαρά και ενδιαφέρον ενημερωθήκαμε ότι θα γίνει ηχογράφηση ενός κομματιού στο αγαπημένο στέκι των Πέντε Δρόμων, την Τετάτη 10 του μήνα. [update¨ Δείτε εδώ στιγμιότυπα από την ημέρα της ηχογράφησης!} Ένα μικρό σύνολο, συνδυάζει νταούλια, congas, vibrephone, cajon και κάθε λογής κρουστά, με κουβάδες, λεκάνες και άλλα χρηστικά αντικείμενα και όλα αυτά μαζί με το ακορντεόν, το κλαρινέτο, το βιολί, τα άλλα έγχορδα και τις φωνές, δημιουργούν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του γκρουπ. Με αφετηρία και επίκεντρο τα κρουστά, η Ελληνική και η Βαλκανική παράδοση συναντιούνται με την ethnic jazz και το Ελληνικό τραγούδι και φιλτράρονται μέσα από τον σύγχρονο ήχο του γκρουπ.
Συναντήσαμε τον Βασίλη Βασιλάτο στο φιλικό στέκι των Πέντε Δρόμων
Με αφορμή την ηχογράφηση, συναντηθήκαμε στο φιλικό στέκι των Πέντε Δρόμων και γνωρίσαμε από κοντά έναν άνθρωπο που τα λέει ωραία και για ώρες θα μπορούσες να παρακολουθείς και να ακούς τις μουσικές του ιστορίες. Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο Βλάσση Θεοδωρόπουλο από τους Πέντε Δρόμους ο οποίος μας έδωσε την ώθηση για την γνωριμία. Ο Βλάσσης θαυμάζει θα μπορούσαμε να πούμε τα σημάδια από τα ξυλάκια που έχει αφήσει στο μπαρ ο Βασίλης όταν μελετάει μουσική στους Πέντε δρόμους πίνοντας παράλληλα το κρασί του. «Ο Βασίλης είναι ευθύς άνθρωπος που δικαιολογεί αυτό που λέει και αγαπάει αυτό που κάνει. Τον γνωρίζω καιρό, πήγα τους άκουσα και έπαθα πλάκα. Είναι χαρά μας που θα ηχογραφήσουν στους Πέντε δρόμους».
O Βασίλης Βασιλάτος με τους φίλους τους στο Εθνικό Ωδείο. "Στα σύνορα του παραδοσιακού με το ethnic"
Η συζήτηση μας με τον Βασίλη Βασιλάτο:
Ποιά η σχέση σας με τα Εξάρχεια;
Γέννημα θρέμμα Εξαρχείων στην κυριολεξία! Ακόμη και το μαιευτήριο ήταν κάπου μεταξύ Θεμιστοκλέους και Μπενάκη, και το πατρικό μου στους πρόποδες του Λόφου του Στρέφη μετά την ανηφόρα της Καλλιδρομίου. Κανονικά δεν θέλω να κάνω τέτοιες συναντήσεις εδώ, εντάξει τώρα είναι διαφορετικά με εσάς. Εδώ στην γειτονιά θέλω να έχω την ησυχία μου, δεν θέλω να αισθάνομαι ότι περπατάω από το σπίτι μου μέχρι εδώ και κάποιος θα με δει και θα πει «να αυτός έπαιζε εχτές εκεί». Θέλω να είναι για εμένα.
Ωστόσο όπου κι αν βρεθούμε, όσο μεγάλη και αν είναι μια πόλη, πάντα καταλήγει στην λογική του χωριού, δεν είναι έτσι;
Εγώ το λέω χρόνια. Με ρωτάνε, που θα πας το Πάσχα; Απαντάω στο χωριό μου. Στα Εξάρχεια! Όπως και να έχει δημιουργείται με τα χρόνια ένα περιβάλλον. Χωριό αυτό δεν λέμε; Περπατάς και ξέρεις ότι αν γίνει κάτι για παράδειγμα, ο ένας, ο δεύτερος, ο απέναντι, θα έρθουν να βοηθήσουν. Και ας μην γνωρίζεις το όνομα τους. Για παράδειγμα εγώ πέρσι έμαθα ότι τον Τάκη από το An Club τον λένε Τάκη. Τον γνώρισα καλύτερα και τυχαία στο Ποδήλατο στην Θεμιστοκλέους. Βέβαια τον άνθρωπο τον γνωρίζω δεκαετίες.
Γιατί διαλέξατε τους Πέντε δρόμους για την ηχογράφηση του τραγουδιού με τις «Ιστορίες για κρουστά»;
Έχουμε μπει ήδη στο στούντιο έχουμε γράψει και ολοκληρώσει 2 κομμάτια. Από εκεί και πέρα ο Βλάσσης ήρθε και μας άκουσε, το πρότεινε και όλοι το βρήκαν ωραία ιδέα και μας κόλλησε. Αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε ένα παιχνιδιάρικο κομμάτι, αλλά παράλληλα τεχνικά ενδιαφέρον. Σαν ιβέντ μου φάνηκε ιδιαίτερα πρωτότυπο, αφού –να το πούμε στον κόσμο- το κομμάτι θα παίξει πολλές φορές για να γίνει σωστά η ηχογράφηση και ουσιαστικά θα πρέπει να γίνει μέρος της διαδικασίας, θα πρέπει να έχει έρθει για αυτό. Άρχισα να παίρνω τηλέφωνα και λίγο-λίγο μαζεύτηκαν συνολικά 11 άτομα αφού όλα τα παιδιά το βρήκαν ενδιαφέρον. Θα έρθει το κλασικό κουαρτέτο που παίζουμε συνήθως, βιολί, γκάιντα, κιθάρα, φωνή και άλλοι!
Εικόνα
Εικόνα
//
Δείτε ακόμη:
- Μια συζήτηση με τον Αλέξη Καλοφωλιά (The Last Drive) και τον Μάγο του Merlin's: "Ευλογία να ζούμε μέσα σε συλλογικότητες"
- Στους Πέντε Δρόμους. Κλασικό εξαρχειώτικο μαγαζί που παντρεύει το παλιό με το νέο χρόνια τώρα
- Την ακούσαμε με τους Fundracar, με underground δόση, στην υπόγα του An Club στα Εξάρχεια
//
Έχετε δηλώσει ότι κάθε συναυλία σας πλέον θέλετε να είναι μια γιορτή. Αλήθεια που προτιμάτε εσείς προσωπικά να κάνετε εμφανίσεις, που το χαίρεστε περισσότερο;
Εξυπακούεται να είναι ωραιο το κλίμα, να χωράμε και να γίνεται τεχνικά. Από εκεί και πέρα μην λέμε ψέματα, όταν έχεις έναν ανοιχτό χώρο με 2-3 χιλιάδες άτομα από κάτω, πάντα είναι μια πρόκληση. Αν φτάσει σε αίσιο τέλος σου αφήνει μια μεγάλη ευχαρίστηση.
Όταν βρίσκεστε πάνω στην σκηνή, έχετε τρακ μετά από τόσα χρόνια μουσικής πορείας;
Πάντα υπάρχει τρακ. Όχι το τρακ που δεν μπορείς να λειτουργήσεις, αλλά υπάρχει σε λογικά πλαίσια. Όποιος καλλιτέχνης πει ότι δεν έχει τρακ, στον α-β-γ βαθμό ή μορφή λέει ψέμματα. Όλοι έχουν λίγο τρακ, μια ανησυχιά για το αν θα πάνε όλα όπως έχουν σχεδιαστεί.
Ίσως αν δεν υπάρχει το τρακ, απουσιάζει και ο ρομαντισμός του καλλιτέχνη;
Όχι, όχι, ακόμη και ο πιο τεχνοκράτης δεν είναι ποτέ σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Και μην νομίζεις, και ο πιο κυνικός, ο πιο τεχνοκράτης μουσικός μπορεί να βγάλει έντονο συναίσθημα. Ξέρω πολλούς που ήθελαν να ασχοληθούν με τη μουσική..μπήκαν..ασχολήθηκαν επιδερμικά και όταν είδαν το πηγάδι –άπειρες ώρες μελέτης και γνώσεις- είπαν τελικά να μην το επιχειρήσουν. Και εκεί μετά αρχίζουν, με έναν ιδεολογικό μανδύα, να λένε δεν το παίζουμε αυτό, είναι πολύ σύνθετο, δεν το παίζουμε εκείνο, ας το κάνουμε πιο απλό, εντάξει.. θα έχει αίσθημα. Ψέμα. Ψευδαίσθηση.
Ο τεχνοκράτης είναι σε καλύτερη θέση να σου μεταδώσει συναίσθημα. Μπορώ να σου πω, αν και λίγο ακραίο, ότι είναι προαπαιτούμενο. Πρέπει να το πιάσεις το όργανο, να το λιώσεις και μετά έχεις ένα εργαλείο. Αν χρησιμοποιήσει κάποιος ένα ηλεκτρικό πριόνι και δεν ξέρει να το χειριστεί, μπορεί να κοπεί. Δεν είναι μομφή να είσαι τεχνοκράτης μουσικός.
συνάντηση των ομάδων κρουστών του Βασίλη Βασιλάτου στο Ξηροκάμπι Λακωνίας το 2013
Γιατί το λέτε αυτό; Πιστεύετε ότι υπάρχει επιστροφή σε κάτι πιο εύκολο και μαζικό από ότι σύνθετο; Αν ναι, γιατί υπάρχει η τάση αυτή στην εποχή μας;
Αν αναλύσεις τι συμβαίνει στην οικονομία και την πολιτική περιβάλλουσα.. είναι αυτό το.. μεταμοντέρνο. Ακόμη αυτό η μουσική το υιοθέτησε ένα κλικ νωρίτερα. Το να γυρίσουμε στην απλή μορφή, που κάποιος σκάλιζε ένα δέντρο και έκανε τέχνη. Αυτό γίνεται σε όλους τους τομείς σήμερα αν δεις το σύστημα. Στην δημόσια παιδεία, στην δημόσια υγεία, μας γυρνάνε στην ζούγκλα που το μεγάλο ζώο τρώει το μικρό.
"Στην δημόσια παιδεία, στην δημόσια υγεία, μας γυρνάνε στην ζούγκλα που το μεγάλο ζώο τρώει το μικρό."
Γιατί συμβαίνει αυτό, λόγο καπιταλισμού; Μπορεί να είναι πολιτική πράξη η μουσική;
Με πας ένα βήμα πιο πέρα. Είναι η τάση της τέχνης αλλά και γενικότερα. Δεν μπορείς να αρνηθείς την εξέλιξη της ιατρικής, της τεχνολογίας και της γνώσης. Πρέπει να την αξιοποιήσεις. Και εσύ θέλεις το μαγνητοφωνάκι για το αρχείο σου, ο άλλος τον υπολογιστή για την επικοινωνία και τα λοιπά. Το θέμα είναι να το κάνεις για όλους. Έρχεται μια μερίδα εξουσίας και λέει: “αυτά για εμάς και αυτά που μένουν για εσάς”. Πρέπει να βρει ένα τρόπο η κοινωνία να δουλεύουν όλοι για το σύνολο και όλοι να επωφελούνται από αυτό.
Οποιαδήποτε μορφή έκφρασης μπορεί να είναι πολιτική πράξη.
Εικόνα
Εικόνα
Έχετε πολλά χρόνια πετυχημένης μουσικής πορείας και αγαπάτε αυτό που κάνετε παραμένοντας αληθινός. Τι συμβουλή μπορείτε να δώσετε σε εμάς, σε κάθε νέο που θέλει να ασχοληθεί με αυτό που του αρέσει, με αυτό που αγαπά, αλλά διστάζει στην Ελλάδα του σήμερα;
Αυτό είναι το πιο δύσκολο ερώτημα που μου κάνει κάθε μαθητής μου. Γιατί από τη μία πρέπει να πάρεις την ευθύνη, τύπου κάνε αυτό, ενώ από την άλλη ζούμε σε μια εποχή που ούτε ο ίδιος δεν ξέρεις καν τι να επιλέξεις και τι θα συμβεί σε εσένα. Και η αλήθεια είναι ότι πάντα έτσι ήταν σε αυτό το χώρο. Είναι μια δουλειά, ένα ελεύθερο επάγγελμα με ρίσκο. Η απάντηση στους μαθητές είναι μια σχετική απάντηση, που δεν θα τον αποτρέψει αλλά ούτε θα τον ρίξει στα βαθιά. Θέλει αρκετή σκέψη και πρέπει να βάλεις το μυαλό σου σε τάξη και να σκεφτείς πώς θα νιώθεις αν περάσουν 20 χρόνια και δεν το έχεις κάνει. Αν αυτό θέλεις να κάνεις πραγματικά και το αγαπάς δεν πρέπει να διστάσεις, έχοντας πάντα εν γνώση ότι είναι κορώνα γράμματα.
Θα λέγατε όντως ότι η ενασχόληση με την μουσική είναι κορώνα γράμματα από πλευράς αποκατάστασης;
Ναι, να ασχοληθείς και να ζήσεις από την τέχνη είναι κορώνα γράμματα. Επίσης πρέπει να το αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις και να είσαι διατεθειμένος να διαβάσεις. Έχοντας συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς, υπήρξαν κάποιοι που αν και έπαιρναν 30 χιλιαρικάκια δεν το έκαναν με ευχαρίστηση. Αν δεν σου αρέσει μην το κάνεις, αυτό πιστεύω εγώ. Θυμάμαι πολλά χρόνια πίσω, είχε έρθει η μητέρα μου να μου μιλήσει. Ήταν μετά από ένα διήμερο γεμάτο, με μονοήμερο ταξίδι στην Θεσσαλονίκη και το βράδυ ξανά λάιβ. Είχε έρθει λοιπόν κοντά 2 το βράδυ που τελειώναμε, έκλειναν τότε τα μαγαζιά από το νόμο Μητσοτάκη και μου λέει: “εγώ τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ ρε Βασίλη. Σκέφτομαι το παιδάκι μου που δουλεύει και βασανίζεται. Και μπαίνοντας εγώ σε είδα χαρούμενο να παίζεις με κέφι και να χαμογελάς”. Μόνο έτσι.
"Δηλαδή όλα αυτά που μαθαίνεις σε οδηγούν κάπου πολύ συγκεκριμένα που σίγουρα δεν είναι προσωπικότητα. Πρέπει να το εμπεδώσεις, να το φιλτράρεις με το προσωπικό σου βλέμμα, να γίνουν ένα πράγμα και μετά να ξεχάσεις από που έμαθες το κάθε τι."
Γυρνώντας σε προηγούμενο θέμα και έχοντας γνώση ότι έχετε σπουδάσει μουσική στο Ωδείο Αθηνών και είστε καθηγητής κρουστών, πιστεύετετε ότι μπορεί κάποιος να εξελιχθεί σε ένα καταρτισμένο μουσικό χωρίς σχετικές σπουδές;
Αυτά είναι όλα υπό το καθεστώς του «πρέπει να σπουδάσεις» αλλά ο κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του. Βρέθηκε ένας Ελ Γκρέκο, ένας Ρουσσώ.. καταλαβαίνεις. Αλλά ναι, ο κάθε κανόνας έχει την εξαίρεση του, με πολλή γνώση φυσικά. Στην εποχή μας πάσχαμε από έλλειψη πληροφόρησης, σήμερα έχει γίνει το αντίθετο και αυτό αποτελεί εξίσου μεγάλο πρόβλημα. Τα περισσότερα που θα βρεις σε οδηγούν σε λάθος δρόμο και τα λίγα σωστά δεν μπορείς να τα διακρίνεις αν δεν έχει γνώση, για να έχεις αποκτήσει τα σωστά φίλτρα.
Γενικότερα θέλει υπομονή. Σε ένα σεμινάριο πρόσφατα κάτι παιδιά με είχαν ρωτήσει: «Πότε επιτέλους θα αποκτήσουμε το δικό μας προσωπικό ήχο;» Και γέλασα. Τους απάντησα ότι ακόμη δεν έχουν μάθει τα όργανα τους και μιλούν για προσωπικό ήχο. Και τότε με ρωτάνε; «E πότε τότε;» « Όταν έχετε ξεχάσει από που μάθατε οτιδήποτε από αυτά που ξέρετε.» Δηλαδή όλα αυτά που μαθαίνεις σε οδηγούν κάπου πολύ συγκεκριμένα που σίγουρα δεν είναι προσωπικοτητα. Πρέπει να το εμπεδώσεις, να το φιλτράρεις με το προσωπικό σου βλέμμα, να γίνουν ένα πράγμα και μετά να ξεχάσεις από που έμαθες το κάθε τι. Κάποια στιγμή παίζεις μουσική, χωρίς να ανακαλείς την μία ή την άλλη άσκηση, βγαίνει από μέσα σου.
Εικόνα
απόσπασμα από συναυλία στο Εθνικό Ωδείο
Πείτε μας περισσότερα για τον κόσμο των κρουστών.
Η μουσική είναι μία από την αρχή της ιστορίας μέχρι το 1000μΧ. Μετά χωρίζεται σε ανατολίτικη και δυτική μουσική. Η ανατολίτικη συνεχίζει γραμμικά, αναπτύσσει τη μελωδία και η δυτική συνεχίζει αρχιτεκτονικά και χτίζει. Βάζει δηλαδή συγχορδίες, πρώτες, δεύτερες, τρίτες φωνές και τα λοιπά. Αυτές είναι οι δύο πιο γνωστές λόγιες μουσικές ας πούμε. Το 1000μΧ συναντάμε λοιπόν τα πρώτα είδη πολυφωνίας. Στην άλλη πλευρά συνεχίζουν σε μήκος τις μελωδίες. Τα κρουστά πλέον βρίσκονται παντού. Πριν από 10-15 χρόνια θα ήμουν πιο απόλυτος και συγκεκριμένος αλλά μένοντας στο ίδιο φαινόμενο, αυτό της πληροφόρηση, μαθαίνουμε και νέα πράγματα που δεν ξέρουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά κρουστά και διάφορα άλλα για να μάθουμε. Οι κλασικές κατηγορίες είναι τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας αλλά από ένα ορισμένο σημείο αρχίζει και δεν υπάρχει και αυτό, όσο μεγαλώνει μια ορχήστρα και προσθέτει όργανα.
Ποιά ήταν η δική σας πρώτη επαφή με τη μουσική και τα κρουστά όργανα;
Δείτε ακόμη
Η μητέρα μου είχε τελειώσει το ελληνικό ωδείο αλλά δεν δούλεψε ποτέ με τις τότε συνθήκες της εποχής. Επί κάποια χρόνια όμως ερχόταν η κυρία Σαραντίδου στο σπίτι, η τελευταία της δασκάλα μουσικής. Οπότε τότε, έκανε και ο αδερφός μου καμιά 2η φωνή αλλά εγώ ήμουν φάλτσος, εκ πεποιθήσεως! Όταν ερχόταν λοιπόν, εμένα μου έλεγαν «Βασιλάκη, δεν πας να ζωγραφίσει εσύ, που ζωγραφίζεις καλά;» Ο αδερφός μου λοιπόν τελικά πήγε μικρός στο ωδείο και έπαιζε άρτια πιάνο στα 11. Στις συγκεντρώσεις στο σπίτι του έλεγαν «έλα Αλεκάκι παίξε, πάρε και ένα 100ρικο». Οπότε το έβλεπα και εγώ και πήρα μια κιθαρα να το προσπαθήσω. Αφού τη βασάνισα για λίγο καιρό, ήρθε ο αδερφός μου και έβγαζε μουσική. Δεν είχα μέλλον. Ξαφνικά όμως, εκεί που ο αδερφός μου έπαιζε πιανο, εγώ πήρα τα πινέλα που ζωγράφιζα. Τα έβαλα πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι φαγητού, που πλέον είναι το γραφείο μου, και έβαλα πάνω μερικά πηρούνια. Χτυπώντας τα ακουγόταν ο ήχος του ταμπούρου. Μετέπειτα πήρα ένα μεταλικό καπάκι από φωτιστικό και το έκανα πιατίνι. Άρχισα να παίζω τύμπανα, με πινέλα! Είχα και ένα ταπερ μεγάλο που εξαέρωνα κάνοντας του τρύπα για να κάνει πιο σωστό θόρυβο. Η μητέρα μου, ήταν του σπιτιού, τα είδα όλα αυτά και αμέσως το πήρε μυρωδιά. Πρώτη λυκείου είχα το πρώτο μου drum test και Δευτέρα λυκείου έκανα περιοδεια με τον Θάνο Μικρούτσικο.
"Και δεν είμαι κανένα συντεχνιακό τέρας να θεωρώ ότι τα κρουστά είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε καν η μουσική. Απλώς όταν μπεις και μελετήσεις καλά ένα πράγμα, αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι συνολικά την λειτουργία των πάντων."
Πώς προέκυψαν αυτές οι πρώτες συνεργασίες;
Παίζαμε με τον αδερφό μου δεξιά και αριστερά. Κάπου μας άκουσαν σε μια συναυλία τα παιδιά από το θεαρικό του Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννήτρα καλλιτεχνών πραγματικά. Εκεί ήταν ο τενόρος της λυρικής Σταμάτης Μπερής, ο Θοδωρής Κοτεπάνος που είναι ενορχηστρωτής και πιανίστας, ο Θύμιος Παπαδόπουλος, η Κάτια Γέρου και πολλοί άλλοι. Είχα την τύχη να με δουν και να ζητήσουν την συμμετοχή μου στα κρουστά. Και έτσι γνωρίστηκα με όλους αυτούς τους ανθρώπους που με έβαλαν σε ένα πιο επαγγελματικό μουντ. Από εκεί με είδε ο Τόκας με τον οποίο ξεκίνησα τις συναυλίες και περιοδείες και τότε άνοιξε η σχολή κρουστών στο ωδείο Αθηνών όπου και πήγα την πρώτη χρονιά. Στο Ωδείο των Αθηνών έγινε και η γνωριμία και μετέπειτα συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο, την Μαρία Δημητριάδη, τον Γιώργο Μεραντζά, τον Θάνο Κούτρα, τον Μπουλά και τον τότε ανερχόμενο Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Και ακολούθησε μια πορεία χρόνων. Ποιό το μυστικό σας;
Με καμία τύχη λοιπόν στη μουσική, χαμένος από χέρι. Τελικά όμως δεν είναι η μουσική, είναι οτιδήποτε και αν αποφασίσεις να κάνεις. Δεν πρέπει να το δεις επιδερμικά και στην πρώτη στραβή να βρεις αφορμή να το παρατήσεις. Τότε δεν θα καταλάβεις ποτέ τι είναι ζωή. Και δεν είμαι κανένα συντεχνιακό τέρας να θεωρώ ότι τα κρουστά είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε καν η μουσική. Απλώς όταν μπεις και μελετήσεις καλά ένα πράγμα, αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι συνολικά την λειτουργία των πάντων. Εμένα μου αρέσει πολύ να μελετάω ακόμη, ακόμη και όταν είμαι πολύ κουρασμένος, όπως εχτές που τελειώσαμε 8 από το Εθνικό και έκατσα μέχρι τις 9κ30 που έκλεισε για να διαβάσω. Πολλοί συνάδελφοι μου λένε ότι αυτό είναι παλιμπαιδισμός αυτό αλλά εγώ πιστεύω ότι έχουμε τόσα πολλά να μάθουμε που χρόνο δεν έχουμε. Κατά συνέπεια τα συνδυάζω κιόλας. Έρχομαι ας πούμε στο μπαρ και σκέφτομαι, γράφω, χτυπάω το χέρι μου στο τραπέζι ρυθμικά και πίνω το κρασί μου.
Εικόνα
Εικόνα
συνέντευξη: George Fiorakis
φωτογραφίες: Philip Gavrilakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
