Γράφουν

Χαρτοκιβώτια Νουνού

Μόνο τα απαραίτητα.

Κοιτάζω τη σημερινή ημερομηνία, κοιτάζω και την ημερομηνία του προηγούμενου post και λέω «κοίτα να δεις που τελικά η παιδική, βαθιά και χρόνια φιλία με τα χεντκουόρτερς έπιασε τόπο: έχω να ποστάρω ένα τριμηνάκι και μου μιλάνε ακόμα κανονικά». Εντάξει, πιστεύω ότι δε με συγχώρεσαν μόνο γι’ αυτό, είναι και ότι ξέρουν από πρώτο χέρι πώς είναι να αλλάζεις σπίτια και ζωή.
Θέλει μια στιγμούλα να το συνειδητοποιήσεις. *καρδούλες, παιδιά* 

 

Στη ζωή μου έχω κάνει πέντε μετακομίσεις.
Η πρώτη έγινε όταν μετακομίσαμε οικογενειακώς στο καινούριο μας σπίτι. Ήταν χαρούμενη μετακόμιση για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος από αυτούς ήταν γιατί θα έσμιγα επιτέλους με το Νέλσον, τον πρώτο μου σκύλο, ο οποίος βρέθηκε στην οικοδομή ένα χρόνο πριν και παρέμεινε εκεί, αφού θα μετακομίζαμε σύντομα, και αφού τα σέτερ δε χωράνε στο τριάρι. Με το πακετάρισμα δεν ασχολήθηκα –ή τέλος πάντων, δε θυμάμαι να ασχολήθηκα- καθόλου: ή ο εγκέφαλός μου έχει απολέσει το γεγονός ως μη ευχάριστο, ή η μαμά μου, σαν τέρας τάξεως, ήθελε να ξέρει πού βρίσκεται το καθετί και τα πακέταρε όλα μόνη της.
Και τα δύο σενάρια μου φαίνονται το ίδιο πιθανά. 

 

Επτά χρόνια μετά, η δεύτερη μετακόμιση θα είναι μέσα στις πιο αγωνιώδεις περιόδους της ζωής μου. Αθήνα, φοιτηταριό, δικό μου καταπληκτικό σπίτι, τα φανταζόμουν όλα πριν καν αποπλεύσω για την πρωτεύουσα. Μπορεί και πριν καν βγουν οι βαθμοί.
Έγιναν όλα αληθινά και ακόμη καλύτερα. 

 

Τελειώνοντας τη σχολή αποφάσισα να βρω ένα φθηνότερο σπίτι για να μπορέσω να μείνω λίγο καιρό ακόμα στην Αθήνα και να ψάξω για δουλειά. Καλοκαίρι του 2010, σε μια παραζάλη με πορείες, απεργίες και νεύρα τεντωμένα, η τρίτη μου μετακόμιση θα είναι διεκπεραιωτική και μηχανική.
Το ταξίδι από την Κυψέλη στο Νέο Κόσμο φαινόταν υπερατλαντικό. Οι υπέροχοι φίλοι μου βοήθησαν να μεταφέρουμε τις κούτες με αυτοκίνητα και καλώντας τη μεταφορική για τα έπιπλα, λαμβάνω ένα «έχουμε απεργία δεσποινίς μου, ειδήσεις δε βλέπετε;». Όχι, έχω κόψει το ίντερνετ στο παλιό σπίτι, και η τηλεόρασή μου είναι στο καινούριο.  
Δύο ατελείωτες εβδομάδες θα περάσουν, κατά τις οποίες θα έχω δύο διαμερίσματα, αλλά κανένα σπίτι.  

 

Με τα πολλά πέρασαν δύο χρόνια. Πολύ ευτυχισμένα, αλλά κάπως δύσκολα. Δουλειά πάνω στις σπουδές μου ούτε για δείγμα, και οι δουλειές του ποδαριού άρχισαν να με κουράζουν.
Στην Αθήνα πια με κρατούσε μόνο μια αγάπη. 

Η επιστροφή στο Ηράκλειο θα σημάνει την τέταρτη μετακόμιση: ήταν η μόνη και αδιαπραγμάτευτη επιλογή, αφού είχα αρχίσει να νιώθω μίνι παράσιτο και καθόλου χρήσιμη στη δόλια κενωνία.
Όχι ότι η λογιστική με έκανε να αισθάνομαι πως αλλάζω τον κόσμο, αλλά τουλάχιστον δεν τριγυρνούσα πια άσκοπα σε τέσσερις τοίχους με τη μια απόρριψη να διαδέχεται την άλλη. Δύο χρόνια περνάν ξανά και αποφασίζω ότι πρέπει να γίνουν λίγες ακόμα αλλαγές.  
Δραστικές.

Πέμπτη μετακόμιση, η πιο ευτυχισμένη: Νέα δουλειά, νέο σπίτι, πολύ διάβασμα, λίγος χρόνος, πολύ ποδήλατο και άλλη τόση ευτυχία. Τελικά αυτό που λένε για τη ζωή και το κόμφορτ ζόουν;  
Στέκει, να το κάνετε.

Ο οδηγός της πιο ζωντανής και ανήσυχης περιοχής της Αθήνας.

Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube

Στην ίδια κατηγορία

Το εξειδικευμένο κατάστημα ξυλείας, ειδών κιγκαλερίας και χρωματοπωλείο του Σωτήρη και της Νίκης για ό,τι χρειαζόμαστε για το σπίτι, το μπαλκόνι, την αυλή και όλα τα μαστορέματα του σπιτιού μας. Ξυλεία, χρώματα...

think

H Πρωτοβουλία Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτορισσών /ων της Αρχιτεκτονικής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μας καλεί να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε το μονοήμερο δράσεων, που διοργανώνει στον προαύλιο του...

think

Ένα όνομα, δύο εξειδικευμένα καταστήματα με διαφορετικό χαρακτήρα αλλά κοινό σκοπό να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων της πόλης και της γειτονιάς. Στο καινούργιο Growshop του Cannabisos Seeds στο 19 της Ζωοδόχου...

think

Πρόσφατα Άρθρα

Newsletter