συντάκτης: Kostis Margiolis
Δεν είναι γιορτή για τις γυναίκες των «γυναικείων περιοδικών». Δεν είναι γιορτή για τις γυναίκες «με τις σωστές αναλογίες», ούτε για εκείνες που κατάφεραν να γίνουν «μια επιτυχημένη μπιζνεσγούμαν σε ανδροκρατούμενο περιβάλλον». Δεν είναι γιορτή για τις γυναίκες που προσφέρουν λίγο περίσσευμα δημοσιότητας ή μερικά ψιλά από τις περιουσίες τους, χτίζοντας (πάντα μπροστά σε κάμερες) φιλάνθρωπο προφίλ. Δεν είναι γιορτή για τις γυναίκες που έχουν επώνυμο. Η μέρα της γυναίκας ανήκει στις γυναίκες που έχουν μόνο όνομα.
Είναι η μέρα για τη γυναίκα που άκουγε να τη λένε «αγοροκόριτσο» στο σχολείο. Είναι η μέρα για τη γυναίκα που έχει κλείσει 15 χρόνια ανασφάλιστης εργασίας σε σκάλες πολυκατοικιών. Για τη γυναίκα-τοξικιμανή που ζει έγκλειστη σ’ ένα κελί στη Θήβα. Για τη γυναίκα μετανάστρια-χωρίς χαρτιά- που την έσυραν μια νύχτα οι «προστάτες της» στο τμήμα. Για τη γυναίκα-άνεργη που μεγαλώνει το ένα της παιδί και για εκείνη που ομολογεί διστακτικά πως είναι «λίγο βίαιος» ο άντρας της.
Τη μέρα αυτή οι γυναίκες δεν γιορτάζουν. Προς το παρόν. Τη μέρα αυτή οι γυναίκες παλεύουν. Ακόμα. Και θα’ναι γιορτή όταν θα ηττηθεί ο κάθε φασίστας, ρατσιστής και σεξιστής. Ο κάθε Τραμπ αυτού του κόσμου.
*Ο τίτλος υιοθετήθηκε από την ομιλία του Σάββα Μιχαήλ στο θέατρο Εμπρός στις 8/3/2017
Συντάκτης: Kostis Margiolis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
//
Διαβάστε ακόμη:
- Βαλτετσίου 26, σκέψεις στο πόδι
- Θάνατος, αντιμέτωποι με τη θνητότητά μας [πρόταση βιβλίου}
