Κείμενο του Νίκου Βράντση / φωτογραφία George Fiorakis
Αυτή η ανισόπεδη ευθεία γραμμή ονομάζεται Καλλιδρομίου. Και είναι πράγματι ένας δρόμος κάλλους, που πολλαπλασιάζεται κάθε Σάββατο, όταν πραγματευτάδες ξεφορτώνουν την πραμάτεια τους στους πάγκους της λαϊκής. Ο δρόμος φορά τις πορτοκαλί τέντες που σκιάζουν την άσφαλτό του και κλωβίζουν οσμές, γεύσεις, χρώματα και ευφυολογήσεις.
Η διείσδυση απαιτεί απόλυτη αυτοσυγκέντρωση και ιλαρή διάθεση. Στην διαδρομή που πραγματοποιεί ο διαβάτης για να αγοράσει το προϊόν, ενεργοποιούνται όλες του οι αισθήσεις. Στα αυτιά του εισβάλλουν λόγια ετερόκλητα. Όσοι αγορεύουν δεν επιχειρούν να πείσουν περί των πολιτικών τους επιχειρημάτων. Δεν βρισκόμαστε δα και στην Πνύκα. Αφήστε που εμάς μας έμεινε κουσούρι γλωσσικό και επιμένουμε να αποκαλούμε το μέρος αγορά. Μarket το λένε σοφότερα οι Λατίνοι, διακρίνοντας την διαφορά. Μerchants λένε τους εμπόρους από τον Mercury τους που είναι ο Ερμής, ο οποίος από τα αρχαία χρόνια θεωρούνταν ο προστάτης των εμπόρων και των κλεφτών - αν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός ανάμεσα στα δύο. Εξού και οι δρόμοι οι δικοί μας οι εμπορικοί ανα την Ελλάδα φέρουν συνήθως την ονομασία “Ερμού”, προς αναιδή τιμή του αρχαίου αγίου των κλεφτών.
Βρισκόμαστε στην λαϊκή αγορά. Αγορά εντίμων και αγηρτών που δελεάζουν τον αγοραστή. Το πολιτικό σχόλιο δεν λείπει βεβαίως. Αλλά είναι περιφερειακό σχόλιο σε μορφή συνθήματος ή εντυπωσιακού λογοπαιγνίου που εξυπηρετεί το κύριο επιχείρημα της χαμηλής τιμής. “Τιμές προσαρμοσμένες στην συριζαϊκή λιτότητα” θα γράψει ένας πολιτικοποιημένος πάγκος. Στην αγορά θα ακούσεις διάφορα.
Επιφυλακτικοί αγοραστές σε ένα πάγκο με ταμπέλες που ισχυρίζονται πως πουλά ντομάτα βιολογική, πιάνουν και αρχίζουν να μυρίζουν. Ένας πωλητής με αίσθηση του χιούμορ ακουμπά μια ταμπέλα δίπλα στο κουτάκι με τα μούσμουλα που ειδοποιεί τους αγοραστές «μην τα ζουλάτε, δεν κορνάρουν». Χρώματα αναπαύονται στους πάγκους δίπλα σε ξύλινες ταμπέλες που γράφουν την τιμή. Τιμή ασταθής που τα σφουγγάρια και οι κιμωλίες των πωλητών αλλάζουν ανάλογα με την ώρα. Διότι κάθε ώρα στην αγορά έχει και την δική της δημογραφία.
Τα πρωινά θα βρεις εκείνους τους προσεκτικούς αγοραστές που σπεύδουν για να ανιχνεύσουν το εκλεκτό προϊόν πριν το διαφθείρουν τα πολυπληθή ζευγάρια χεριών των υπολοίπων. Οι τιμές είναι υψηλές. Θα προλάβεις το εκλεκτόν μα θα το πληρώσεις στην τιμή του. Έπειτα η ένταση ανεβαίνει καθώς η πόλη ξυπνά και οι κάτοικοι που ήπιαν τον καφέ τους συρρέουν και πυκνώνουν τον δρόμο. Εκεί γίνεται το έλα και το να δεις. Πόλεμος για τα προϊόντα. Χέρια τα ακουμπούν. Κάποιοι αψίκοροι λογομαχούν. Ενίοτε μπορεί να πέσει και καμία ψιλή ανάμεσα σε αυτούς που νοστάλγησαν τα ζωηρά τους νιάτα. Οι τιμές παίζουν με ελάχιστες αποκλίσεις. Έπειτα αρχίζει η αποσυμπίεση. Ξεφτίζει το πλήθος και πάει να μεταποιήσει σε κατσαρόλες και τηγάνια τα νεοαποκτηθέντα του. Και τα σφουγγάρια σβήνουν τις προηγούμενες τιμές και κατεβάζουν το κόστος για να διώξουν το προϊόν να μην τους μείνει. Εκεί βλέπεις μια άλλη δημογραφική ομάδα. Όσους είναι σε μεγαλύτερη ανάγκη. Εκείνους που μετρούν τα κέρματα στην τσέπη και ζυγίζουν την επιλογή. Ανάθεμα.
Δείτε ακόμη
Ανάθεμα λένε και κάποιοι ωραίοι άνθρωποι που σπεύδουν να σκηνοθετήσουν ευτυχή συμβάντα, μετατρέποντας την λαϊκή σε ιμαρέτ. Μια συμπαιγνία συνειδητοποιημένων πωλητών και ακτιβιστών. Οι μεν παρέχουν την εναπομείνασα πρώτη ύλη. Οι δε την μαγειρεύουν σε καζάνια μεγαλύτερα του φυσιολογικού. Και όλοι μαζί τρώνε ώστε να γεμίσουν στομάχια και να αποφευχθεί η αμαρτία της τροφικής σπατάλης. Σβήνει προς στιγμή στην επικράτεια της αγοράς εκείνη η αντίφαση του άστεως όπου τροφές γεμίζουν κάδους ενώ άνθρωποι ψάχνουν αγωνιωδώς για τροφή.
Αυτές είναι οι δημογραφίες που κατοικούν στις χρονικές ζώνες της λαϊκής αγοράς τα Σάββατα. Και αυτή είναι η Καλλιδρομίου. Γεμάτη ζωή, μυρωδιές, κουβέντες και γεύσεις.
Συντάκτης: Νίκος Βράντσης
//
Διαβάστε ακόμη:
- "Έξαρχος", κείμενο από τη φίλη της σελίδας Ελεάννα
- Απολαυστικό χιουμοριστικό βιντεάκι από μαθητές για τα Εξάρχεια
- Το κτίριο στην Στουρνάρη & Ζαΐμη (1933)