Γράφουν

Απόκριες στο χωριό

Η γιαγιά μου.

Δεν ξέρω για τα άλλα μέρη της Κρήτης, ή και της υπόλοιπης Ελλάδας, στο χωριό μου, πάντως, οι Απόκριες είναι μια σπουδαία γιορτή, μια πάρα πολύ σπουδαία γιορτή, σχεδόν τόσο σπουδαία όσο και η θέση στην οποία διορίστηκε η Βουγιουκλάκη στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα.
Χριστούγεννα my ass, με λίγα λόγια.

Τώρα με το κρύο τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα, βέβαια. Ήρθε και η γιαγιά μου από το χωριό, μέχρι να φτιάξει λίγο ο καιρός, όχι επειδή κανονικά κρυώνω εγώ παιδί μου, αλλά κάθε δυό ώρες κόβεται αυτός ο δαίμονας το ρεύμα και σβήνει το καλοριφέρ.
Η γιαγιά μου φέτος θα γίνει 91 ετών και έχει σώα και τα φρένα και όλα τα άλλα εξαρτήματα αυτοκινήτου.

Η αγαπημένη μου ασχολία όταν έρχεται στο σπίτι παραμένει ίδια εδώ και 25 χρόνια και δεν είναι άλλη από το να την ακούω να μου λέει ιστορίες, με κάθε λεπτομέρεια – από αυτήν κληρονόμησα την καταραμένη μου μνήμη, που δε με αφήνει να ξεχάσω ούτε τον κωδικό του wi-fi στο χόστελ που μείναμε πριν από δύο χρόνια στη Γρανάδα.

Αφού, λοιπόν, έκανε τον καφέ της και μου παραπονέθηκε για άλλη μια φορά ότι δε βλέπει καλά, την έβαλα να μου πει μια αποκριάτικη ιστορία που θυμάται.

Ουυυ! Κι ήντα να σου πρωτοπώ; Θυμούμαι την πρώτη Αποκρεά στο σπίτι όντε παντρευτήκαμε με τον παππού. Γενάρης ήντονε που στεφανωθήκαμε και σιμώνανε οι Απόκρεες. Εμείς εγιορτάζαμε τη μέρα στην πλατεία και το βράδυ με τσ’ οικογένειες. Θέλανε, λοιπόν, να ‘ρθούνε όλα ντου τ’ αδέρφια στο σπίτι! Όι ένας και δυό, δέκα! Και δώστου να μαγερεύγω όλη μέρα. Ιγιέ* μια δουλειά, λέω, και δε θα μπορώ να πάρω τα πόδια μου το βράδυ, ξινό θα μου βγει. Μα έλα, όμως, που σαν ήρθε η ώρα να φτάσουνε στο σπίτι, αναθάρρησα να τσι βλέπω! Μασκαράδες όλοι, δεν είχαμε ούτε έναν στο χωριό να μην εντύνουντο (μη δώσω τώρα τους ξενέρωτους φίλους μου που δε ντύνονται, άντε). Και εκτός των καλεσμένων, βέβαια, ερχότανε και όποιος ήθελε, ήπινε μια ρακή κι ήφευγε, έτσι το ‘χαμε εμείς τότε, όλες τσι πόρτες ανοιχτές. Να μπαίνουνε, λοιπόν, στο σπίτι όλοι αγνώριστοι, με πολλά κοστούμια και χρώματα, να ανακατώνονται μεταξύ ντος και να μην ευρίσκονται μετά οι παρέες ποιος είναι ποιος για να φύγουνε! Όλο το βράδυ εγλεντάγαμε. Αλλά και τώρα, μπορεί να μην συναντάς το έθιμο των σπιτιών, μα στην πλατεία γίνεται μεγάλη γιορτή με τσι ξινόχοντρους και τη μουζουδιά. Να πάρεις τσι φίλους σου το Σάββατο και να πάτε.

Θα τους πάρω, λοιπόν, και θα πάμε και θα το κάψουμε κυρ-Στέφανε.
Κι αν είστε στο Ηράκλειο, θα πάρετε κι εσείς τους δικούς σας φίλους και θα έρθετε στο Μοχό.


___________________________________
*ιγιέ (ή παρατεταμένα ιγιέέέ) = επιφώνημα που δηλώνει αγανάκτηση, συνώνυμο: ωχ αμάν / πω πω. Η δεύτερη αγαπημένη μου κρητική λέξη, μετά το (α)ποταυρίζομαι, που σημαίνει τεντώνομαι (όταν ξυπνάω).

Ο οδηγός της πιο ζωντανής και ανήσυχης περιοχής της Αθήνας.

Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube

Στην ίδια κατηγορία

Σε μια προσπάθεια στήριξης του ελληνικού σινεμά, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου παρουσιάζει μια γιορτή η οποία θα απλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα, την Τρίτη 26 Μαρτίου 2024.

think

Athens Cannabis Expo 2024! Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου πάμε βόλτα στο Ζάππειο και ενημερωνόμαστε για όλες τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της κάνναβης. Μία συνάντηση κοινού και επαγγελματιών...

think

Σκηνοθέτες που έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ, καταπιάνονται με καυτά κοινωνικά ζητήματα και με μια φρέσκια ματιά μας συστήνουν το σύγχρονο φινλανδικό κινηματογράφο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

think

Πρόσφατα Άρθρα

Newsletter