Το κείμενο της αφίσας, που τα λέει όλα:
Ποιός σηκώνει το βάρος των επιλογών του και ποιός σηκώνει τους ώμους;
Ποιός κοιμάτε ήσυχος και ποιός κοιμάτε όρθιος; Ποιοί ήρθαν και τι έφεραν;
Ποιοί έμειναν και τι κατάλαβαν;
Μπορεί ένα αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο να είναι κατώτερο απ’αυτό που φαντάστηκα; Κι αν είναι ταυτόχρονα ανώτερο απ΄αυτό που αξίζω; Μπορεί να ζήσει μια νησίδα ονείρου σε μια ηττημένη πόλη; Το όμορφο παιδί του Δεκέμβρη σε μία γειτονιά που μοιάζει να έχει συνθηκολογήσει με την ασχήμια, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τη βαρβαρότητα; Τι φωνάζεις, γιατί δεν ακούω πια; Όταν φωνάζω, γιατί δεν ακούει κανείς; Μίλησε κανείς για τα Εξάρχεια του 2018;
Κι όμως σε αυτή την τόσο κρίσιμη για όλους συγκυρία, εμείς βλέπουμε ξεκάθαρα στο πάρκο εκείνο το κλειδί που μπορεί να γυρίσει ανάποδα το παιχνίδι στα σημερινά Εξάρχεια. Γιατί τα 9 αθόρυβα χρόνια δημιουργικού, δύσκολου και επικίνδυνου καθημερινού αγώνα κράτησαν ζωντανή τη δυνατότητα να μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τώρα την τύχη του κοινόχρηστου χώρου, μέσα από μία ανοιχτή διαδικασία λόγου προσβάσιμη στον καθένα! Έτσι, πολύ σύντομα θα ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε αυτόν το μοναδικό χώρο σε εκείνο το καταλυτικό αντιπαράδειγμα που θα σηκώσει τη γειτονιά μαζί του ή αν θα τον εγκαταλείψουμε να βουλειάξει μέσα στο ζόφο της. Όμως αυτό το χαρτί δε βρίσκεται πια στα δικά μας χέρια. Βρίσκεται στα δικά σου. Κι ίσως να είναι το τελευταίο, για όσους προσδοκάμε η ιστορία αυτής της γειτονιάς να συνεχίσει να γράφεται από τα ίδια τα κοινωνικά της υποκείμενα.
Τετάρτη 31/1 στις 7μμ
Στο Θέατρο Εξαρχείων, Θεμιστοκλέους 69
αφίσα από το Δημήτρη Μαστώρο