Γράφουν

Συνέντευξη - μπάντα Social Waste: περίεργες μουσικές, πολιτικός λόγος & κριτική σκέψη

Μας μιλούν για το hip hop, την αυτόνομη μουσική τους πορεία και τα ταξίδια τους στη Λατινική Αμερική, στους Ζαπατίστας. Σχολιάζουν το εγχώριο κοινωνικό σκηνικό και μας παρουσιάζουν το νεο τους δίσκο που έχουν στα σκαριά.

Τους συναντήσαμε στον hip hop καφενέ στο Περιστέρι, στην παρουσίαση που έκαναν για την ιστορία του hip hop, απο το ξεκίνημά του το ‘70 στις φτωχογειτονιές του Νότιου Μπρόνξ μέχρι και σήμερα. Στους στίχους τους, χρησιμοποιούν το λόγο τους σαν όπλο και μας μιλούν για θέματα που ζουν και τους αγγίζουν. Απο πολύ μικροί, 17 χρονών, ξεκίνησαν να έχουν τους προβληματισμούς τους. Πήγαιναν σε πορείες, συμμετείχαν σε μαθητικά κινήματα και -εντελώς τυχαία- ταυτίστηκαν με το κίνημα κατά του Αρσένη.

Στο ξεκίνημά τους, το ‘99, μπήκαν στη freestyle productions και έμαθαν να κάνουν hip hop. Πάντα όμως είχαν τη δική τους μουσική και τους δικούς τους στίχους. Το 2004 αποφάσισαν να τραβήξουν τη δική τους πορεία, διέκοψαν για μερικά χρόνια και ξεκίνησαν πάλι το ‘11. Βοήθησε πολύ η τότε κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας και αυτό τους ώθησε να μαζευτούν ξανά και να γράψουν στίχους. Πρώτη εμφάνιση ήταν πάλι στο Σύνταγμα στο Αντιρατσιστικό, το Γενάρη του ‘13, ενω πέρυσι το καλοκαίρι πέρασαν και απο πλατεία Εξαρχείων στη συναυλία των Rebel diaz.

Μας μίλησαν για τις μουσικές τους:
 

Η αρχή έγινε το ‘99, διακόψατε για μερικά χρόνια και ξεκινήσατε πάλι το 2013. Τι σας ώθησε να το συνεχίσετε;

Η ανάγκη να εκφραστούμε και να πάρουμε θέση στα πράγματα. Το χιπ χοπ «το δικό μας», αυτό που μάθαμε και που έχουμε επιλέξει να κάνουμε δε φοβάται να πάρει θέση. Ήταν βέβαια δύσκολο το να ξεκινήσουμε πάλι, γιατί ουσιαστικά ξεκινήσαμε από την αρχή. Ήμασταν μεν ένα γκρουπ που δημιουργήθηκε το ’99, αλλά το 2013 είχαμε ήδη μια αποχή 7-8 χρόνων και έπρεπε να τρέξουμε πολύ για να την καλύψουμε. Και στιχουργικά, και μουσικά, και ερμηνευτικά. Ακόμα τρέχουμε!

Στις μουσικές σας βλέπουμε οτι έχετε εισάγει παραδοσιακά ακούσματα με λαούτο, μαντολίνο, ασκομαντούρα κτλ. Κάτι που δε συνηθίζουν οι hip hop μπάντες. Τι σας ώθησε να το κάνετε αυτό; Θα συνεχίσετε σε αυτό το στύλ;

Θεωρούμε το χιπ χοπ (τη ραπ, σαν μέρος του χιπ χοπ για να τα λέμε και πιο σωστά) σαν τον «ανοικτό κώδικα» της μουσικής και του τραγουδιού. Δηλαδή, μπορείς να του αλλάξεις τα πάντα: Από τη γλώσσα στην οποία ραπάρεις (μπορεί κάποιος να ραπάρει σε 2-3 γλώσσες), το μπιτ (που μπορεί να υπάρχει ή όχι, να είναι φυσικό ή ηλεκτρονικό), τη μουσική (θα είναι sample; Θα είναι όργανα παιγμένα;), τη θεματολογία, το tempo, αλλά θα πρέπει να κρατήσεις το ρυθμό (ο οποίος μπορεί να είναι διαφορετικός για τον καθένα μας). Εμείς είπαμε να πειραματιστούμε με πιο οικείους σε μας ήχους, και είναι και μια διαδικασία που την απολαμβάνουμε παρόλο που είναι απείρως πιο δύσκολη και χρονοβόρα. Αν θα συνεχίσουμε…Φυσικά! Γιατί θεωρούμε ότι θα πρέπει να το πάμε το όλο πράγμα λίγο πιο πέρα από ‘κει που το παραλάβαμε, έτσι ώστε και οι επόμενοι από μας να μπορέσουν να το πάνε λίγο πιο πέρα από κει που θα τους το παραδώσουμε εμείς, η «δεύτερη γενιά» του ελληνικού χιπ χοπ.

Εικόνα
Social Waste - studio Ηράκλειο

Social Waste - studio Ηράκλειο
 



Ετοιμάζεστε για τον καινούριο σας δίσκο. Τι περιμένετε απο αυτόν; και ποιά η εξέλιξη και η διαφοροποίησή του απο τη “Γιορτή της Ουτοπίας”;

Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω σε δυο άλμπουμ:
Το καινούριο Social Waste, το οποίο θα λέγεται «Με μια πειρατική γαλέρα», και ένα πειραματικό πρότζεκτ που δουλεύουμε μαζί με τα Αντίποινα και θα λέγεται «Το χιπ χοπ της Μεσογείου». Το δεύτερο θα είναι μια προσπάθεια να κάνουμε ραπ πάνω σε αποκλειστικά μεσογειακούς ήχους, παιγμένους είτε από μας, είτε από τα Αντίποινα, είτε από φίλους μουσικούς. Από αυτή τη δουλειά έχουμε ήδη κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο το ομότιτλο τραγούδι για να πάρετε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. To καινούριο Social Waste στιχουργικά θα βαδίζει στα χνάρια της «Γιορτής της Ουτοπίας», αλλά θα προσπαθήσει να το πάει «λίγο πιο πέρα» μουσικά. Στις ζωντανές εμφανίσεις μας της άνοιξης και του καλοκαιριού θα ακούσετε καινούρια τραγούδια και από τα δυο αυτά πρότζεκτ.

Σας πετυχαίνουμε σε μια περίεργη φάση του πολιτικού και κατα βάση κοινωνικού σκηνικού. Κατα καιρούς συμμετέχετε σε αρκετά πολιτικά κινήματα. Τι πιστεύετε οτι πρέπει να αλλάξει για να βελτιωθεί η ζωή των πολλών στην Ελλάδα;

Πιστεύουμε στην αυτό-οργάνωση από τα κάτω, και όχι στην «ανάθεση» στους επαγγελματίες (ή τους ερασιτέχνες που θα γίνουν επαγγελματίες) της πολιτικής να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Έτσι μάθαμε «στα σχολεία που πήγαμε». Από «τα πάνω», δεν περιμένουμε τίποτα παρά μόνο καταστολή, επιβολή, διαφθορά, και υποκατάσταση.

Το hip hop είναι παιδί οικονομικής κρίσης και αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών”

Θεωρείται ότι η άνοδος αυτών των φασιστικών αντιλήψεων & ομάδων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα της κρίσης ή υπάρχει κάποια άλλη κύρια αιτία;

Θεωρούμε ότι η κρίση άμβλυνε αυτά τα προβλήματα και τα έφερε στην επιφάνεια. Δε θεωρώ όμως ότι ξεπήδησαν από το πουθενά. Υπήρχαν και είχαν μάλιστα επιμελώς καλλιεργηθεί από το ελληνικό κράτος, και πρέπει να το παραδεχτούμε. Ας ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση για να μην πάμε πολύ μακριά, η οποία είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να εξάπτει και να εξυμνεί το «εθνικό φρόνημα» των «Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών», και είναι βαθιά φασιστική και μισαλλόδοξη, και απέναντι στους μη-Έλληνες και απέναντι στους μη-ορθοδόξους χριστιανούς. Το υπόβαθρο λοιπόν υπήρχε, το ελληνικό κράτος το ‘χε φτιάξει. Πώς αλλιώς θα δικαιολογούσε άλλωστε την «προαιώνια κόντρα» με την Τουρκία για παράδειγμα; Και αν δεν την δικαιολογήσεις, δε μπορείς να δικαιολογήσεις και τους άχρηστους και υπερβολικούς εξοπλισμούς σου. Επίσης ήταν βολικό να ριχτεί τουλάχιστον ένα μέρος του φταιξίματος στους «κακούς μετανάστες», ωραίο προπέτασμα καπνού για την εξουσία δε λέμε….

Πιστεύετε οτι το Low Bap έχει να δώσει πράγματα στο κοινό του απο τότε που ξεκίνησε ή έχει φτάσει σε κάποιο σημείο που θα μπορούσε κανείς να πει οτι είναι σε φθίνουσα καμπή;

To Low Bap έχει δώσει αρκετά πράγματα και στο κοινό του αλλά και στον κόσμο του ελληνικού χιπ χοπ και της ελληνικής μουσικής γενικότερα. Για πολλούς από μας υπήρξε από τα πρώτα κοινωνικοπολιτικά ερεθίσματα με τα οποία ήρθαμε σε επαφή και αυτό το σεβόμαστε και δεν το ξεχνάμε. Για το τι έχει να δώσει όμως από δω και πέρα, μάλλον θα πρέπει να ρωτήσετε τους Active Member, όχι εμάς.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σας βλέπουμε και τόσο συχνά στην σκηνή! Θα σας δούμε σε κάποιο live στην Αθήνα; Πότε θα παίξετε κάπου στα Εξάρχεια;

Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω στα δυο πρότζεκτ που σας προαναφέραμε. Έχουμε δηλαδή «κλειστεί» στο στούντιο και φτιάχνουμε καινούρια τραγούδια. Ε, γύρω στην
άνοιξη λέμε να «βγούμε» από το στούντιο και να σας παίξουμε μερικά από αυτά! Θα το μάθετε!

Υπερ ή κατά της μουσικής πειρατείας;

Μιλάς σε μπάντα της οποίας το επόμενο άλμπουμ λέγεται «Με μια πειρατική γαλέρα» και δίνει τη μουσική της δωρεάν μέσω διαδικτύου. Τα τραγούδια μας θα τα βρείτε στη σελίδα μας www.socialwaste.org και αν κάποιος θέλει κάτι σε CD επικοινωνεί μαζί μας για να το αποκτήσει. Υπέρ κάθε μορφής πειρατείας λοιπόν. Μην ξεχνάμε ότι οι πειρατές πάντα σχημάτιζαν ιδιαίτερες νησίδες ελευθερίας, μακριά από τις εξουσιαστικές δομές. Γι’ αυτό και οι εκάστοτε εξουσίες τους κυνηγούσαν και τους κυνηγούν με μίσος.


 

Μας μίλησαν για τα ταξίδια τους:

Ο Λεωνίδας, ενα απο τα βασικότερα μέλη των Social Waste, είναι διδακτορικός φοιτητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, στη Φλωρεντία. Στα πλαίσια της διατριβής του, περιπλανιέται εδώ και μερικά χρόνια στη Βολιβία, στο Μεξικό και γενικότερα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής..
 

Ξέρουμε οτι τον τελευταιο καιρό βρίσκεσαι με το ενα πόδι στη Βολιβία και με το άλλο στην Τσιάπας. Για πες για πες.

Τι να πω…Αυτό γίνεται στα πλαίσια της διδακτορικής μου διατριβής, η οποία συγκρίνει ουσιαστικά τις πολιτικές στρατηγικές των Ζαπατίστας (Σαπατίστας το προφέρουν οι ίδιοι) και των κοκαλέρος, των παραγωγών κόκας της επαρχίας Τσαπάρε στη Βολιβία, οι οποίοι είναι και το κίνημα που έφερε τον Εβο Μοράλες στην εξουσία. Αιώνια ερωτήματα δηλαδή…Πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο; Επανάσταση; Αυτονομία; Εκλογές; Γιατί; Και όταν αλλάζει το κίνημα και περνάει από μια στρατηγική σε μια άλλη γιατί το κάνει; Ε με αυτά καταπιάνομαι τα τελευταία χρόνια.

Πόσο σημαντικά είναι τα ταξίδια σου στη Λατινική Αμερική για τις ρίμες που γράφεις;

Όλα τα ταξίδια είναι σημαντικά όχι μόνο για τις ρίμες, αλλά και για τη στάση ζωής του καθενός μας γενικότερα. Και αυτά που πραγματοποιήσαμε, και αυτά που ονειρευτήκαμε, και αυτά στα οποία «μας πήγαν» άλλοι άνθρωποι μέσα από τα βιβλία ή τους στίχους ή τις ιστορίες τους. Τώρα η Λατινική Αμερική…εντάξει ξεπηδάει αρκετές φορές μέσα από τους στίχους τους δικούς μου – καμιά φορά και στην κοινή της γλώσσα, τα ισπανικά. Δεν ξέρω πώς το προσλαμβάνετε εσείς όμως..

Είναι όντως τόσο δύσκολα τα πράγματα για τους Ζαπατίστας, όσον αφορά τον πόλεμο απο παρακρατικές οργανώσεις και άλλα κόμματα;

Ναι είναι πολύ δύσκολα. Φαντάσου μια νησίδα ελευθερίας μέσα σε μια εχθρική θάλασσα. Τα κόμματα τα συστημικά του Μεξικού άμεσα δεν επιτίθενται πλέον στους Ζαπατίστας. Το κάνουν με άλλους τρόπους, για να φανεί σαν εσωτερική διαμάχη των «ιθαγενών». Έτσι χρηματοδοτούν παραστρατιωτικούς να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» και η κυβέρνηση «βγαίνει λάδι» που λέμε, όπως έγινε και στο Ακτεάλ, και πρόσφατα στη Ρεαλιδάδ. Επίσης άλλη μια μεγάλη πρόκληση είναι η δημιουργία καινούριων, αυτόνομων δομών αυτό-διακυβέρνησης, που σαν κάθε τι καινούριο έχει τους δικούς του «πόνους της γέννας».

Θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο με τους Ζαπατίστας στην Ελλάδα; Είναι χρήσιμη μια τέτοια πολιτική κίνηση; Κι αν ναι, είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία για κάτι τέτοιο;

Μου την έχουν κάνει πολλές φορές αυτή την ερώτηση. Οι περισσότεροι βέβαια φαντασιώνονται αντάρτικα, ζούγκλες, και όπλα. Εγώ θεωρώ ότι το σημαντικότερο πράγμα που έχει βγει από το Ζαπατισμό είναι η αυτονομία των Ζαπατίστικων κοινοτήτων, η αυτό-οργάνωση, οριζόντια και από τα κάτω, η συμμετοχή όλων στα κοινά, και όχι η ανάθεση αυτής της ευθύνης στους «επαγγελματίες» του είδους. Αν είναι χρήσιμη αυτή η κίνηση; Είναι απελευθερωτική! Αν είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία…Δεν νομίζω ότι είναι θέμα ετοιμότητας, εγώ θα ρωτούσα αν το θέλει η ελληνική κοινωνία. Αν το θέλει πραγματικά, μπορεί. Οι Ζαπατίστας, οι ιθαγενείς πληθυσμοί δηλαδή της Τσιάπας, πώς μπόρεσαν; Ήταν οι φτωχότεροι των φτωχών, οι αναλφάβητοι, οι αποκλεισμένοι, οι χωρίς καμία πρόσβαση σε τίποτα. Αφού λοιπόν μπόρεσαν αυτοί οι άνθρωποι, γιατί να μην μπορούν και οι υπόλοιποι, οι οποίοι επιπλέον έχουν την τύχη πχ να ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν και να μην πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες;

Μετα τη δολοφονική επίθεση προς το Galeano και τον τραυματισμό πολλών ζαπατίστας τον περασμένο Μάιο υπάρχει φόβος; Τι άλλαξε?

Είχα την ευκαιρία να βρεθώ σαν παρατηρητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρεαλιδάδ αυτό το καλοκαίρι. Η κατάσταση είναι έκρυθμη, γύρω γύρω από τον καταυλισμό των εθελοντών παρατηρητών ζουν παραστρατιωτικοί, ήμασταν δηλαδή περικυκλωμένοι, περνούσε συχνά και η περίπολος του στρατού με τα τζιπάκια και τα όπλα για να «στέλνει το μήνυμα», αλλά οι compas κρατάνε γερά. Υπάρχει επίσης και μια πολύ έντονη διεθνής παρουσία και αλληλεγγύη, θα σας πω ότι στη Ρεαλιδάδ για όσο καιρό έτυχε να βρεθώ εγώ εκεί δεν πέρασε βδομάδα που να βρει στον καταυλισμό λιγότερους από 6 ανθρώπους από διαφορετικές χώρες. Επίσης είχαμε το καραβάνι που πήγε στη Ρεαλιδάδ μετά τη δολοφονία του Γκαλεάνο, αλλά και τώρα το Φεστιβάλ το διεθνές του Δεκέμβρη. Περιμένουμε τώρα να μάθουμε τις προτάσεις που θα βγουν από κει.
 

Εικόνα
Social Waste - studio Ηράκλειο

Social Waste - studio Ηράκλειο
 

Εικόνα
Social Waste - studio Ηράκλειο

Social Waste - studio Ηράκλειο


Ευχαριστούμε τους Social Waste για το χρόνο και για τις μουσικές τους!


 
Συντάκτης Philip Gavrilakis
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebookinstagramtwitteryoutube
 

Ο οδηγός της πιο ζωντανής και ανήσυχης περιοχής της Αθήνας.

Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube

Στην ίδια κατηγορία

Μια συζήτηση για την καλλιτεχνική πρωτοβουλία Potential Project και την εικαστική έκθεση “Ενθύμιο” με τους επιμελητές Καρολίνα Αλειφεροπούλου και Δημήτρη Γεωργακόπουλο, στο νεοκλασικό κτήριο της Ανδρέα Μεταξά...

think

Ο Σταύρος Άλλος, μουσικός, τραγουδοποιός, ηχολήπτης και μουσικός παραγωγός, κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο εγχείρημά του σε ελληνικό στίχο, με τίτλο “Για την Νόρα” σε βινύλιο, από τη Rudu Records.

think

Το πρώτο ομώνυμο EP των Night Is Young, με έδρα την Αθήνα, κυκλοφόρησε στις ψηφιακές πλατφόρμες από την Bitter Tea Records και έφερε φρέσκο ήχο, συνδυάζοντας ετερόκλητες ιδέες και επιρροές.

think

Πρόσφατα Άρθρα

Newsletter